Η φωνή των Μουσών: Ένα συγγραφικό πανόραμα της γυναικείας ανθρώπινης φύσης με έναυσμα τις Μούσες

Γράφει η Μαίρη Γκαζιάνη 

Συγγραφέας: Πέτρος Μπράιλας

Εκδόσεις: Φυλάτος (Fylatos)

 Ο Πέτρος Μπράιλας είναι επαγγελματίας στον τομέα των πωλήσεων και του εμπορίου. Η μακροχρόνια εμπειρία του  στην επικοινωνία με ποικίλες ομάδες ανθρώπων καλλιέργησε τη φαντασία του η οποία τον οδήγησε στην ανάγκη της δημιουργίας, με τη συγγραφή να αποτελεί τον μονόδρομο έκφρασής της. Ξεκινώντας το πρώτο του μυθιστόρημα δεν επαναπαύτηκε στο μαγικό φίλτρο της έμπνευσης, επέλεξε να παρακολουθήσει πολύχρονα σεμινάρια ώστε να βελτιώσει τις έμφυτες δεξιότητές  του.

Εκ του αποτελέσματος συμπεραίνεται ότι καλώς ακολούθησε τα βήματα της  λογοτεχνίας χαρίζοντάς μας αναγνωστικά διαμάντια. Η άνεση της επικοινωνίας με τους ανθρώπους μεταφέρθηκε στην άνεση της επικοινωνίας με τους ήρωες των βιβλίων του και την επαφή με τους αναγνώστες.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του με τίτλο «Η φωνή των Μουσών» αφιερωμένο στη γυναίκα. Εννέα οι μούσες, δεκαοκτώ οι γυναίκες του βιβλίου. Αντιστοιχούν δυο σε κάθε Μούσα.

Παίρνοντας το βιβλίο στα χέρια μου διερωτήθηκα αν οι Μούσες τον οδήγησαν να εμπνευστεί τις ιστορίες των γυναικών ή αντίστροφα. Με ποιο τρόπο απέδωσε μια δυάδα σε μια συγκεκριμένη Μούσα ή πως μια Μούσα «υιοθέτησε» μια δυάδα.

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο διαπίστωσα ότι πρόκειται για καθημερινές ιστορίες κοινωνικού περιεχομένου και αναρωτήθηκα αν οι ιστορίες είναι αληθινές ή όχι.  Αν τις εμπνεύστηκε από το περιβάλλον του ή αποτελούν καθαρά προϊόν φαντασίας.

Διαβάζοντας και γνωρίζοντας τις γυναίκες προσπάθησα να τις συνδυάσω με τη Μούσα που συνόδευαν. Μπήκα στον πειρασμό να αναρωτηθώ αν ο συγγραφέας πέτυχε διάνα τις επιλογές του ή όχι. Κατάλαβα όμως ότι καμιά σημασία δεν είχε διότι κάθε γυναίκα αποτελεί μια Μούσα για όποιον είναι διατεθειμένος να την κατανοήσει.

Η Καλλιόπη, προστάτιδα της επικής ποίησης, Μούσα του Ομήρου, συνοδεύει τη Νίτσα ως τη μεταμόρφωσή της σε Ισμήνη και την Αναστασία στον καθρέφτη της ζωής της.

Η Κλειώ ήταν η Μούσα της ιστορίας. Στην περίπτωση της Θεανώς η ιστορία ζωής επαναλαμβάνεται, ενώ στης Μαρίνας η κλεψύδρα που βρίσκεται στα πόδια της Μούσας καθορίζει τη (φθίνουσα) ροή της μνήμης.

Η Ευτέρπη ως Μούσα της μουσικής καθοδηγεί τα βήματα της Φλώρας στη πρώτη ιστορία ώστε να βρει τον δρόμο της. Αποκαλούνταν και Δωρήτρια της Ευχαρίστησης, κάτι που απέτυχε να απολαύσει η Ανθούλα της δεύτερη ιστορίας γιατί λάθος κατάλαβε το τραγούδι του Έρωτα από τον Τέτιγγα.

Ερατώ, η Μούσα του γάμου, του έρωτα, και δυο ιστορίες. Η Ρούλα του πληρωμένου έρωτα και η Λαοδάμεια του πληγωμένου με θάνατο γάμου.

Η Θάλεια, η Μούσα της κωμωδίας βρίσκει τρόπο να τρυπώσει μέσα στις δυο επόμενες διηγήσεις. Ο μονόλογος, οι σκέψεις, η ιδιοτέλεια στη μια, η εκ γενετής αφέλεια της ασθένειας που προκαλεί τη χαρμολύπη στην άλλη.

Πολύμνια, η Μούσα των ιερών ύμνων ίσως και της μνημοσύνης. Βαθιές οι σκέψεις και οι αναμνήσεις της Μίριαμ που την κρατούν «φυλακισμένη». Στον αντίποδα, μια διήγηση καθημερινής διαδρομής.

Τερψιχόρη, η Μούσα της λυρικής ποίησης και του χορού ακολουθεί τη Σοφιάνα στον «χορό» των χαμόγελων και την Κωνσταντίνα στον «χορό» των ψευδαισθήσεων.

Ουρανία, Μούσα της αστρονομίας και της αστρολογίας. Με την ιδιότητα της επίκτητης μαντείας συνοδεύει την Αλίκη, ενώ την Ερμιόνη με τη φυσική «μαντική» ικανότητα της σιωπής.

Η Μελπομένη, Μούσα της τραγωδίας χαρίζει την έμπνευση για τις δυο τελευταίες ιστορίες. Η Βασιλική θα  μπορούσε να είναι ηρωίδα μιας αρχαίας τραγωδίας ενώ η Ζαΐρα μιας σύγχρονης.

Εννιά οι Μούσες, δεκαοκτώ οι γυναίκες. Μέσα από την ανάγνωση προσπάθησα να συνδέσω τις Μούσες με τις γυναίκες που τις ακολουθούν. Πρόκειται για μια δική μου ερμηνεία δίχως να γνωρίζω αν αυτό ήταν και στόχος του συγγραφέα. Άλλωστε δεν έχει σημασία. Αυτές οι γυναίκες απεικονίζονται με ρεαλιστικό τρόπο διότι ανήκουν στο γήινο περιβάλλον. Μπορεί να είμαστε εμείς ή να ανήκουν στην οικογένειά μας, στο φιλικό, στο επαγγελματικό, στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Μπορεί να τις έχουμε ακούσει στις ειδήσεις ή να τις διαβάσαμε στις εφημερίδες και τα sites. Είναι διαφορετικές μεταξύ τους αλλά μπορεί να έχουν κοινά στοιχεία.

Ο συγγραφέας μας τις συστήνει μέσα από τις ζωές τους «δημιουργώντας ένα πανόραμα της γυναικείας ανθρώπινης φύσης». Ζωές απλές ή σύνθετες. Γυναίκες καθημερινές ή λιγότερο συνηθισμένες. Συμβιβασμένες ή επαναστάτριες. Σε κάθε περίπτωση είτε ανταμείβονται είτε πληρώνουν το τίμημα των επιλογών τους.

Ο συγγραφέας μάς τις συστήνει με απόλυτα κατανοητό τρόπο, απλή γλώσσα κι εύκολη ανάγνωση. Μαθαίνουμε τις ζωές τους, τις ανάγκες τους, τις επιθυμίες τους, τις αρνήσεις ή τις απορρίψεις τους, τις αναστολές ή τις αποφάσεις τους. Ένα συγγραφικό ψηφιδωτό δημιουργείται με έναυσμα τις Μούσες που τροφοδοτούν τον συγγραφέα με τελικό αποδέκτη τους αναγνώστες και απώτερο σκοπό τη συνολική εικόνα σε «ένα ταξίδι γεμάτο προκλήσεις, αγάπες και εσωτερικές αναζητήσεις».

Στα συν του βιβλίου περιλαμβάνεται η εξαιρετική σύνθεση που κοσμεί το εξώφυλλο.

Ο Πέτρος Μπράιλας εκτός από ένας εξαιρετικός συγγραφέας είναι κι ένας εκπληκτικός άνθρωπος.

Εύχομαι η Μούσα της έμπνευσης να μην τον εγκαταλείψει ποτέ ώστε να μας χαρίζει τα υπέροχα βιβλία του.

Περισσότερα για το βιβλίο στον παρακάτω σύνδεσμο

https://now24.gr/i-foni-ton-mouson-to-neo-biblio-tou-petrou-mpraila-apo-tis-ekdoseis-fylatos/