“ΕΓΚΑΤΑλελειμμένοι” στην ίδια μας την πόλη… “ΕΓΚΑΤΑλελειμμένοι” από όλους και όλα!

Η Ομάδα Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ, τέσσερα χρόνια μετά την Dominatrix, την πρώτη παράσταση σε γκαρσονιέρα, παρουσιάζει τη νέα της δουλειά στην Αθήνα, με τίτλο “ΕΓΚΑΤΑλελειμμένοι – Σχεδίασμα Ι”.
Μια πολύκροτη δίκη της δεκαετίας του ’90 – πρωτοφανή στα εγχώρια χρονικά – αποτελεί την πηγή έμπνευσης του νέου θεατρικού έργου του Δημήτρη Φοινίτση που εκτυλίσσεται κι αυτή τη φορά σε μη θεατρικό χώρο, στην αποθήκη ενός ιστορικού εκδοτικού οίκου στην καρδιά της πόλης, (Εκδόσεις Αιγόκερως). Μιλήσαμε με τον Δημήτρη Φοινίτση, για το νέο του έργο:
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μετά την επιτυχία της παράστασης “Dominatrix” πριν 4 χρόνια επανέρχεστε με την παράσταση “Εγκαταλελειμμένοι” – Μιλήστε μας για την ιδέα της νέας θεατρικής σας πρότασης.
Πρόκειται για το ανέβασμα του πέμπτου κατά σειρά έργου μου, ενός docudrama από το εγχώριο αστυνομικό δελτίο -σε ένα πρώτο σχεδίασμα- σε χώρο και πάλι μη θεατρικό. Σε έναν «φυσικό» χώρο όπου η διάσπαση του βλέμματος επικεντρώνεται σε δύο κύρια δωμάτια της αποθήκης των Εκδόσεων Αιγόκερως, στα Εξάρχεια. Οι θεατές παρακολουθούν μπροστά τους τη σχέση των δύο ηρώων σε πλήρη ανάπτυξη ενώ εναλλάξ και ακριβώς δίπλα τους, διαβάζονται οι «μαρτυρίες» στο Δικαστήριο εν είδει θεατρικού αναλογίου από τους ίδιους ηθοποιούς. Οι σκηνές βίας έχουν περιοριστεί στο λεκτικό επίπεδο ενώ υπάρχει μια αφαιρετική οπτική ως βάση εργασίας. Από την άλλη αξιοποιείται -ως ιντερμέδια- η εμμονή της ηρωίδας να δώσει τέλος στη ζωή της προβαίνοντας σε πρόβες θανάτου με διαφορετικούς «θύτες» του ζωικού βασιλείου ώσπου να καταλήξει στο Λύκο, σε μια εξ ουρανού «λύση». Εξακολουθεί να με ενδιαφέρει η φυσική σκηνογραφία των χώρων και η απόλυτη λιτότητα των μέσων που χρησιμοποιώ. Σκοπεύω, ωστόσο, το δεύτερο σχεδίασμα του έργου να υλοποιηθεί την αμέσως επόμενη θεατρική περίοδο σε ένα άλλο πλαίσιο με διαφορετικές συνθήκες και σε ένα πιο αναγνωρίσιμο περιβάλλον. Αρκούντως συμβατικό που δύναται να απογειώσει -τεχνικά- το δραματικό κείμενο και κατά συνέπεια την παράσταση.
Ποιο ήταν το ερέθισμα να ασχοληθείτε με αυτή την πολύκροτη υπόθεση της δεκαετίας του 90 ?
Με ενδιέφερε να εστιάσω στην επιθυμία και το δικαίωμα ενός ανθρώπου να σταματήσει να ζει. Το συγκλονιστικό σε αυτή την είδηση ήταν πως δεν μπορούσε να το κάνει μόνη της. Χρειαζόταν βοήθεια. Πως βρίσκεις, λοιπόν, έναν άνθρωπο και του ζητάς κάτι τέτοιο, πως τον εγκλωβίζεις όταν εκείνος στο αρνείται, πως τον χειραγωγείς και εν τέλει τον καθοδηγείς, πως οπλίζεις το χέρι του για να σου αφαιρέσει τη ζωή; Μια ζωή; Η διάθεση προσέγγισης σε αυτό το πολύπλοκο ζήτημα δεν ήταν μονοδιάστατη και σε καμμία περίπτωση αφοριστική. Ήταν πρωτίστως διερευνητική. Ήθελα να κατανοήσω πρώτα ο ίδιος τα αίτια αυτής της απόφασης. Αυτής της σύγχρονης τραγωδίας που ενέχει την κάθαρση στην πρωταρχική της μορφή.
Οι δύο ήρωες της παράστασης αλλιώς ξεκινούν και αλλιώς καταλήγουν … Ποιος είναι τελικά το θύμα και ποιος ο θύτης?
Αν το έλεγα θα ήταν σαν να έδινα μασημένη τροφή στους πιθανούς θεατές της παράστασης που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη. Θεωρώ, ωστόσο, πως η δουλειά μας παραθέτει ευκρινώς σε εκείνους που την παρακολουθούν την απάντηση στο ερώτημά σας.
Αποξένωση, μη επικοινωνία, προβλήματα γάμου, αδυναμία κατανόησης του άλλου μα και συνεννόησης, παραίτηση από τη ζωή, επιθυμία για θάνατο ..Στοιχεία που τα νιώθουμε λίγο έως πολύ στις σχέσεις μας σήμερα?
Απολύτως! Αν έχετε αντίρρηση να το συζητήσουμε αλλά έχω αποκτήσει πολύ συγκεκριμένη άποψη στους χώρους που κινούμε. Θεωρώ πως αυτό που ζούμε τώρα είναι η νέα εκδοχή της «Κόλασης» του Ντάντε. Κόλαση! Υποκρισία, συγκάλυψη, αδιαφορία, το τέλος του ανθρωπισμού εν πάση περιπτώσει. Αν υπήρχε βέβαια ποτέ αυτή η έννοια και δεν είναι κι αυτό μία ακόμη πλάνη.
Επιλέγετε στις παραστάσεις σας την προαιρετική συνεισφορά αντί εισιτηρίου . Θεωρείτε ότι το κοινό δυσκολεύεται να παρακολουθήσει θέατρο εξαιτίας της κρίσης?
Είναι μια πράξη αλληλεγγύης σε όσους αδυνατούν. Και είναι οι περισσότεροι, πιστέψτε με. Αυτοί οι άνθρωποι θέλω να έχουν πρόσβαση στις δουλειές μας και το προσπαθούμε κάθε φορά με όποιον τρόπο και όποιο κόστος. Σημασία έχει ο κόσμος να δει τι προτείνουμε και να μη σκεφθεί που θα βρει τα χρήματα. Να βρει, απλώς, τη διάθεση και να έρθει.
Η πολιτεία πόσο κοντά είναι σε νέους δημιουργούς και καλλιτέχνες ?
Ας πούμε κάποιο άλλο ανέκδοτο, λιγότερο μπανάλ σας παρακαλώ!
Ποιο είναι το μήνυμα της παράστασης σας?
Το μήνυμα είναι το μη μήνυμα. Με τρομάζει όταν μια πράξη καλλιτεχνική ενέχει «μήνυμα». Το βρίσκω διδακτικό και εκ του πονηρού. Με υστεροβουλία και μπόλικο παρασκήνιο.
Πόσο “Εγκαταλελειμμένοι” είμαστε σήμερα?
Φοβάμαι πως είμαστε μόνον αυτό. Εγκαταλελειμμένοι από όλους και όλα. Μόνοι μας σε μια εγκαταλελειμμένη πόλη. Κάντε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και δείτε την εγκατάλειψη σε όλο της το μεγαλείο. Άνθρωποι, δρόμοι, κτήρια, αξίες. Κι αυτό δεν παύει, συνεχίζει να εξαπλώνεται έξω και μέσα μας.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια?
Αυτό που είναι ανακοινώσιμο και μπορώ να σας πω με μεγάλη χαρά είναι πως το τελευταίο μου έργο, ένας αρχαιόθεμος μονόλογος για την Ωραία Ελένη θα παιχτεί στις 20 Απριλίου σε δική μου σκηνοθεσία στο Από Μηχανής Θέατρο με την χορογράφο και σκηνοθέτιδα Φένια Αποστόλου στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση. Το έργο τιτλοφορείται «BELLEΛΕΝ» και εντοπίζει την Ωραία Ελένη κάπου στη Δύση, σήμερα, διωγμένη από την οικονομική κρίση να χορεύει pole dance για να επιβιώσει.
 
Συντελεστές:
 
Κείμενο, σκηνοθεσία: Δημήτρης Φοινίτσης
Προσωπεία – σκηνογραφική επιμέλεια – κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Μουσικές επιλογές – αφίσα: Νατάσα Λιτσαρδοπούλου
Κίνηση: Φένια Αποστόλου
Φωτογραφίες: Παναγιώτα Καραστεργίου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ιουλία Σιάμου, Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος
Διάρκεια: 60 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εκδόσεις Αιγόκερως > Εξάρχεια – Νεάπολη
Διεύθυνση: Τσαμαδού 8 ,
Δευτέρα: 21:30
Τρίτη: 21:30
Κυριακή: 19:00
Με προαιρετική συνεισφορά αντί εισιτηρίου./ Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση: 6934335659 (ώρες επικοινωνίας: 17.00-21.00)
Μαρία Κωνσταντοπούλου