Οι Έλληνες στο lockdown του 2022…στη Σανγκάη

Γράφει η Κατερίνα Γιουέ Γού

Ο Παύλος, από τον Νομό Ηλείας, ζει εδώ και 15 χρόνια στη Σανγκάη και εργάζεται σε ένα εργοστάσιο ελληνικών συμφερόντων. Στις 10 Μαρτίου, επιστρέφοντας στη Σανγκάη από ένα επαγγελματικό ταξίδι στην επαρχία διαπίστωσε ότι το συγκρότημα όπου βρίσκεται το σπίτι του είχε μπει σε καραντίνα λόγω κρουσμάτων Covid-19. Ενημερώθηκε ότι είχε το δικαίωμα να πάει σπίτι του, αλλά δεν θα μπορούσε να ξαναβγεί μέχρι να αρθεί η καραντίνα – μια ημερομηνία που κανείς δεν ξέρει. Ανησυχώντας για την παραγωγή του εργοστασίου του, ο Παύλος επέλεξε να μην προχωρήσει στην επανένωση με την οικογένειά του (προς το παρόν). Έμεινε σε ένα ξενοδοχείο κοντά στη δουλεία του αναμένοντας τις εξελίξεις.

Μετά από 25 ημέρες, ο Παύλος εξακολουθεί να μένει στο ξενοδοχείο —σε καθεστώς καραντίνας. Το εργοστάσιο έτσι κι αλλιώς είναι εκτός λειτουργίας, επειδή πολλοί εργαζόμενοι έχουν κολλήσει τον ιό. Η μεγαλύτερη ανησυχία του Παύλου, όμως τώρα είναι για την γυναίκα του και τα δυο μικρά  παιδιά τους. Και είναι δικαιολογημένη.

Με τη συνεχή εξάπλωση της πανδημίας το Μάρτιο, πολλές περιοχές στη Σανγκάη, όπως και η γειτονιά του Παύλου, μπήκαν σε καραντίνα.

Η Σανγκάη διέταξε την Κυριακή τους 26 εκατομμύρια κατοίκους της να υποβληθούν σε δύο ακόμη γύρους τεστ για τον COVID-19. Η οργή των κατοίκων μεγαλώνει για τον τρόπο που οι αρχές αντιμετωπίζουν το νέο πανδημικό κύμα στην πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της Κίνας. Οι κάτοικοι θα πρέπει να υποβληθούν σε αυτοέλεγχο με τεστ αντιγόνου και να αναφέρουν τυχόν θετικά αποτελέσματα.

Στις 28 και 29 Μαρτίου, ολόκληρή η πόλη μπήκε σε γενικό λοκντάουν με άγνωστη ημερομηνία λήξης. Ωστόσο η κυβέρνηση δεν χρησιμοποίησε τη λέξη “λοκντάουν” για να μη βλάψει τη διεθνή της εικόνα ως πόλης-λιμανιού. Το γενικό λοκντάουν στη Σανγκάη, όπως και αυτό που είχε συμβεί κατά καιρούς σε αρκετές κινεζικές πόλεις μετά το ξέσπασμα του κορωνοϊού στις αρχές του 2020, είναι αρκετά αυστηρό. Σε αντίθεση με τα μέτρα της Ελλάδας, οι κάτοικοι δεν επιτρέπεται να βγαίνουν έξω από την πόρτα του σπιτιού τους  ούτε για τα απαραίτητα. Να αγοράσουν τρόφιμα, φάρμακα ή να επισκεφθούν ακόμη και το γιατρό τους.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, η κυβέρνηση της πόλης θα στείλει προσωπικό και εθελοντές για να παραδώσουν στα νοικοκυριά δωρεάν, τα βασικά είδη διατροφής. Οι μόνοι που  μπορούν να βγουν έξω από τα σπίτια τους είναι οι ασθενείς που χρειάζονται επειγόντως ιατρική περίθαλψη. Ενημερώνουν τις αρχές και τους υπεύθυνους της κοινότητας και κατευθύνονται στο νοσοκομείο που τους υποδεικνύουν οι αρμόδιοι.

Είναι πολύ δύσκολο για την κρατική μηχανή να λειτουργήσει τόσο καλά σε μια πόλη 25 εκατομμυρίων κατοίκων, ειδικά όταν οι μέρες του λοκντάουν αυξάνονται. Πολλές κοινότητες δεν λαμβάνουν αρκετά ή καθόλου τρόφιμα. Οι άνθρωποι επιβιώνουν βασιζόμενοι στην αμοιβαία βοήθεια των γειτόνων. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, αρκετοί ασθενείς με ξαφνικές και οξείες ασθένειες πέθαναν επειδή παρεμποδίστηκαν από το κυβερνητικό προσωπικό και δεν μπόρεσαν να αναζητήσουν έγκαιρα ιατρική περίθαλψη.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, αυτές τις μέρες υπάρχουν καθημερινά στη Σανγκάη περίπου 8.000-9.000 κρούσματα, από τα οποία το 90% είναι ασυμπτωματικοί. Οι σοβαρές περιπτώσεις είναι σπάνιες, ενώ δεν έχουν ανακοινωθεί θάνατοι. Ωστόσο, υπό την πίεση της κεντρικής κυβέρνησης στο Πεκίνο, η Σανγκάη έχει επιβάλει αυστηρά μέτρα διαχείρισης σε όλα αυτά τα κρούσματα.

Οι συμπτωματικοί ασθενείς πρέπει να νοσηλεύονται ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων τους, και οι ασυμπτωματικοί πρέπει επίσης να απομονώνονται σε εξειδικευμένα κέντρα απομόνωσης που ονομάζονται «νοσοκομεία καμπίνας», εγκατεστημένα συνήθως σε εκθεσιακά κέντρα ή γυμναστήρια, με εκατοντάδες κρεβάτια τοποθετημένα στον ίδιο χώρο.

Καθώς ο αριθμός των νοσηλευόμενων συνεχίζει να αυξάνεται, οι συνθήκες χειροτερεύουν. Τώρα όλο και περισσότεροι πολίτες της Σανγκάης έχουν συνειδητοποιήσει ότι το κέντρο απομόνωσης είναι πιο τρομακτικό από τον κορωνοϊό.

Ο μεγαλύτερος εφιάλτης για τους γονείς στη Σανγκάη είναι ο εξής:

Αν το παιδί τους είναι θετικό, ανεξάρτητα από την ηλικία του, θα πρέπει να πάει σε κέντρο απομόνωσης μωρών μόνο του, χωρίς συνοδό. Στις 3 Απριλίου, το Γενικό Προξενείο της Γαλλίας στη Σανγκάη, εκ μέρους των κρατών μελών της ΕΕ, έστειλε επιστολή στη Δημοτική Κυβέρνηση της πόλης , ζητώντας να μην χωριστούν οι γονείς από τα παιδιά τους λόγω των πολιτικών πρόληψης της πανδημίας. Και στις 3 Απριλίου, ένα βίντεο από ένα κέντρο απομόνωσης μωρών κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, όπου φαίνονται μωρά λίγων μηνών να τοποθετούνται σε ένα κρεβατάκι, να κλαίνε, χωρίς καμία ενήλικη παρουσία. Το βίντεο ράγισε τις καρδιές εκατομμύριων Κινέζων. Ανάμεσα σε εαυτούς είναι και του Παύλου γιατί αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε οικογένεια με παιδιά, όπως και στη δική του…

Απέναντι σε έναν ιό με χαμηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από τη γρίπη, με πραγματικές τραγωδίες που προκαλούνται από αυστηρές πολιτικές, και τεράστιες οικονομικές απώλειες, μέσα σε μία μόλις εβδομάδα όλο και περισσότεροι ειδικοί, γιατροί και πολίτες της Σανγκάης κάλεσαν την κυβέρνηση να εγκαταλείψει την πολιτική «μηδέν Covid-19», και να υιοθετήσει πιο ευέλικτα μέτρα. Σε ορισμένες αστικές περιοχές-όπου δεν υπάρχει καραντίνα- έγιναν μαζικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες.

Ως απάντηση στην κοινή γνώμη, το βράδυ της 3ης Απριλίου,  η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Πεκίνου Σούεν έφτασε στη Σανγκάη. Μόνο που δεν ήταν μόνη. Μαζί της έφερε στρατό, αστυνομία, ιατρικό προσωπικό και προμήθειες από όλη τη χώρα. Σύμφωνα με τα λόγια της αντιπρόεδρου Σούεν, εδώ πρόκειται για ένα « μεγάλο και σκληρό πόλεμο» που δεν γίνεται να χαθεί.

Ωστόσο υπάρχει ένα ερώτημα. Τι πόλεμος είναι αυτός; Είναι ένας πόλεμος μεταξύ των ανθρώπων και του ιού; Μεταξύ της κυβέρνησης και των διαδηλωτών; Μεταξύ των άκαμπτων πολιτικών και της σύνθετης πραγματικότητας;  Ή μεταξύ δύο πολιτικών φατριών εντός της κεντρικής ηγεσίας του Πεκίνου που έχουν διαφορετικές απόψεις για τη μελλοντική κατεύθυνση της Κίνας;