«Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» μαγεύει το θεατρόφιλο κοινό στο θέατρο Studio Κυψέλης

Γράφει η Μαίρη Γκαζιάνη

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι του Όσκαρ Ουάιλντ είναι ένα έργο παγκοσμίως γνωστό, ένα έργο που προκάλεσε για την «ανηθικότητά» του πριν ακόμα δημοσιευτεί. Ο Τζον Όσμπορν πήρε το βιβλίο του Ουάιλντ και το διασκεύασε σε θεατρικό κείμενο που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου.

Αυτή τη θεατρική διασκευή είχε όνειρο και στόχο ο Γιώργος Λιβανός να σκηνοθετήσει στη σκηνή του μικρού θεάτρου Studio Κυψέλης και τα κατάφερε. Το θέμα όμως δεν είναι αν τα κατάφερε αλλά αν τον δικαιώνει το αποτέλεσμα. Και με μια λέξη θα πω ΑΠΟΛΥΤΑ!

Ο Γιώργος Λιβανός συνηθίζει να βάζει στοιχήματα με τον εαυτό μου και το κερδίζει πάντα. Μετά από κάθε νέα θεατρική παράστασή του αναρωτιόμαστε ως που μπορεί να φτάσει. Ξεπερνάει τις δυνατότητες του χώρου και μας χαρίζει ποιοτικό θέατρο με την εμπειρία, τη φαντασία και την έμπνευση του χαρισματικού σκηνοθέτη.

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι είναι ένα δύσκολο έργο, πρόκειται για ένα ψυχογράφημα με βασικό στοιχείο τον ναρκισσισμό του κεντρικού ήρωα. Ενός όμορφου άντρα που ερωτεύεται τον εαυτό του, εθίζεται στη νεανική εικόνα του κι ο χρόνος γίνεται ο μεγαλύτερος εχθρός του. Πως μπορεί να διατηρηθεί η νεότητά του; Ευχή του είναι αντί να γερνάει ο ίδιος, η φθορά του χρόνου να αποτυπώνεται στο πορτραίτο το, με αντάλλαγμα την ψυχή του. Κι η ευχή του πραγματοποιείται, ενώ ο ίδιος βυθίζεται στην ακολασία, κι όσο δεν αλλοιώνεται η μορφή του, τόσο αλλοιώνεται η ψυχή του και αντίστοιχα το πορτραίτο του. Σώμα με ψυχή βρίσκονται σε αντίθεση καθώς το σώμα παραμένει ακμαίο την ώρα που η ψυχή βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ανυπαρξία της κραιπάλης και στο κυνήγι των αισθήσεων.

Ο Γιώργος Λιβανός σκηνοθετεί την παράσταση με νεύρο, εγρήγορση, στήνει κάθε σκηνή με λεπτομέρεια σαν να απλώνει ένα κέντημα που στη συνέχεια οφείλει να ξηλώσει κάθε βελονιά ώστε να αποδομηθεί η αρχική εικόνα του Ντόριαν ως την τελική καταστροφή.

Μεγάλο ατού με το μέρος του είναι το καστ των ηθοποιών στο οποίο συμμετέχει κι ίδιος στον ρόλο του Μπάζιλ, του καλλιτέχνη που ερωτεύεται το μοντέλο του. Η εμπειρία του ηθοποιού συνδυάζεται με την εμπειρία του σκηνοθέτη  αναδεικνύοντας το ήρεμο πάθος του ηθικού ζωγράφου στο μέτρο που αρμόζει.

O Στάθης Παναγιωτίδης αποδίδει εξαιρετικά τον ρόλο του και μεταβάλλεται  από  αθώος νέος στον νεαρό νάρκισσο που βήμα βήμα ο έκλυτος βίος τον οδηγεί στην καταστροφή της ψυχής του. Εκπληκτική ερμηνεία καθώς το έργο προχωρεί και οι απαιτήσεις του έργου απαιτούν γρήγορη εναλλαγή συναισθημάτων.

Εξαιρετικό σκηνοθετικό εφεύρημα, μια παγκόσμια πρωτοτυπία,  το ζωντανό πορτραίτο, ο Γιώργος Καραντζάς σε ακινησία μαρμάρου, μια δωρική παρουσία, «μιλάει» δίχως να εκφέρει λέξη, ως τη στιγμή που ο Ντόριαν έρχεται σε σύγκρουση μαζί του, δηλαδή με τον εαυτό του. Πρόκειται για τις στιγμές που οι δυο άντρες ολόγυμνοι συνδιαλέγονται επί της σκηνής, με το ημίφως να πέφτει πάνω τους καθώς στο παραλήρημα του Ντόριαν το ζωντανό πορτραίτο παρεμβάλλεται άλλοτε κατευναστικά κι άλλοτε χλευαστικά.

Ο Γιάννης Τσιώμου είναι έξοχος στον ρόλο του Λόρδος Χενρυ. Με την υποκριτική του ικανότητα αναδύει όλα τα στοιχεία που απαιτεί η εικόνα του χαρακτήρα που υποδύεται. Είναι λάτρης της ικανοποίησης των αισθήσεων και το υπερασπίζεται απόλυτα με σαρκασμό, με υπεροψία, με χιούμορ, με εγωισμό.

Δραματουργικά απολαυστικές στιγμές μας χαρίζουν οι τρεις κεντρικοί ήρωες όταν συνυπάρχουν επί σκηνής εφόσον απολαμβάνουμε το υποκριτικό ταλέντο επί τρία.

Οι ηθοποιοί των μικρότερων ρόλων Μάνος Χατζηγεωργίου, Αγάπη Μανουρά, Νίνα Ακτύπη, Σωτήρης Αντωνίου συμπληρώνουν το καστ καταθέτοντας καθένας τους τις ερμηνείες των ρόλων τους με συνέπεια και σεβασμό απέναντι στα πρόσωπα που υποδύονται.

Στο μικρό θέατρο Studio Κυψέλης, 120 λεπτά παράστασης με τη ματαιοδοξία του Ντόριαν Γκρέι και την καταστροφική πορεία του, όπως ο Γιώργος Λιβανός χειρίστηκε το έργο με απόλυτο σεβασμό απέναντι στον Όσκαρ Ουάλντι και τον Τζον Όσμπορν, δίχως ο θεατής να κουραστεί ούτε για ένα λεπτό.

Η μουσική του Μίμη Πλέσσα, τα σκηνικά – κοστούμια της Δέσποινας Βολίδη, οι φωτισμοί του Γιώργου Λιβανού, οι χορογραφίες της Ειρήνης Τσότρα συνετέλεσαν στο άψογο αποτέλεσμα.

Τίποτα λιγότερο δεν θα περίμενα από τον Γιώργο Λιβανό  που η πολύχρονη εμπειρία του συνδυασμένη με τη φαντασία και την έμπνευση του σκηνοθέτη δημιουργεί το σύνολο του άριστου αποτελέσματος.

Είναι γνωστό ότι ο Γιώργος Λιβανός επιλέγει πάντα το δύσκολο θέατρο, κι εύχομαι ποτέ να μην ξεφύγει από αυτό. Πιστεύω ακράδαντα ότι έχει να προσφέρει πάρα πολλά ακόμη στη θεατρική σκηνή γιατί είναι ακούραστος και ανεξάντλητος σε ιδέες και εμπνεύσεις.

Πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο

https://now24.gr/to-portreto-tou-ntorian-gkreu-gia-proti-fora-stin-ellada-apo-tous-theatrinon-theates/?fbclid=IwAR0o_cIICw3tPC5cp-26a-rbfwDJH-26pgbnZC6be4IWMRDu4o-1aKiy9_8