Το χρόνιο στρες πυροδοτεί φλεγμονές, χρόνιο πόνο, κατάθλιψη και αυτοάνοσα

Θεωρείται «πηγή» της κάθε ασθένειας και εχθρός σώματος και ψυχής- «Κλειδί» θεραπείας η επανασύνδεση με τον εαυτό μας

«Η ενασχόλησή μας διαρκώς με το παρελθόν αλλά και το μέλλον , μας κάνει να χάνουμε την επαφή με το παρόν μας», τονίζει η Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπεύτρια Αγγελική Πετροπούλου αναφερόμενη στην καταλυτική επίδραση που έχει το στρες στη ζωή μας, αποτελώντας «πηγή» για ένα πλήθος ασθενειών που ταλαιπωρούν τόσο το σώμα, όσο και την ψυχή.

Το στρες δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο, είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης του οργανισμού μας με τα εξωτερικά ερεθίσματα και με το εσωτερικό μας περιβάλλον, σωματικό και ψυχικό. Η επίπτωση του χρόνιου στρες είναι η απορρύθμιση του PNEI  (ψυχο-νευρο-ενδοκρινο-ανοσολογικού συστήματος), προκαλώντας φλεγμονές, κόπωση, χρόνιο πόνο, κατάθλιψη και αυτοάνοσα νοσήματα.

«Πλέον στη θεραπευτική φαρέτρα του ψυχιάτρου», προσθέτει η κυρία Πετροπούλου, «έχουν προστεθεί προγράμματα και πρακτικές, όπως η διαχείριση του στρες με ενσυνειδητότητα, επιδιώκοντας την εξισορρόπηση της σχέσης μας με τον ίδιο μας τον εαυτό».

Εστιάζοντας τις θεραπευτικές της προσεγγίσεις κυρίως στην επανασύνδεση με τον εαυτό μας,  εκπαιδεύεται ο ασθενής στο να ακούει παραγωγικά το σώμα και τα μηνύματα που αυτό εκπέμπει. «Αυτό», συμπληρώνει η κ. Πετροπούλου  «θα του επιτρέψει  να ανταποκριθεί με πιο ήρεμο τρόπο στις δυσκολίες του παρόντος, προστατεύοντας τη σωματοψυχική του υγεία και διευκολύνοντας την προσαρμογή του σε κάθε δύσκολη ή αντίξοη συνθήκη».