Ναύπλιο… η πρώτη πρωτεύουσα!

Γράφει η Δήμητρα Τράκα

Σελίδες ξεθωριασμένες και χιλιοδιαβασμένες, η ιστορία όμως είναι γραμμένη με ανεξίτηλο μελάνι και δεν θα σβήσει ποτέ, για την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος. Βόρεια του Αργολικού κόλπου, στέκει αγέρωχο να μας θυμίζει τη σημαντική αξία αλλά και την πλούσια ιστορία του.

Περπάτησα όλη την πόλη. Ανέβηκα σκαλοπάτια, κατέβηκα σκαλοπάτια, θαύμασα το πέλαγος από τα ψηλά τείχη, χάθηκα στα σοκάκια του και απολαμβάνοντας έναν καφέ στην πλατεία Συντάγματος, διάβασα την ιστορία της πόλης αυτής και οραματίστηκα ένα μέλλον διαφορετικό για τον τόπο μου. Ένα μέλλον πιο αισιόδοξο…

Στην πλατεία Συντάγματος, εκεί κατέληξα, μετά την μεγάλη βόλτα μου στο Ναύπλιο… Στο κέντρο σχεδόν του Ναυπλίου η πλατεία Συντάγματος, πλατεία του πλατάνου κατά την επανάσταση, περιστοιχίζεται από ιστορικά κτήρια όπως η παλιά βουλή, το ανάκτορο Ιωάννη Καποδίστρια, το σπίτι του Θ. Κολοκοτρώνη, η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου και το αρχαιολογικό μουσείο. Εδώ βρισκόταν τα σπίτια των περισσότερων οπλαρχηγών του 1821.

Τι αντίκρισα όταν επισκέφθηκα το αρχαιολογικό μουσείο; Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου στεγάζονται εκθέματα από ανασκαφές της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, της Αρχαιολογικής Εταιρείας και των ξένων Αρχαιολογικών Σχολών καθώς και δωρεές. Στεγάζεται σε ένα μνημειακό, διώροφο, κτήριο στο ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου. Ο χώρος της μόνιμης έκθεσης του μουσείου έχει συνολική επιφάνεια 580 τ.μ. και καταλαμβάνει τον πρώτο και το δεύτερο όροφο. Στην αίθουσα του πρώτου ορόφου τα εκθέματα χρονολογούνται στην προϊστορική εποχή, την παλαιολιθική, τη μεσολιθική, τη νεολιθική και την Εποχή του Χαλκού και προέρχονται από το σπήλαιο Φράγχθι και Κεφαλαρίου, τα Δενδρά, την Μιδέα, τη Ναυπλία, την Τίρυνθα, την Ασίνη, την Πρόσυμνα-Μπερμπάτι και την Καζάρμα.

Γιατί ανέβηκα στο Παλαμήδι και μάλιστα όχι με το αυτοκίνητο, αλλά έφτασα στην κορυφή από τα πολλά πολλά πολλά σκαλοπάτια του; Το επιβλητικό φρούριο του Παλαμηδίου υψώνεται 216 μέτρα πάνω από την πόλη του Ναυπλίου και μπορεί κανείς να το επισκεφθεί ανεβαίνοντας με αυτοκίνητο από την ανατολική πλευρά. Οι πιο τολμηροί και ρομαντικοί φθάνουν στην κορυφή από τα 999 σκαλιά. Το Παλαμήδι είναι ένα στρατιωτικό “μπαρόκ” φρούριο στα ανατολικά της πόλης. Είναι χτισμένο σε ένα λόφο 216 μέτρων από τους Βενετούς κατά την δεύτερη κυριαρχία τους στην περιοχή (1686-1715). Το φρούριο ήταν ένα πολύ μεγάλο και φιλόδοξο έργο, αλλά τελείωσε μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, μόλις 3 χρόνια, το 1714. Οι προμαχώνες αρχικά είχαν αρχαιοελληνικά ονόματα, απέκτησαν τούρκικα ονόματα κατά την Οθωμανική εποχή και ονόματα Ορθόδοξων αγίων όταν το Ναύπλιο έγινε μέρος της σύγχρονης Ελλάδας. Ένας από τους προμαχώνες, που ονομάζεται “Μιλτιάδης”, χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον ήρωα της Ελληνικής επανάστασης. Από το φρούριο μπορείτε να απολαύσετε μια εκπληκτική θέα προς τον Αργολικό κόλπο και την πόλη του Ναυπλίου.

Ήθελα να πλησιάσω όμως τη θάλασσα και κατηφόρισα στην Ακροναυπλία. Η Ακροναυπλία είναι μια βραχώδης χερσονησίδα και το παλιότερο κομμάτι της πόλης του Ναυπλίου ενώ αποτελούσε στην αρχαιότητα την ακρόπολη της πόλης. Μέχρι των 13ο αιώνα αποτελούσε μια πόλη από μόνη της, όμως έγινε μέρος της οχύρωσης της πόλης μετά την άφιξη των Ενετών και των Φράγκων. Κάποια μέρη των τειχών της Ακροναυπλίας είναι Κυκλώπεια που αποτέλεσαν τις βάσεις των μετέπειτα οχυρώσεων, τα οποία τμήματα σώζονται μέχρι και σήμερα. Κατά την σύγχρονη εποχή η Ακροναυπλία χρησιμοποιήθηκε σαν φυλακή μέχρι που η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να αξιοποιήσει την υπέροχη θέα προς όφελος του τουρισμού.

Κι επειδή θέλησα να εισχωρήσω ακόμα περισσότερο στο υγρό στοιχείο, μ’ ένα βαρκάκι πέρασα στο νησί-φρούριο, το Μπούρτζι.  Το Μπούρτζι είναι ένα μικρό νησάκι-φρούριο μπροστά στο λιμάνι του Ναυπλίου. Το φρούριο κατασκευάστηκε από τους Ενετούς το 1473 ως μέρος της άμυνας της πόλης με σκοπό να την προστατεύουν από τους πειρατές και τους κατακτητές που έρχονται από την θάλασσα. Το φρούριο χρησιμοποιούνταν για τον αρχικό λόγο της κατασκευής του μέχρι το 1865 όπου και έγινε ο τόπος κατοικίας του δημίου της γκιλοτίνας. Μεταξύ 1930 με 1970 λειτουργούσε ως ξενοδοχείο ενώ σήμερα είναι διάσημο αξιοθέατο και χρησιμοποιείται περιοδικά από το μουσικό φεστιβάλ.

Κι ενώ περιπλανήθηκα λίγο αργότερα στην παλιά πόλη, στάθηκα και κοίταξα το άγαλμα του Όθωνα, εκεί όπου παλιότερα έστεκε το «παλατάκι», το σπίτι του πριν καεί. Μ’ ένα κομπολόι στο χέρι, που αγόρασα από το φημισμένο μουσείο Κομπολογιού, με χάντρες της δικής μου επιλογής, συνέχισα τον περίπατό μου στα στενά σοκάκια, χαζεύοντας τα παραδοσιακά σπίτια και αναπολώντας εποχές αλλοτινές.

Όλα αυτά, μέχρι να καταλήξω στην παραλία, σ’ ένα από τα πολλά καφέ με θέα το Μπούρτζι, που πίσω του κρύβονταν παιχνιδιάρικα ο ήλιος και ο ουρανός έπαιρνε χρώματα μαβιά…