Η δύναμη της Σελήνης

Γράφει η Άντζελα Ζιούτη

Όπως λέει ο Μπράιαν: «Κάποτε μου είχες πει ότι πολλοί θα θέλουν να σε δουν να αποτυγχάνεις και να σε πληγώσουν, αλλά εσύ πρέπει να ακολουθείς πάντα την καρδιά σου».
Η Λούνα και η Άσλιν δεν είναι συνηθισμένα κορίτσια. Η Λούνα είναι μια δεκαοχτάχρονη κοπέλα, η οποία πάντα πίστευε στον υπερφυσικό κόσμο, ενώ η Άσλιν είναι μια νεαρή λυκάνθρωπος, που πρόκειται να μάθει πώς είναι η ανθρώπινη καθημερινότητα. Οι δρόμοι των δύο κοριτσιών θα συναντηθούν και οι ζωές τους θα ανατραπούν με τον πιο αναπάντεχο τρόπο.
Θα ζήσουν αμέτρητες περιπέτειες, θα αντιμετωπίσουν κινδύνους την ίδια στιγμή που πολλά μυστικά του παρελθόντος θα τους χτυπήσουν την πόρτα. «Πάντα πίστευα στην ύπαρξη των υπερφυσικών πλασμάτων, αλλά αν μου λέγατε έναν χρόνο πριν, ότι θα μου έκανε μάγια ένας λυκάνθρωπος, θα παλεύαμε με κυνηγούς, θα λύναμε ξόρκια και θα βρίσκαμε την αγάπη, δεν θα ήξερα τι να πω» μονολογεί κάπου η Λούνα. Εξάλλου η λέξη Λούνα αναφέρεται στην ελληνική μυθολογική θεότητα της Σελήνης, ενώ υπάρχει και η ρωμαϊκή θεότητα Luna που ταυτίζεται με τη Σελήνη, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια θηλυκή λύκαινα, η οποία μάλιστα είναι η πιο δυνατή στο κοπάδι και λαμβάνει θέση δίπλα στον αρχηγό του κοπαδιού. Από την άλλη πλευρά το Άσλιν είναι ένα θηλυκό όνομα Κελτικής και Γαελικής προέλευσης, το οποίο σημαίνει όνειρο ή όραμα.
Ο τίτλος που φέρει το σπουδαίο αυτό μυθιστόρημα είναι Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ και υπονοεί ίσως την φυσική επιρροή της σελήνης, όπως η βαρυτική της έλξη που προκαλεί τις παλίρροιες, ή την συμβολική της δύναμη σε πνευματικά και αστρολογικά πλαίσια. Όμως σίγουρα υποδόρια βαυκαλίζεται την εσωτερική δύναμη των δύο αυτών πρωταγωνιστριών, όπου οι πορείες τους διασταυρώνονται και πλέκουν ένα μοναδικό σκηνικό μυστηρίου, πλεκτάνης, ανατροπών, με τελετές μεγαλοπρέπειας και υπόγειων περασμάτων. Μία αληθινή αφήγηση που ενσωματώνει τη φαντασία, ακόμα και την ηθική που δείχνουν να καταρρέουν.

H Λούνα όπως και η Σελήνη, με τις περιοδικές μεταμορφώσεις της, ακολουθεί ατέρμονα τον κυκλικό χρόνο, εναποθέτοντας σε μια ζυγαριά το φως και το έρεβος, ανάμεσα στην ψυχή και στη βιωμένη εμπειρία. Επιχειρεί και τελικά βυθίζεται στη φυγή έξω από τον κόσμο που όλοι γνωρίζουμε, με το ασίγαστο εσώτερο πάθος της, όπου η συμφυΐα του πνεύματος με το σώμα της, τη μεταφέρει στο αρραγές πεδίο των ανώτερων αισθήσεων. Ο Ιρλανδός δοκιμιογράφος Κλάιβ Στέιπλς Λιούις άλλωστε έλεγε, ότι: «Δεν είσαι ένα σώμα που έχει ψυχή. Είσαι μια ψυχή που έχει ένα σώμα».

Η Άσλιν ως μία λυκάνθρωπος, δηλαδή ως ο άνθρωπος που έχει την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε ένα υβριδικό πλάσμα που ομοιάζει με λύκο, είτε κατά βούληση είτε μετά από κατάρα είτε κατά τύχη, με τις μεταμορφώσεις να συμβαίνουν συνήθως τη νύχτα της πανσελήνου. Περιπλανιέται στο δάσος μακριά από την αγέλη των λύκων, ή στο λαβύρινθο του πανεπιστημίου στο οποίο φοιτά ακριβώς επειδή επιθυμεί να γνωρίσει την ανθρώπινη κοινότητα αλλά και τις ανθρώπινες συνήθειες και αδυναμίες.
Στο βασίλειο των δύο κοριτσιών ο κύκλος των αέναων αλλαγών, μπερδεύεται με τον κύκλο της ανάγκης και του πόνου, αλλά και της χαράς σε μια δίχως τέλος διαδοχή των ομόκεντρων κύκλων που πάντοτε αρχίζουν πάλι, δεμένοι· σε έναν άξονα που οδηγεί στην εκ βάθρων αναδιάρθρωση της χρονικής στιγμής. Μία ακολουθία συμβάντων που περιέρχονται το μακρύ πέπλο της νοσταλγίας, του φόβου, της φθοράς, του θανάτου, του έρωτα, της απελπισίας και της θλίψης, αλλά και μίας καθηλωτικής αναγέννησης.
Το στόρι λοιπόν φωτίζει την σκοτεινή πλευρά της σελήνης ή μάλλον την σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων με μαεστρία, αποκαλύπτοντας έναν κόσμο γεμάτο, ίντριγκα και ισχύ, αλλά και τον αγώνα δύο κοριτσιών να αποκαταστήσουν την ανείπωτη ομορφιά του κόσμου τούτου. Μέσα από λεπτομερείς περιγραφές και πλοκή που αιχμαλωτίζει, το βιβλίο αναδεικνύει τη σύγκρουση μεταξύ της διαφθοράς και της άμεμπτης διαφάνειας, καθώς και τη δύναμη της αποφασιστικότητας συνάμα με μια κοινωνία που διψά για ανασύνθεση.
Η Λούνα και η Άσλιν ή αλλιώς η Μαρία Χαρουτουνιάν και η Αργυρώ Σιδηροπούλου μας χαρίζουν ένα ανυπέρβλητο μυθιστόρημα για το υπερφυσικό.
Τι είναι όμως το υπερφυσικό; Το υπερφυσικό λοιπόν περιλαμβάνει υποτιθέμενα φαινόμενα που δεν υπόκεινται στους νόμους της φύσης. Εξ ορισμού, μια υπερφυσική εκδήλωση ή γεγονός απαιτεί παραβίαση του φυσικού νόμου που πιστεύεται ότι έχει αποδοθεί σε μη φυσικές οντότητες, όπως αγγέλους ή δαίμονες. Μαγεία, ή ακόμα και η εξωαισθητηριακή αντίληψη δημιουργούν ένα ασίγαστο συνονθύλευμα. Αντίθετα η φιλοσοφία του νατουραλισμού υποστηρίζει, ότι όλα τα φαινόμενα είναι επιστημονικά επεξηγούμενα και τίποτε άλλο δεν υπάρχει πέρα από τον φυσικό κόσμο.
Στο υπερφυσικό κατακρημνίζεται η κοσμοθεωρία του πραγματικού και «ενορχηστρώνεται» η πιθανότητα της συνύπαρξής του με εναλλασσόμενα νοητικά τοπία, άλλοτε συγκρουσιακά κι άλλοτε ως ένα άλμα πίστης μία άλλη καταφυγή, όπου η ενδεχομενικότητα της μοιάζει εγγενώς ακραιφνής.
Ο όρος υπερφυσικό ή μεταφυσική εξάλλου έχει προκύψει από το έργο Μετά τα Φυσικά του Αριστοτέλη. Και ασφαλώς ο Αριστοτέλης υπήρξε ο πρώτος πανεπιστήμων και κατ’ επέκταση ο πρώτος επιστήμονας.

Η Λούνα και η Άσλιν ή κατά κόσμον η Μαρία Χαρουτουνιάν και η Αργυρώ Σιδηροπούλου μέσα από το 1ο τους εξαιρετικό μυθιστόρημα το οποίο πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΜΙΧΑΛΗ ΣΙΔΕΡΗ με τον τίτλο Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ καταπιάνονται με το πνευματικό, με το εξωπραγματικό, με το υπερβατικό και απλά ξεπερνούν τους νόμους της φυσικής. Στην ουσία πρόκειται για ένα μεγάλο και σπουδαίο σύγγραμμα, όπου η φύση μεταλλάσσεται, αλλά σε καμία περίπτωση εντέχνως δεν φέρει τρομακτικό προσωπείο. Αντίθετα μέσα από την έξοχη συγγραφική «μαγειρική» τους, μας σερβίρουν μία ιδιότυπη ιστορία του υπερφυσικού. Αυτού δηλαδή που αντίκειται τελείως στους νόμους της φυσικής, και στην ουσία είναι ταυτόσημο με τα θαύματα.
Η βασική πεποίθηση των κοριτσιών του βιβλίου είναι, ότι ο άνθρωπος πρέπει να εκπαιδευτεί για την αφύπνισή του, για την έξοδο από το σκότος, για την υπέρβαση του εαυτού του, για τον φωτισμό του ή ακόμα για την ένωση με το θείο ή με την ανώτερη πραγματικότητα ή με την ανώτερη συνείδηση.
Υπάρχει ένας δεύτερος κόσμος πέρα από τον υπαρκτό κόσμο. Μια άλλη διάσταση των πραγμάτων, με την οποία το πνεύμα μας μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή. Η Λούνα και η Άσλιν ή αλλιώς η Μαρία και η Αργυρώ απλά μας το υπενθυμίζουν και απλώνουν το χέρι δείχνοντας μας ακριβώς αυτόν τον δεύτερο κόσμο. Και μας καλούν να βαδίσουμε μαζί τους αντάμα. Με ένα κορίτσι που πάντα θα αγαπάει το υπερφυσικό και μία λυκάνθρωπο να χάνεται μέσα στο ανθρώπινο πλήθος.