Γράφει η Μαίρη Γκαζιάνη
Η συγγραφέας Κριστίν Φερέ-Φλερύ εργάστηκε για πολλά χρόνια στον χώρο των εκδόσεων πριν αποφασίσει ν΄ αφοσιωθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή και να έχει εκδώσει πάνω από πενήντα βιβλία. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο σχετικά με το ίδιο το βιβλίο. Πρόκειται για έναν ύμνο του βιβλίου και το πως επηρεάζει τις ζωές των αναγνωστών.
Μια εξαιρετική σύνθεση κοσμεί το εξώφυλλο δίχως να σε προετοιμάζει για ό,τι θα συναντήσεις στο εσωτερικό του. Δεν είναι τυχαία, όμως, η επιλογή του, δεδομένου ότι η συγγραφέας αρχίζει ανάλαφρα για να σε οδηγήσει στα βαθύτερα μονοπάτια της ουσίας των βιβλίων.
Η κεντρική ηρωίδα Ζυλιέτ παίρνει κάθε μέρα το μετρό για να πάει στο μεσιτικό γραφείο όπου εργάζεται. Παρακινούμενη από τη δική της μοναξιά, στη διαδρομή παρατηρεί τα βιβλία που διαβάζουν οι επιβάτες και κρατά σημειώσεις. Μια ηλικιωμένη κυρία, μια νεαρή που βάζει τα κλάματα πάντα στη σελίδα 247 ενός ρομαντικού μυθιστορήματος, ένας φοιτητής των μαθηματικών… είναι οι άνθρωποι που συναντά καθημερινά και κεντρίζουν το ενδιαφέρον της. Μέσα στην ανιαρή και χωρίς ενδιαφέρον καθημερινότητά της «αρπάζεται» από την καθημερινότητα των άλλων που σίγουρα κι αυτή θ΄ ακολουθεί μια προδιαγεγραμμένη πορεία.
Δίχως μεγάλο ενδιαφέρον για τη δουλειά της, κάποια μέρα αποφασίζει να κατέβει δυο στάσεις νωρίτερα, προκαλώντας μια μικρή επανάσταση στην ανία της κι έτσι έρχεται σ΄ επαφή με το απροσδόκητο που την περιμένει. Ένα βιβλίο που χρησιμεύει ως στήριγμα να κρατάει μια πόρτα ανοιγμένη και η γνωριμία της με τη μικρή Ζαΐντ την οδηγεί σ΄ ένα παράξενο βιβλιοπωλείο που διατηρεί ο πατέρας της μικρής, ο Σουλεϊμάν.
Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει μια νέα ζωή για την Κριστίν, αποκτά μια νέα σχέση με το βιβλίο, καθώς ο Σουλεϊμάν της προτείνει να γίνει «διανομέας» βιβλίων αναζητώντας τους κατάλληλους ανθρώπους για να τους χαρίσει το κατάλληλο βιβλίο.
Η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι μαγεία κι όποιος αρνείται τα βιβλία αφαιρεί από τις γνώσεις, το συναίσθημα, από την ίδια τη ζωή του τη μαγεία του καλά κλεισμένου κόσμου σε κάποιες σελίδες, σε μερικές αράδες που έχουν τη δύναμη να σου αλλάξουν τη ζωή. Αυτός που αποφεύγει το διάβασμα είναι γιατί δεν ανακάλυψε ακόμα το κατάλληλο βιβλίο. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από «Το κορίτσι που διάβαζε στο μετρό» κι αν εσύ δεν ψάχνεις το κατάλληλο βιβλίο, ίσως εκείνο αναζητά να βρεθεί στα χέρια σου.
Ο στόχος της ανάγνωσης δεν είναι να καταβροχθίσεις τα βιβλία στρέφοντας προς μια αντικοινωνικότητα αλλά να ανοίξεις ν΄ απολαύσεις το «ταξίδι» ανοίγοντας τους ορίζοντες σου για να πετάξεις με τα δικά σου φτερά.
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια πολύ καλή αρχή σε όσους αποφεύγουν το διάβασμα θεωρώντας χαμένο χρόνο την αφιέρωση στην ανάγνωση. Μέσα στα βιβλία, όμως, ξεδιπλώνονται αλήθειες που μπορεί να τις ψάχναμε για χρόνια.
«Το κορίτσι που διάβαζε στο μετρό» είναι ένα βιβλίο μόλις 240 σελίδων και διαβάζεται απνευστί. Η συγγραφέας θα μπορούσε να «απλώσει» άνετα το θέμα της, όμως, πιστεύω ότι συνειδητά το περιόρισε για να μην ξεφύγει από την ουσία. Άλλωστε, τίποτα δεν λείπει από το μικρό μέγεθός τους, δεδομένου, ότι άλλοτε μας οδηγεί αποσπασματικά στη ζωή και τα συναισθήματα της Ζυλιέτ κι άλλοτε μας προβληματίζει σχετικά με τη λογοτεχνία και την τέχνη.
Μέσα στο μυθιστόρημα έχουν θέση η μοναξιά, η αγάπη, η φιλία, η απώλεια, ο θάνατος και είναι σίγουρο πως κάθε αναγνώστης θα ταυτιστεί με κάποιο κομμάτι του.
Κάθε βιβλίο είναι μια έκπληξη, κι όλοι μας μπορούμε να γίνουμε «διανομείς» βιβλίων, όχι όπως η Ζυλιέτ που αναζητούσε το κατάλληλο βιβλίο για τον κατάλληλο άνθρωπο και αντίστροφα, αλλά χαρίζοντας ένα βιβλίο σε κάθε αγαπημένο μας άνθρωπο.
Ο «έρωτας» του ανθρώπου για το βιβλίο καλλιεργείται μέσα από τη μοναδικότητα του ενός για τον άλλον.
Το βιβλίο «Το κορίτσι που διάβαζε στο μετρό» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός.
