Οι μικροί πλανήτες είναι περισσότεροι από ό,τι φανταζόμασταν

Οι αστρονόμοι που επεξεργάζονται τα στοιχεία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, ένα παρατηρητήριο που ερευνά άστρα του γαλαξία μας για πλανήτες, ανακοίνωσαν την Τετάρτη ότι οι μικροί πλανήτες, μεγέθους μέχρι και τέσσερις φορές μεγαλύτερου πό τη Γη, κόσμοι στους οποίους πιστεύεται πως ευνοείται η βιολογική ανάπτυξη, είναι περισσότεροι απ’ ό,τι μέχρι τώρα πιστεύαμε.

Οι αντιλήψεις μέχρι σήμερα ήταν πως πλανήτες παρόμοιοι με τη Γη θα σχηματίζονταν γύρω από άστρα πλούσια σε βαριά στοιχεία, όπως σίδηρος και πυρίτιο. Τα βαριά στοιχεία, δημιουργούνται στο εσωτερικό των άστρων με τη διαδικασία της πυρηνικής σύντηξης. Στην αρχή της ζωής τους, τα άστρα καταναλώνουν υδρογόνο, το πιο απλό στοιχείο του περιοδικού πίνακα, μετουσιώνοντάς το σε ήλιο και παράγοντας ταυτόχρονα ενέργεια. Όταν τα αποθέματα υδρογόνου αρχίσουν να μειώνονται, το άστρο αρχίζει και παράγει βαρύτερα στοιχεία όπως άνθρακα ή σίδηρο χρησιμοποιώντας ως νέο καύσιμο το διαθέσιμο ήλιο κι έπειτα το διαθέσιμο άνθρακα κ.ό.κ. Κατά το θάνατό του, ένα άστρο που εκρήγνυται, διαχέει αυτά τα στοιχεία στο διάστημα, τα οποία συμμετέχουν στο σχηματισμό νέων άστρων και πλανητών. Έτσι, άστρα που περιέχουν πολλά βαριά στοιχεία στη σύνθεσή τους, θεωρούνται νεώτερα από άλλα που έχουν λιγότερα μέταλλα, και συνεπώς αν ίσχυε η αντίληψη πως πλανήτες σαν τη Γη σχηματίζονται γύρω από νεώτερα μόνο άστρα, όπως ο Ήλιος, ο αριθμός τους θα ήταν πιο περιορισμένος.

Οι αστρονόμοι αναφέρονται σε όλα τα στοιχεία που είναι βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο ως μέταλλα. Ένα άστρο που είναι πλουσιότερο από τον Ήλιο σε μέταλλα καλείται πλούσιο σε μέταλλα, ενώ αντίθετα λέγεται φτωχό σε μέταλλα. Οι πλανήτες δημιουργούνται σε ένα δίσκο αερίων που περιβάλλει το άστρο, και η μεταλλικότητα του άστρου, αντικατοπτρίζει τη μεταλλικότητα των πλανητών. Γνωρίζουμε πως οι γιγάντιοι πλανήτες που αποτελούνται από αέρια και που έχουν μικρούς χρόνους περιστροφής γύρω από το άστρο, σχηματίζονται γύρω από πλούσια σε μέταλλα άστρα. Όμως από τα νέα στοιχεία φαίνεται, πως η ύπαρξη μικρών πλανητών δεν εξαρτάται από την περιεκτικότητα σε μέταλλα του μητρικού άστρου. Για την ακρίβεια, βρέθηκαν πλανήτες στο μέγεθος της Γης και λίγο μεγαλύτεροι, σε άστρα με το 25% της περιεκτικότητας του Ήλιου σε βαριά στοιχεία, κάτι που μέχρι σήμερα δεν αναμενόταν. Τα στοιχεία αυτά προέρχονται έπειτα από την ανακάλυψη χιλιάδων πλανητών από το Κέπλερ. Οι παρατηρήσεις αυτές, συνοδεύονται και από εκείνες επίγειων τηλεσκοπίων στα Κανάρια νησιά, το Τέξας και τη Χαβάη.