Γράφει ο “paratiritis”
Στη δημοσιογραφία υπάρχει μια αρχή. Η είδηση να γράφεται αμέσως και να είναι αληθινή.
Υπάρχουν όμως φορές που για να μην εκθέσεις κάποιον η κάποιους , αφήνεις λίγο το χρόνο να περάσει.
Η είδηση είναι χθεσινή. Βέβαια είναι και αποκλειστική γι αυτό δεν το βιαστήκαμε. Όταν λέμε αποκλειστική εννοούμε ότι βρεθήκαμε κάπου που ήμασταν μόνοι μας και επομένως μπορούσαμε να κρατήσουμε.
Το περιστατικό το ζήσαμε χθες ( 3 Ιουνίου) στο κτίριο της οδού Λουκάρεως. Εκεί που βρίσκεται το Εφετείο.
Όπως όλοι γνωρίζετε οι δίκες ξεκινούν στις 9 ακριβώς.
Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου – σε μια από τις αίθουσες του Δ’ ορόφου, εκεί δηλαδή που βρισκόμασταν- αρχίζει στις 9 , να εκφωνεί :
Υπ αριθμόν 1η υπόθεση.
Ο κρατούμενος δεν είχε φθάσει. Η καλύτερα είχε φθάσει από τις Φυλακές Κορυδαλλού με την κλούβα αλλά δεν τον είχαν ανεβάσει στην αίθουσα.
Άρα παρόν αλλά απών.
Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου παίρνει τη 2η υπόθεση.
Ο κατηγορούμενος δεν ήταν κρατούμενος . Ήταν παρόν. Αλλά έλλειπε ο δικηγόρος του. Βρισκόταν σε άλλη υπόθεση στον Άρειο Πάγο.
Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου παίρνει την 3η υπόθεση.
Ο κρατούμενος δεν είχε φθάσει. Ισχύει ότι και στην 1η υπόθεση. Έχει έρθει από τον Κορυδαλλό με την κλούβα αλλά δεν τον έχουν ανεβάσει στην αίθουσα.
Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου παίρνει την 4η υπόθεση. Μια από τα ίδια. Παίρνει την 5η υπόθεση…. φθάνει στην 18η υπόθεση.
Ευτυχώς ο Πρόεδρος είχε χιούμορ. Γυρνώντας προς τον αστυνομικό από το Μεταγωγών του λέει. Τελειώσαμε. Δεν έχουμε να δικάσουμε καμιά υπόθεση. Γιατί γίνεται αυτό. Γιατί δεν ανεβάζετε τους κρατούμενους;
Ο αστυνομικός πλησιάζει τον πρόεδρο και χαμηλόφωνα του λέει.
«Δεν υπάρχουν άτομα κύριε πρόεδρε για τις μεταφορές των κρατουμένων στις αίθουσες. Δύο είναι και τρέχουν πάνω κάτω….»
Ο πρόεδρος διακόπτει για 10 λεπτά. Και ζητάει από τον αστυνομικό να φέρουν τους κρατουμένους από τις τρείς πρώτες υποθέσεις.
Δέκα λεπτά μετά επιστρέφουν όλοι οι δικαστές και ξεκινάει εκ νέου η διαδικασία.
Πρώτη υπόθεση : Ληστεία. Παρόν λέει ο κατηγορούμενος.
Ο πρόεδρος τον ρωτάει αν έχει δικηγόρο.
Όχι απαντά ο κατηγορούμενος.
Ο πρόεδρος ζητάει να έρθει δικηγόρος από το Δικηγορικό Σύλλογο για να τον εκπροσωπήσει και προχωράει στη δεύτερη υπόθεση.
Παρόν λέει ο κατηγορούμενος αλλά μέχρι εκεί. Είναι από την Αλγερία, έχει καταδικαστεί για διακίνηση ναρκωτικών αλλά δεν μιλάει ελληνικά.
Ο πρόεδρος ζητάει να βρεθεί διερμηνέας.
Πηγαίνει την επόμενη υπόθεση. Ο κατηγορούμενος είναι Ρομά κατηγορείται για αρπαγή τσάντα αλλά και αυτός δεν έχει δικηγόρο.
Γελάει ο πρόεδρος και τότε λέει.
Διακόπτουμε και πάλι για δέκα λεπτά μέχρι να βρεθούν δικηγόροι και διερμηνείς.
Τελικά η πρώτη δίκη ξεκίνησε στις 10.20 το πρωί. Ξεκίνησαν δηλαδή οι δικαστές να εκδικάζουν τις υποθέσεις με καθυστέρηση μιας ώρας και είκοσι λεπτών.
Ξέρετε γιατί;
Γιατί απλά δεν υπάρχει σωστός μηχανισμός. Δεν υπάρχει αυτό που λέμε σωστός προγραμματισμός.
Γιατί όταν κάποιοι ξέρουν ότι θα μεταφερθούν κάποιοι κρατούμενοι από τις φυλακές Κορυδαλλού στα δικαστήρια, δεν αρκεί μόνο να καλέσουν το λεωφορείο της Αστυνομίας με τον οδηγό και τον φρουρό.
Χρειάζονται και αστυνομικοί για να μεταφέρουν τους κρατουμένους από τα κρατητήρια στο Εφετείο στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Αν κάποιοι έκαναν σωστά τη δουλειά τους, θα φρόντιζαν να είχαν ορισθεί διερμηνείς για τους αλλοδαπούς η δικηγόροι για αυτούς που δεν τους εκπροσωπούσε κανένας.
Αν όλος ο μηχανισμός λειτουργούσε όπως θα λειτουργούσε στη Γαλλία, την Αγγλία η τη Γερμανία, τότε οι δικαστές θα έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Δεν θα καθυστερούσαν τις υποθέσεις και δεν θα υπήρχε αυτό το μπάχαλο που άθελα μας ζήσαμε και φυσικά το μεταφέρουμε μήπως και κάποιοι φροντίσουν να σκέφτονται και να μην λειτουργούν μηχανικά.
Η χθεσινή εικόνα που ζήσαμε, αυτό το αλαλούμ που συναντήσαμε, μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες δικαιολογείται. Η Ελλάδα –αν δεν το ξέρουν κάποιοι ωχαδερφιστές- βρίσκεται ακόμη στην Ευρώπη.
