Η λευκή ζάχαρη σε σκοτώνει. Είναι ένας από τους λευκούς δολοφόνους !

Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται ζάχαρη για να δώσει στο εγκέφαλο του τροφή, μπορεί πολύ εύκολα να το κάνει με μέλι, stevia, και ανάλογα γλυκαντικά. Μην ξεχνάμε πως όλα τα φρούτα και οι καρποί έχουν ζάχαρη και δεν χρειαζόμαστε επιπλέον στον οργανισμό μας.

Ο άνθρωπος ως κατεξοχήν φρουτοφάγος έχει έμφυτη τάση να καταναλώνει γλυκές τροφές, μετά από εκατομμύρια χρόνια διατροφής με ώριμα φρούτα. Ο οργανισμός μας έχει μεγάλες ενεργειακές ανάγκες σημαντικά αυξημένες λόγω του ενεργοβόρου εγκέφαλού μας, και τα ζάχαρα των φρούτων είναι η πιο απλή και γρήγορα μεταβολίσιμη ενεργειακή πηγή.

Την ανάγκη αυτή δυστυχώς σήμερα, εκπαιδεύτηκε ο άνθρωπος της πόλης, να την καλύπτει, με την χημικά επεξεργασμένη και λευκασμένη άσπρη ζάχαρη. Χημικά η ζάχαρη που καταναλώνεις σήμερα είναι καθαρή σουκρόζη (ή σακχαρόζη), ένας διζακχαρίτης αποτελούμενος από ένα μόριο γλυκόζης και ένα μόριο φρουκτόζης. Παράγεται είτε από ζαχαροκάλαμα είτε από ζαχαρότευτλα.

Το ότι η λευκή ζάχαρη είναι καταστροφική για τον οργανισμό, είναι πλέον ευρύτατα γνωστό και επαρκέστατα τεκμηριωμένο. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα βιομηχανοποιημένο τρόφιμο που να μην την περιέχει και η υπερκατανάλωσή της συνυπολογίζοντας τις τεράστιες συγκεντρώσεις της στα αναψυκτικά.

Με μαθηματική ακρίβεια, οδηγεί τον σύγχρονο πολιτισμό στην παρακμή μέσα από την παχυσαρκία και τις ασθένειες, αλλά και στην ενεργειακή αποδυνάμωση. Σκεφτείτε πως ένα κουτάκι αναψυκτικού περιέχει περίπου 11% ζάχαρη, δηλαδή 35 γραμμάρια ή 7 κουταλάκια! Είναι το διοξείδιο του άνθρακα που ξεγελά και καλύπτει την ενοχλητική γλυκύτητα.

Ο βασικός μηχανισμός δημιουργίας βλαβών είναι δεδομένος: προκαλεί μια έκρηξη ζαχάρων στον οργανισμό, το πάγκρεας αναγκάζεται να δουλέψει υπερωρίες για να παράγει μεγάλες ποσότητες ινσουλίνης που απαιτούνται για την απομάκρυνσή τους από το αίμα. Η αφύσικα υψηλή συγκέντρωση ινσουλίνης ανατρέπει την ορμονική ισορροπία του σώματος. Η συνεχής χρήση της οδηγεί τα κύτταρα στο να αναπτύξουν αντίσταση στην ινσουλίνη δημιουργώντας ένα ανατροφοδοτούμενο φαύλο κύκλο «περισσότερη ζάχαρη – περισσότερη ινσουλίνη».

Το περισσευούμενο γλυκογόνο είτε καίγεται ατελώς γεμίζοντας τον οργανισμό με τοξικά παραπροϊόντα και ελεύθερες ρίζες, είτε αποθηκεύεται με διάφορες μορφές στα κύτταρα πυροδοτώντας χρόνια φλεγμονή. Από εκεί και μετά, οι δρόμοι της αρρώστιας είναι γνωστοί: καρδιαγγειακές παθήσεις, τοπικές ή γενικευμένες φλεγμονές, ο διαλυτικός διαβήτης, καρκίνος.