Στον ανακριτή ο 32χρονος πιλότος που σκότωσε την όμορφη Καρολάιν μπροστά στα μάτια του παιδιού τους

Ο 32χρονος Μπάμπης Αναγνωστόπουλος θα παραμείνει αρκετές ώρες στο γραφείο του ανακριτή που έχει αναλάβει την υπόθεση της ανθρωποκτονίας στα Γλυκά Νερά. Θα πρέπει να απαντήσει σε μια σειρά ερωτημάτων ενώ θα προσπαθήσει να πείσει τον ανακριτή ότι το έγκλημα έγινε εν βρασμώ ψυχής.

Αυτό βέβαια είναι εξαιρετικά δύσκολο αφού τα επιστημονικά πειστήρια που κατέθεσαν οι έμπειροι αστυνομικοί βεβαιώνουν ακριβώς το αντίθετο.

Ο 32χρονος πιλότος γνωρίζει ότι η πλάστιγγα γέρνει μονόπατα. Και είναι εξαιρετικά δύσκολο να την ισορροπήσει.

Μιλώντας χθες στον ΣΚΑΙ ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας, Απόστολος Σκρέκας, τόνισε ότι δεν υπήρχε μόνο ένα σημείο κλειδί που οδήγησε στον δράστη, αλλά ένας συνδυασμός στοιχείων.

Υπογράμμισε ότι η αστυνομία αρχικά έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο της ληστείας αλλά εφόσον δεν μπορούσε να αποδειχθεί, προχώρησε στο δεύτερο σενάριο, αυτό της ανθρωποκτονίας. Εξήγησε ότι η ερευνά της ασφάλειας στηρίχθηκε στην ιατροδικαστική έκθεση και τα ψηφιακά πειστήρια.

Συμφωνά με τον κ. Σκρέκα, δεν υπάρχει μέχρι στιγμής ένδειξη για ύπαρξη συνεργού, ωστόσο η ερευνά συνεχίζεται. Σχετικά με το γεγονός ότι δεν ελήφθησαν φωτογραφίες κατά την είσοδο της αστυνομίας στο χώρο του εγκλήματος, ώστε να υπάρχουν αποδείξεις για το πως ήταν δεμένος ο δράστης, εξήγησε πως όταν καλεί την αστυνομία άνθρωπος που δηλώνει ότι βρίσκεται σε κίνδυνο προτεραιότητα είναι να διασωθεί ο άνθρωπος αυτός και να αποκλειστεί ο χώρος.

Ο πιλότος με μεγάλη μαεστρία και εξαιρετική προθεσμία παραπλάνησε τις αστυνομικές αρχές. Προσπάθησε με το προφίλ του «καλού παιδιού» και έστρεψε τις έρευνες προς τους αλλοδαπούς.

Για 37 ημέρες προσποιούταν  ότι αγωνιά και ότι εύχεται η Αστυνομία που εμπιστεύεται να πιάσει τους δολοφόνους της γυναίκας του. Από τη μια ήταν  συνεργάσιμος με τις αρχές και από την άλλη εμφανιζόταν εξοργισμένος γιατί δεν είχαν συλληφθεί οι δράστες.

Μάλιστα τους έφτιαχνε και  το εγκληματικό προφίλ.

Οι αστυνομικοί δεν έμαθαν τίποτα από τις φυλακές. Συνήθως αν συμβαίνει κάτι οι βαρυποινίτες όλο και κάτι «ακούν».

Οι ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων που πέρασαν από το δρόμο μπροστά από το σπίτι στα Γλυκά Νερά εντοπίσθηκαν και ανακρίθηκαν.

Τίποτα το ενοποιητικό.

DNA  ξένων  ατόμων στο σπίτι δεν βρέθηκε.

Θόρυβος δεν ακούσθηκε.

To «στόρι»  δεν έδενε.

Η έρευνα των αστυνομικών κινήθηκε διαφορετικά. Όλα τα στοιχεία οδηγούσαν στον πιλότο.

Όταν τον έφεραν με ελικόπτερο από την Αλόννησο στη ΓΑΔΑ ο πρόισταμένος του εγκληματολογικού του είπε:

«Έχεις καταλάβει τι έχει γίνει; Δεν σε φέραμε για πλάκα άρον-άρον από την Αλόννησο. Θες να μας πεις κάτι»;

Ο πιλότος είχε καταλάβει ότι τα ψέματα τέλειωσαν. Και τότε  είπε:

«Μού φερθήκατε σαν αδέρφια και εγώ σας πρόδωσα.Έβλεπα την Καρολάιν στον ύπνο μου, αλλά δεν θα ερχόμουν να ομολογήσω. Είμαι πατέρας και έπρεπε να μεγαλώσω το παιδί μου…».

Οι δικηγόροι του θα προσπαθήσουν νε περάσουν ότι το έγκλημα δεν ήταν προσχεδιασμένο. Αλλά εκεί θα βρεθούν μπροστά σε μια σειρά στοιχείων που είναι εναντίον του πελάτη τους.

Ο συνήγορος του είπε ότι είχε σκοπό  ν παραδοθεί αλλά ό ίδιος είπε άλλα όταν τον έφεραν από την Αλόννησο.

Κατά τον συνήγορό του, ο 32χρονος πιλότος «είπε όλη την αλήθεια στην τελευταία του προανακριτική κατάθεση στην αστυνομία», λίγες ώρες αφότου μεταφέρθηκε  από την Αλόννησο στην Αθήνα.

Ο πιλότος είπε ότι : «Την κρατούσα (Καρολάιν) στην αγκαλιά μου μέχρι που σταμάτησε να κουνιέται». Υποστηρίζει ότι το μοιραίο  βράδυ η άτυχη Καρολάιν δεν ήθελε ούτε τον ίδιο αλλά ούτε και το μωρό τους στο κρεβάτι.

Ο πιλότος κατέθεσε:

«Η Καρολάιν κοιμόταν. Για να μην την τρομάξω, ξάπλωσα δίπλα της και την πήρα αγκαλιά. Η Καρολάιν ήταν μπρούμυτα στο κρεβάτι και η δεξιά πλευρά του προσώπου της ακουμπούσε στο μαξιλάρι. Εγώ της είπα: Να πάρω τη μικρή και να ανεβούμε επάνω; Και αυτή μου απάντησε: όχι μην φέρεις τη μικρή, δεν σας θέλω, και ξεκίνησε να τινάζει το σώμα της για να φύγει από την αγκαλιά μου. Εγώ συνέχιζα να την κρατάω σφικτά στην αγκαλιά μου και της έλεγα ότι πρέπει η μικρή να ανέβει πάνω να κοιμηθεί. Συνέχιζε να τινάζεται και εγώ την κρατούσα όλο και πιο σφιχτά γιατί ήθελα να την κάνω να με ακούσει και να την πείσω να κοιμηθούμε και οι 3 μαζί. Κάποια στιγμή όπως τιναζόταν το πρόσωπό της στο μαξιλάρι, εννοώ δηλαδή το στόμα της και η μύτη της ακουμπούσαν στο μαξιλάρι, εγώ συνέχιζα να την κρατάω στην αγκαλιά μου μέχρι που σταμάτησε να κουνιέται. Όλο αυτό κράτησε γύρω στα 5 λεπτά από την ώρα που την αγκάλιασα μέχρι την ώρα που σταμάτησε να κουνιέται. Τα έχασα. Προσπάθησα να την ξυπνήσω, την κούναγα αλλά ήταν μάταιο. Τότε συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί».