Εύα Καραδημήτρη: Είμαι πριγκίπισσα μιας Νέας εποχής που έμαθε να ζει μόνο στο δικό της παραμύθι

Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη *

 Η Εύα Καραδημήτρη γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή τη Σμύρνη.  Έχει σπουδάσει ειδικός προσχολικής αγωγής για ΑμεΑ. 

ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Είστε συγγραφέας. Μιλήστε μας για τον άνθρωπο Εύα.

ΕΥΑ ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗ: Συνηθίζω να λέω ότι είμαι πριγκίπισσα μιας Νέας εποχής που έμαθε να ζει μόνο στο δικό της παραμύθι. Η πριγκίπισσα δηλώνει ξεκάθαρα το ρομαντισμό και την ανιδιοτέλεια. Την ευγένεια και την προσφορά. Ίσως ένας παρεξηγημένος όρος από πολλούς που ταυτίζεται με το κακομαθημένο κοριτσάκι απέχει κατά πολύ στο δικό μου το μυαλό. 

Μ.Γ.: Ποιο ήταν το έναυσμα ώστε ν’ ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Ε.Κ.: Η συγγραφή στη ζωή μου ήρθε απρόσμενα. Χρειάστηκε πολλές φορές να μιλήσω για να ακουστώ. Λίγοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να ακούσουν προσεχτικά, όλοι όμως θέλουν να μιλήσουν ακατάπαυστα. Έτσι  χρειάστηκε να γράψω για να με διαβάσουν. Η ανάγνωση σε μεταφέρει νοερά, αυτός ήταν και ο σκοπός μου να μεταφέρω νοερά τον αναγνώστη εκεί που επιθυμώ. Φυσικά η ερμηνεία που θα δώσει είναι δική του υπόθεση. 

Μ.Γ.: Υπήρξε κάποιος άνθρωπος που σας ενθάρρυνε στα πρώτα σας συγγραφικά βήματα;

Ε.Κ.: Ο μόνος άνθρωπος που πρέπει να μας ενθαρρύνει είναι πρωτίστως ο εαυτός μας. Ο ανώτερος εαυτός μου με καθοδηγούσε κατάλληλα σε όλη την πορεία.

Μ.Γ.: Τι είναι αυτό που δεν αντέχετε ως άνθρωπος ή/και ως συγγραφέας;

Ε.Κ.: Ως άνθρωπος δεν αντέχω και αντιδρώ στην αγένεια. Ως συγγραφέας έχω περισσότερη πειθαρχία, δεν έχω ψυχανεμιστεί ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να διαχειριστώ.

Μ.Γ.: Το νέο βιβλίο σας έχει τον τίτλο «Η φωλιά της αλεπούς». Με τι έρχεται σε επαφή ο αναγνώστης στις σελίδες του;

Ε.Κ.: Το βιβλίο αναφέρεται στα καταστροφικά μοτίβα μέσα στις σχέσεις. Παρατηρούμε διάφορα μοντέλα τοξικών σχέσεων που πηγάζουν από τις δυσλειτουργικές σχέσεις που προηγήθηκαν στην παιδική μας ηλικία. Αναφέρεται στην τοξική συμπεριφορά που υποσυνείδητα εκπαιδευόμαστε και θέτουν το πλαίσιο για όλες τις μελλοντικές μας σχέσεις. Η κακοποίηση, η κυριαρχία η χειραγώγηση καθώς και οι εξαρτήσεις είναι λίγα από τα θέματα που πραγματεύεται η ιστορία του συγκεκριμένου βιβλίου. 

Μ.Γ.: Ποιο ήταν το κίνητρο ώστε να γράψετε για το συγκεκριμένο θέμα;

Ε.Κ.: Πιστεύω ακράδαντα πως κατά ένα μεγάλο ποσοστό η παιδική ηλικία μας καθορίζει. Το βιβλίο είναι ένα καθρέφτισμα της κοινωνίας μας, ωμό, ψυχρό και σκληρό γι’ αυτό και η γλώσσα σε κάποια σημεία περιλαμβάνει αιχμηρές εκφράσεις και λόγο που κάποιοι ίσως ενοχληθούν. Είναι εκείνες οι σχέσεις σταθμοί της ζωής μας άλλα και το σπάσιμο της αλυσίδας (η έξοδος από τη φωλιά) που θα οδηγήσει στην τελική κάθαρση και λύτρωση. 

Μ.Γ.: Κατά τη διάρκεια της συγγραφής τα προσωπικά συναισθήματα του συγγραφέα εκφράζονται μέσω της γραφής του;

Ε.Κ.: Αυτό είναι αλήθεια. Ο συγγραφέας υπάρχει σε κάθε ήρωα μέσα. Απλά βιώνει το ρόλο λίγο διαφορετικά κάθε φορά. “Παίζει” το παιχνίδι της πλοκής κι εκεί βρίσκεται η μαγεία της συγγραφής. 

Μ.Γ.: Υπάρχουν αξίες που ακυρώνονται (από πρόσωπα ή καταστάσεις) και άλλες που αναδεικνύονται μέσα από την ιστορία που αφηγείστε;

Ε.Κ.: Φυσικά! Η αξία της αγάπης, της φιλίας, της ηθικής λειτουργούν σαν ανελκυστήρας στην ιστορία. Τα πρόσωπα αντικρούουν τον εαυτό τους, παίζουν και συχνά χάνουν τα όρια τους. Σε ένα χαοτικό μυαλό το γκρέμισμα των αξιών είναι συχνό φαινόμενο. Η αναστήλωση θέλει κόπο και αυτογνωσία. 

Μ.Γ.: Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σας επηρέασε ως άνθρωπο ή ως συγγραφέα και ποιο είναι αυτό;

Ε.Κ.: Το πρώτο βιβλίο που έπιασα σαν έφηβη ήταν “το αυγό της έχιδνας” της Λίτσα Ψαραύτη. Θυμάμαι ότι με είχε προβληματίσει και καθηλώσει. Ήταν η έναρξη των αναγνωστικών ταξιδιών μου. Αργότερα υπήρχαν αρκετά, το καθένα για το δικό του λόγο με ενέπνευσε. 

Μ.Γ.: Οι κριτικές παίζουν ή δεν παίζουν ρόλο στην πορεία ενός βιβλίου και γιατί;

Ε.Κ.: Θεωρώ ότι οι καλές κριτικές παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στη πορεία ενός βιβλίου χωρίς να σημαίνει απόλυτα ότι το καθορίζει. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες για την επιτυχία ενός βιβλίου. Ο χρόνος που αφιερώνει ο αναγνώστης για την κριτική του είναι για μένα μια επιτυχία από μόνη της. 

Μ.Γ.: Ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλά να ευχαριστεί τον αναγνώστη;

Ε.Κ.: Ένα βιβλίο πρέπει να έχει τα πάντα. Λογοτεχνικό λόγο, κοινωνικά μηνύματα και όμορφες περιγραφές. Οι περιγραφές νομίζω είναι το στοιχείο που ενοχλεί αρκετούς αναγνώστες. Οι ανούσιες, μακρόσυρτες περιγραφές χάνουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Ο λόγος πρέπει να περιέχει τέχνη. Κάποια βιβλία σε κερδίζουν με αυτό το στοιχείο έστω κι αν ιστορία που πραγματεύεται είναι κοινότυπη. 

Μ.Γ.: Αν αναζητούσαμε το βαθύτερο μήνυμα του βιβλίου σας, ποιο θα ήταν αυτό κατά τη γνώμη σας;

Ε.Κ.: Φως και σκοτάδι. Είσοδος και έξοδος από τη φωλιά ενός αρπακτικού.

Να μάθουμε να τιθασεύσουμε  το αγρίμι από μέσα μας που μας τρώει πριν μας χορτάσει.

Να χτίζουμε φωλιές, (δεσμούς) χωρίς αγκάθια κι όταν τις χτίζουμε να ξέρουμε ότι πάντα έχουμε δύο επιλογές. Μία να μπαίνουμε και άλλη μια να βγαίνουμε. Κι αυτό είναι το απόλυτο δικαίωμα μας. Ότι μοιάζει οικείο δε σημαίνει πώς είναι και ωφέλιμο για μας. Αντιδρούμε στην αλλαγή γιατί η αλλαγή πονάει, κι ο άνθρωπος αλλάζει μέσα από τον πόνο ή μέσα από την αγάπη. Ας διαλέξουμε το δρόμο της αγάπης!

Μ.Γ.: Πιστεύετε ότι οι Έλληνες διαβάζουν; Και τι είδους βιβλία επιλέγουν;

Ε.Κ.: Οι Έλληνες φυσικά και διαβάζουν. Τα λογοτεχνικά είδη που επιλέγουν είναι πολλά και διαφορετικά. Τελευταία έχω παρατηρήσει μια κλίση προς την αστυνομική λογοτεχνία ιδιαίτερα ξένων συγγραφέων. Σαφέστατα παρατηρούμε αρκετά αναγνωστικά διαμάντια από Έλληνες συγγραφείς πρωτοεμφανιζόμενους και καλό θα είναι να δίνουμε ευκαιρίες. 

Μ.Γ.: Ποιος είναι ο επόμενος συγγραφικός στόχος σας;

Ε.Κ.: Το επόμενο βιβλίο μου θα είναι κάτι διαφορετικό. Ο τίτλος έχει ήδη βρεθεί και αναμένει την ανάπτυξη της ιστορίας. Μου αρέσει κάθε φορά να πειραματίζομαι στα λογοτεχνικά είδη και να τα εμπλέκω μεταξύ τους. Εξάλλου γιατί να υπάρχουν περιορισμοί; Στη φαντασία του συγγραφέα δεν περνάει χαλινάρι.

Το μυθιστόρημα «Η φωλιά της αλεπούς» της Εύας Καραδημήτρη κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.

*Μαίρη Γκαζιάνη

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα.  Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε στον τραπεζικό χώρο. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τα τελευταία δέκα χρόνια με τη συγγραφή. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.

Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Επίσης διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style, ενώ πρόσφατα ξεκίνησε συνεργασία με το  polismagazino.gr σε θέματα πολιτισμού.

Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία ασχολείται ερασιτεχνικά συμμετέχοντας σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.

Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής»  από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015.  Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τα μυθιστορήματά της ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ (11/2019) και Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ (6/2021) κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Ωκεανός.