Η οστεοπόρωση στην Ευρώπη και το οικονομικό κόστος

Της Ξένιας Καραγεώργη

Τεράστιο είναι το οικονομικό κόστος της οστεοπόρωσης για την Ευρώπη. Το κακό είναι ότι αυξάνεται συνεχώς, φθάνοντας, ήδη, τα 37 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Οι προβλέψεις λένε ότι  θα αυξηθεί κατά 25% έως το 2025, καθώς μέχρι τότε ο πληθυσμός των γυναικών και των ανδρών άνω των 50 ετών θα έχει αυξηθεί κατά 22% και 17% αντίστοιχα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μίας νέας έκθεσης του Διεθνούς Ιδρύματος Οστεοπόρωσης (IOF) και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συλλόγων Φαρμακοβιομηχανιών.

Είναι η πρώτη μελέτη κατά την οποία καταγράφεται  το βάρος της οστεοπόρωσης για τα 27 κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι η θεραπεία της πάθησης είναι ανεπαρκής μέχρι σήμερα.

Η έκθεση, που δημοσιοποιήθηκε στη Ρώμη, παράλληλα με την έναρξη του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού συνεδρίου για την οστεοπόρωση, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, γιατί καθώς οι πληθυσμοί των ευρωπαϊκών χωρών γερνάνε, λόγω του δημογραφικού προβλήματος, τα διαρκώς αυξανόμενα κατάγματα λόγω της οστεοπόρωσης θα έχουν ως αποτέλεσμα ένα ολοένα επιδεινούμενο οικονομικό, κοινωνικό και ανθρώπινο βάρος και περισσότερους πρόωρους θανάτους (υπολογίζονται, ήδη, σε 43.000 ετησίως).

Η οστεοπόρωση εξασθενεί τα οστά με το πέρασμα του χρόνου και τα καθιστά εύθραυστα, με συνέπεια οι άνθρωποι, ιδίως οι ηλικιωμένοι, να κινδυνεύουν να πάθουν κάταγμα με το παραμικρό πέσιμο ή και με μία απότομη κίνηση.

Υπολογίζεται ότι 22 εκατ. γυναίκες και 5,6 εκατ. άνδρες έχουν οστεοπόρωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκτιμάται ότι περίπου 3,5 εκατ. νέα κατάγματα λόγω των εύθραυστων οστών συμβαίνουν στην ΕΕ ετησίως (ή 390 κάθε ώρα) ενώ ο αριθμός τους προβλέπεται να φθάσει τα 4,5 εκατ. ετησίως έως το 2025.

Το 2010 το κόστος των καταγμάτων έφθασε τα 37,4 δισεκατομμύρια ευρώ ή το 3% περίπου του προϋπολογισμού υγείας της ΕΕ (1,26 τρισεκατομμύρια ευρώ). Το 54% του κόστους αυτού αφορά κατάγματα του ισχίου.

Ο πρόεδρος του IOF, Τζον Κάνις, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του βρετανικού πανεπιστημίου του Sheffield , δήλωσε ότι «αποτελεί ανησυχητικό γεγονός πως τα συστήματα υγείας είναι απροετοίμαστα να αντιμετωπίσουν τον αυξανόμενο αριθμό καταγμάτων εξαιτίας της οστεοπόρωσης».

Στην έκθεση αυτή επισημαίνεται ότι είναι συχνό φαινόμενο  πολλοί άνθρωποι να σπάνε κάποιο οστό και να πηγαίνουν στο νοσοκομείο για θεραπεία, αλλά εκεί να μην γίνεται η αναγκαία διάγνωση για την αιτία του προβλήματος, την οστεοπόρωση, έτσι ώστε να προληφθούν μελλοντικά κατάγματα, καθώς το πρώτο κάταγμα διπλασιάζει τον κίνδυνο για ένα δεύτερο.

Όμως, σύμφωνα με την καθηγήτρια του πανεπιστημίου Cambridge , Τζούλιετ Κόμπστον, ακόμα και όταν συνταγογραφείται στους ασθενείς η κατάλληλη θεραπεία για την οστεοπόρωση, περίπου οι μισοί δεν παίρνουν κανονικά τα φάρμακά τους, με αποτέλεσμα, σύμφωνα με την έκθεση, η οστεοπόρωση να αποτελεί μία πάθηση με χαμηλά ποσοστά τόσο διάγνωσης, όσο και θεραπείας.

Μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών παρατηρούνται ανισότητες, όσον αφορά τη θεραπεία της οστεοπόρωσης, αλλά σε όλες υπάρχει ένα σημαντικό κενό, καθώς, όπως εκτιμά η έκθεση, πάνω από τους μισούς ανθρώπους (ποσοστό 57%) στις ομάδες υψηλού κινδύνου δεν κάνουν καμία θεραπεία.

Τα συνηθέστερα κατάγματα στην Ευρώπη είναι αυτά στο ισχίο (περίπου 610.000 ετησίως) και ακολουθούν τα κατάγματα στη σπονδυλική στήλη (520.000 ετησίως).

Τα λιγότερα κατάγματα ισχίου συμβαίνουν κάθε χρόνο στη Ρουμανία (198 ανά 100.000 κατοίκους) και τα περισσότερα στη Δανία (574 ανά 100.000 κατοίκους).