Σχολιασμός του βιβλίου «Ζιζέλ, η ζωή μου με έναν πελώριο σκύλο» της Λόρεν Φερν Γουότ

Γράφει η Μαίρη Γκαζιάνη 

Η συγγραφέας Λόρεν Φερν Γουότ έγραψε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο για περίπου επτά χρόνια από τη ζωή της, τα χρόνια που είχε κοντά της τη Ζιζέλ, ένα μεγαλόσωμο σκυλί 70 κιλών ράτσας μαστίφ.

Απέκτησε τη Ζιζέλ, την ημέρα που η μητέρα της σε μια κρίση ενοχής για το προηγούμενο βράδυ μεθυσιού της, αποφάσισε να πάει μια βόλτα με τη Λόρεν και να της κάνει δώρο ένα κουτάβι Ως αλκοολική, έψαχνε τρόπους εξιλέωσης για να ισορροπήσει μια σχέση που παράπαιε ανάμεσα στο αλκοόλ και την αγάπη.  Μια αγάπη δεδομένη που όμως ήταν έρμαιο της εξάρτησης.

Από την πρώτη στιγμή η δεκαεννιάχρονη Λόρεν δέθηκε απόλυτα με τη Ζιζέλ η οποία εξελίχθηκε σε τεράστιο σκυλί και κολλητή φίλη της. Ήταν το στήριγμα για ν΄ ανοίξει τα φτερά της και να δραπετεύσει από τον αμερικανικό Νότο στο Τενεσί, δηλαδή, από το πατρικό της σπίτι, από το διαζύγιο των γονιών της, από την εξαρτημένη από το αλκοόλ και τα χάπια μητέρα της που μπαινόβγαινε σε κλινικές αποτοξίνωσης.

Η Λόρεν ξεκινάει μια νέα ζωή στη Νέα Υόρκη, σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα στην Τάιμς Σκουέαρ έχοντας πάντα δίπλα της τη Ζιζέλ. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι πολλά, κυρίως λόγω του μεγέθους της Ζιζέλ, αλλά για όλα βρίσκει τρόπους να τα ξεπερνάει πότε μόνη της και πότε με τη βοήθεια από τις φίλες της συγκατοίκους ή τον νεαρό σύντροφό της που γνωρίζει στη Νέα Υόρκη.

Ώσπου, μετά από έξι χρόνια, έρχεται η στιγμή που διαπιστώνεται ο καρκίνος στη Ζιζέλ και τα χρονικά περιθώρια που της απομένουν είναι περιορισμένα.

Πρόκειται για ένα βιβλίο άκρως τρυφερό, συναισθηματικό κι ευαίσθητο. Όσοι έχουν βιώσει μια σχέση με σκύλο, όσοι έχουν χάσει το σκυλί τους, ιδιαίτερα με τον τρόπο της ευθανασίας, είναι αδύνατον να μη συγκινηθούν μέχρι δακρύων και ίσως λυγμών.

Έχοντας βιώσει τον αποχαιρετισμό του Ρωμύλου μου, ένα σκυλί Δαλματίας, στα εννιά του χρόνια με ευθανασία, λόγω ασθένειας, ομολογώ ότι ήταν αδύνατον να συγκρατήσω τα δάκρυά μου καθώς ταυτιζόμουν με τα συναισθήματα της Λόρεν.

Το βιβλίο είναι πλημμυρισμένο από εικόνες της κοινής ζωής της Λόρεν με τη Ζιζέλ και νομίζεις, πως αν κλείσεις τα μάτια σου και τα ανοίξεις, θα τις δεις μπροστά σου. Δεμένες με το λουρί της βόλτας στις εξόδους και με αόρατη κλωστή όλες τις στιγμές, η μια συμπληρώνει την άλλη, κι όταν δεν βρίσκονται μαζί η μια αποζητά την άλλη. Η Λόρεν καθοδηγεί τη Ζιζέλ στο μονοπάτι της σκυλίσιας ζωής της κι εκείνη της δείχνει το δρόμο για να ξεκινήσει τη δική της ζωή.

Άλλοτε ανεβαίνουν πέντε ορόφους, στην ταράτσα του κτιρίου όπου βρίσκεται το διαμέρισμά τους, άλλοτε πηγαίνουν στις σαββατιάτικες συναντήσεις σκύλων στην Τόμπκινς Σκουέαρ στο Μανχάταν κι άλλοτε τρέχουν στο τεράστιο πάρκο όταν πέφτει ο ήλιος κι οι άνθρωποι λιγοστεύουν, όπου το τεράστιο μαστίφ είναι σύντροφος, προστάτης και φύλακας της Λόρεν.

Είναι επίσης σύντροφος και παρηγοριά της στις δύσκολες στιγμές, κυρίως όποτε μαθαίνει άσχημα νέα για την αλκοολική μητέρα της και τις αποτυχημένες προσπάθειες απεξάρτησή της, όπως, όταν η Λόρεν επισκέπτεται το πατρικό της τα Χριστούγεννα, η μαμά της βρίσκεται στο πάτωμα αναίσθητη και μεταφέρεται στο νοσοκομείο και από εκεί, ακόμα μια φορά, σε κέντρο αποτοξίνωσης.

Τα συναισθήματα της Λόρεν για την οικογένειά της παρεμβάλλονται στην αφήγηση που αφορά τη ζωή της με τη Ζιζέλ, δεν τα αναλύει, δεν τα κατακρίνει, δεν τα επαινεί. Αγαπάει τη μητέρα της αλλά όχι την εξάρτησή της, αγαπάει τον πατέρα της, αγαπάει όλη την οικογένειά της αλλά η επιλογή της είναι να ζει μακριά τους.

Οικογένεια της Λόρεν είναι η Ζιζέλ κι όλος ο κόσμος για τη Ζιζέλ είναι η Λόρεν. Η ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους βασίζεται στην ανιδιοτελή αγάπη, στο νιάξιμο της μιας για την άλλη, στις χαρούμενες στιγμές που μοιράζονται, στο χιούμορ που προκύπτει, στην αγωνία της επαφής, στο χάδι, στο άγγιγμα, στην αγκαλιά που προσφέρεται σπάταλα.

Ζιζέλ, η πιο καλή φίλη της Λόρεν που την κοιτάζει βαθιά στα μάτια και καταλαβαίνει το συναίσθημά της. Λόρεν, η μοναδική φίλη της Ζιζέλ που είναι η πρωταρχική έννοια της. Κι όταν η ασθένεια περιορίζει τον χρόνο που υπολείπεται μεταξύ τους η Λόρεν αλλάζει προτεραιότητες. Συνήθιζε να φτιάχνει μια λίστα με πράγματα που θέλει να κάνει. Η ασθένεια της Ζιζέλ τροποποιεί τη λίστα αναγράφοντας τις δικές της επιθυμίες όπως τις σκέφτεται η Λόρεν. Μπορεί να φαίνεται υπερβολική στα πράγματα που γράφει για το μαστίφ της όμως ποιος δεν θα παρέβαινε τους κανόνες με δεδομένο το περιορισμένο υπόλοιπο ζωής;

Η Λόρεν αποφασίζει να προσαρμόσει τη ζωή της, στο να αξιοποιήσει τον κοινό χρόνο που τους απομένει, με όσα πιστεύει ότι θα χαροποιούσαν και θα ανακούφιζαν τη Ζιζέλ. Ταυτόχρονα, παρακολουθεί τη στωικότητα με την οποία το σκυλί της δέχεται την ασθένεια και μαθαίνει από αυτό. Κι όσο περισσότερες χαρές θέλει να του προσφέρει τόσο περισσότερα πράγματα μαθαίνει.

Αντιμετωπίζει όλα τα στάδια της αναμενόμενης απώλειας με την εναλλαγή συναισθημάτων από τον θυμό για τους γιατρούς που δεν μπορούν να θεραπεύσουν, την ενοχή της που έλειπε όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειας, τη θλίψη για όσα δεν μπορούν πια να μοιραστούν παρέα, τη λύπη για την προδιαγεγραμμένη πορεία της ασθένειας, τον πόνο για την απώλεια, το σθένος για να  προχωρήσει και τη γνώση ν΄ απολαμβάνει την κάθε στιγμή, την κάθε μέρα γιατί όλα κάποτε τελειώνουν.

Η ίδια γράφει: «Η Ζιζέλ μου έμαθε να προσπαθώ να είμαι όσο καλή νομίζει ότι είμαι. Μου έμαθε να μη σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου. Με έφερε στο Μέιν, με βοήθησε να δω τον ωκεανό και την ακτή και να χαμογελάω και να γελάω και να εξερευνώ. Με βοήθησε να θυμάμαι ότι είμαι μια εξερευνήτρια, αλλά θέλω να συνεχίζω να εξερευνώ μαζί της.  Δεν θέλω να την αποχαιρετήσω».

Ήταν η θεραπεύτριά της, η κολλητή της, η έμπιστή της, και η θεματοφύλακας κάθε μυστικού που θα μπορούσε να έχει από τα δεκαεννέα μέχρι τα είκοσι πέντε της χρόνια.

Η Λόρεν αποχαιρέτησε τη Ζιζέλ αλλά δεν την εγκατέλειψε. Βάζει το χέρι στην καρδιά και ξέρει ότι είναι ακόμα δική της, και την κουβαλά παντού καθώς της έμαθε να ζει «με την απόλυτη αγάπη και το ελεύθερο πνεύμα ενός σκύλου».

Το πιο τρυφερά συγκινητικό βιβλίο που διάβασα τον τελευταίο καιρό!

*Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Floral Books