Τελικά σε τι κράτος ζούμε;

Υπάρχουν φορές που κάποιες ειδήσεις δεν πρέπει να τις αλλάζουμε κάνοντας τα κείμενα που μας στέλνουν φίλοι πιο δημοσιογραφικά.

Πιστεύουμε ότι τα δικά τους κείμενα που βγαίνουν μέσα από την ψυχή τους έχουν μεγαλύτερη δύναμη ακόμη και αν δεν είναι καλογραμμένα.

Μια φίλη, μας έστειλε αυτό που θα διαβάσετε. Δεν του αλλάζουμε ούτε κόμμα. Αξίζει να το διαβάσετε.

«  Καλησπέρα !!!!  Θα ήθελα, να σου αναφέρω ένα γεγονός, που μου συνέβη στις 06.07. Έχω μία εταιρεία ταχυμεταφορών ονομάζεται bike messengers. Ταχυμεταφορές με ποδήλατο. Ένας από τους ποδηλάτες μου, είναι ο σύζυγός μου, ο οποίος την Πέμπτη το απόγευμα βρέθηκε στην περιοχή του Μενιδίου για παράδοση δεμάτων, από  εταιρείες με τις οποίες συνεργαζόμαστε. Στη διασταύρωση Χειλετζάρη και Φολεγάνδρου εμφανίστηκαν 10 τσιγγάνοι, λογικά κάτω των 18 ετών οι οποίοι του επιτέθηκαν, τον χτύπησαν και πήραν ένα σημαντικό ποσό.

Ευτυχώς δεν συνέβη κάτι χειρότερο.

Το επόμενο πρωί κάλεσα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, μίλησα με την ασφάλεια που μου είπαν πολύ φυσικά, ότι γνωρίζουν ποιοι είναι, τους συλλαμβάνουν και τα δικαστήρια τους αφήνουν ελεύθερους.

Τελικά σε τι κράτος ζούμε;

Χωρίς προστασία;

Ο ρόλος της αστυνομίας περιορίζεται, στο να σε γράφει για ζώνη ή αν δεν έχεις δίπλωμα;

Ειλικρινά αηδίασα… Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο  που θα αφιερώσεις, να διαβάσεις το μήνυμά μου…»

Αυτό ήταν το κείμενο. Και αυτή είναι η αλήθεια. Όσο σκληρή και αν είναι, το κράτος είναι ανύπαρκτο.