Πώς κατέγραψαν οι Αμερικανοί την Ποντιακή Γενοκτονία

Δριμύ κατηγορώ, το ψήφισμα της Γερουσίας, κατά των Τούρκων, για την εξόντωση των Ποντίων. Η τύχη χιλιάδων ορφανών

Πτώματα στη μακρά πορεία της εξορίας προς το Χαρπούτ

Του Τάσου  Κ. Κοντογιαννίδη

Ο Ποντιακός Ελληνισμός, τιμά αυτό το διήμερο  τη μνήμη των 353.000 νεκρών Ποντίων, θύματα της Γενοκτονίας από τους Τούρκους,  που σφαγιάστηκαν και εξοντώθηκαν στους διωγμούς που οργάνωσαν οι Κεμαλιστές εναντίον τους, από το1914-1922, για να τους εξολοθρεύσουν. Τα ποντιακά σωματεία που αγωνίζονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας θα έπρεπε  να κάνουν λάβαρο  το ψήφισμα  που εξέδωσε

τότε η Αμερικανική Γερουσία.

Δεν υπάρχει ποντιακή οικογένεια, που να μην έχει νεκρούς στο μακρύ κατάλογο της γενοκτονίας. Χιλιάδες οι μαρτυρίες, αλλά μεγαλύτερη αξία έχουν για τους ξένους, οι μαρτυρίες τρίτων. Επιγραμματικά θα αναφέρω τρείς μαρτυρίες Αμερικανών, που έζησαν τους εξοντωτικούς διωγμούς.

Ταγματάρχης ΄Οουελ: Επικεφαλής Αμερικανικής Επιτροπής που περιόδευε στην περιοχή:

-«Από τις 30.000 εκτοπισθέντες Έλληνες, εκ των παραλίων του Πόντου το 1921 στο Χαρπούτ, έφτασαν μόλις 5.000! Οι άλλοι εκτελέστηκαν ή πέθαναν στον μακρύ δρόμο της εξορίας. Μετρήσαμε καθ’ οδόν 3.000 πτώματα κατά μήκος των οδών βορά των σκύλων, των λύκων και των γυπαετών. Διότι απαγορεύουν οι Τούρκοι στους συγγενείς τους να τους θάψουν! Τούρκοι αξιωματικοί και στρατιώτες προβαίνουν σε ανήκουστους βιασμούς γυναικών και παρθένων, τας οποίας εγκαταλείπουν ημιθανείς επί των οδών «για να ψοφήσουν εκεί» όπως έλεγαν… Είναι απερίγραπτος ο κυνισμός τους, που ομολογούν ότι μέσα από τις μάζες των εκτοπισμένων συλλαμβάνουν γυναίκες και τις οδηγούν στα

χαρέμια τους.»

Η διάσημη Αμερικανίδα δημοσιογράφος ΄Εθελ Τόμπσον μετέδωσε:

«Καθ’ οδόν συναντούσαμε ομίλους γερόντων, παιδίων, σε μια ατέλειωτη πορεία μαρτυρίου, όπου έπεφταν νεκροί από την εξάντλησιν και από τα χτυπήματα των συνοδών Τούρκων. Οι περισσότεροι εκλιπαρούν τον θάνατον. Στην πόλη Μεζερέχ, ξαφνικά ακούσαμε φωνές περίπου τριακοσίων μικρών παιδιών μαζεμένα σε κύκλο. Είκοσι τσανταρμάδες – χωροφύλακες που κατέβηκαν από τα άλογα τους, χτυπούσαν σκληρά και ανελέητα τα παιδιά με τα μαστίγια και τα τρυπούσαν με τα ξίφη τους για να μην κλαίνε. Το θέαμα ήτο πρωτοφανές, φρικώδες! Τα παιδάκια έσκυβαν κι έβαζαν τα χεράκια τους  πάνω στο κεφάλι για ν’ αποφύγουν τα χτυπήματα. Μία μητέρα που όρμησε για να σώσει το παιδί της, δέχτηκε το ξίφος στην καρδιά κι έπεσε κατά γης! Πάθαμε νευρική κρίση! Παντού βλέπαμε πτώματα γυναικών, παιδιών και γερόντων. Η Αμερικανική Υπηρεσία υπολογίζει τους ΄Ελληνες που εξολόθρευσαν οι Τούρκοι στην Σεβάστεια, σε τριάντα χιλιάδες!»

Ο αμερικανός γερουσιαστής Κίνγκ συνέταξε έκθεση απαριθμώντας τα τουρκικά εγκλήματα και με βάση αυτήν, η Αμερικανική Γερουσία εξέδωσε ψήφισμα με δριμύ κατηγορώ κατά των τουρκικών ωμοτήτων.

Έλεγε το ψήφισμα:

« Η Γερουσία εκφράζει αποστροφή και κατάκρισιν της βαρβάρου και αγρίας καταδιώξεως των Ελλήνων του Πόντου υπό της κυβερνήσεως του Κεμάλ Πασά. Η γερουσία ζητεί παρά του προέδρου των ΗΠΑ όπως φέρει τας θηριωδίας του Πόντου είς την προσοχήν  των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων και εις το Συμβούλιον της Κοινωνίας Των Εθνών»

Το ψήφισμα αυτό της  Αμερικανικής Γερουσίας, οι Πόντιοι  πρέπει να το τρίψουν στην μούρη των  σημερινών ψευτοπροοδευτικών που αμφισβητούν την Γενοκτονία…

Θύματα των διωγμών, χιλιάδες ορφανά και χαμένα παιδιά, που ξένες αποστολές μετέφεραν σε Γαλλία και Ελλάδα. Πολλά  πήραν Αμερικανοί για να τα υιοθετήσουν, όπως τον 6χρονο Αλκιβιάδη Κηπουρίδη από την Κερασούντα, του οποίου οι Τούρκοι σκότωσαν μπροστά του πάτερα και μάνα, ενώ δυο μέρες μετά πέθανε η γιαγιά του. Τον μετέφεραν στο Παρίσι ενώ τα αδέλφια του, ένα αγόρι και δυο κορίτσια στην Ξάνθη. Από το Παρίσι  ο αμερικανός D.W. Ross τον μετέφερε στο Ρόντ Άϊλαντ των ΗΠΑ και τον υιοθέτησε. Τον Αλκιβιάδη Ροςς ανακάλυψε τυχαία εκεί μετά από 15 χρόνια ο θείος του Αγησίλαος Πετρίδης που ήρθε από την Ξάνθη, όπου βρίσκονταν τα αδέλφια του Αλκιβιάδη…

Θα σταθούμε και σ’ ένα από τα πολλά  εγκλήματα των Τσετών του  Τοπάλ Οσμάν στο χωριό Πάτλαμα Κερασούντος κατά αφήγηση της τότε 16χρονης Σοφίας Κυνηγοπούλου ( Κομνηνά Ξάνθης):

«Μας μάζεψαν οι Τσέτες, μας έκλεισαν στην εκκλησία. Μέσα κι έξω έβαλαν καλαμπουκόφυλλα, έριξαν πετρέλαιο και τα έδωσαν φωτιά. Μόλις γέμισαν μέσα οι καπνοί, η μάνα μου, έκανε το σταυρό της, μπήκε στο Ιερό, έσπασε κι άνοιξε το παράθυρο και άρχισαν να βγαίνουν γυναίκες με μωρά και φεύγαμε κρυφά στις παρακείμενες πυκνές φυλλωσιές… Σωθήκαμε μερικοί, αλλά πολλοί πνίγηκαν από τους καπνούς ή κάηκαν ζωντανοί… Μετά φεύγοντας οι Τσέτες τραγουδούσαν το «γιασά Κεμάλ γιασά…», τραγούδι με ύμνους στον σφαγέα…

Στη βασική φωτογραφία: Καμένα πτώματα Ποντίων, έξω από την εκκλησιά.

Τάσος  Κ. Κοντογιαννίδης

akontogiannidis@yahoo.gr