Σταύρος Τσομπανίδης: Forbes “30 Under 30”

Στον Σταύρο αρέσει να βλέπει πράγματα που ο περισσότερος κόσμος απλά κοιτάζει.

Της Κατερίνας Πλουμιδάκη

Στην ηλικία των 26 ετών, παράλληλα με τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, έχει ιδρύσει δύο εταιρείες ενώ έχει οργανώσει αναγνωρισμένες εκδηλώσεις (Pioneers Athens) και διαγωνισμούς επιχειρηματικότητας (StartupBus, CruiseINN) σε μια προσπάθεια να προσελκύσει των ενδιαφέρων των νέων επαγγελματιών γύρω από την επιχειρηματικότητα.

Μια ομιλία σε ένα συνέδριο TED πριν από τέσσερα χρόνια δημιούργησε τη σπίθα για τον Σταύρο να ιδρύσει τη PHEE. Από τότε δεσμεύτηκε να διαθέσει τις τεράστιες ποσότητες τoυ θαλάσσιου φυτού Posidonia Oceanica που όλοι μας έχουμε συναντήσει στις Ελληνικές παραλίες στην αγορά και όχι στα σκουπίδια.

Πρόσφατα επιλέχθηκε από το περιοδικό Forbes στη λίστα 30 Under 30 2018 η οποία αναδεικνύει τις ανερχόμενες καινοτομίες του αύριο.

Έχει γεννηθεί στην Αθήνα, μεγάλωσε στην περιοχή του Παπάγου, σπούδασε Χρηματοοικονομικά & Τραπεζική Διοικητική στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και έχει έναν αδερφό το Δημήτρη που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Μαζί με το Δημήτρη ευγνωμονούν του γονείς τους, Τάσο και Ναυσικά, που αφιέρωσαν τη ζωή τους για να τους κάνουν υπεύθυνους πολίτες και τους έδειξαν από την πρώτη στιγμή το δρόμο για να κυνηγούν ελεύθεροι τα όνειρα τους.

Τι σημαίνει για σένα το ότι βρέθηκες στη λίστα του Forbes «30 Under 30»;

Αναγνώριση ενός οράματος, το οποίο μπορεί να είναι μόνο τρεις λέξεις αλλά όταν είναι κάτι που εμπνεύστηκες, οραματίστηκες από το μηδέν, το βλέπεις να παίρνει σάρκα και οστά και μόλις, μετά από πολύ λίγο χρόνο στην αγορά, να αναγνωρίζεται ως μία πραγματική καινοτομία globally, δεν μπορώ να σου περιγράψω τη χαρά, την ενέργεια, τη δύναμη και την πίστη που μου έδωσε.

Πώς βρέθηκες στο χώρο της βιομηχανίας σε τόσο μικρή ηλικία;

Αν και ο παππούς μου είχε σχέση με τη βιομηχανία και ξεκίνησε και εκείνος από το μηδέν, προσωπικά δεν είχα κανένα τέτοιο βίωμα εκτός από ιστορίες που μας διηγούταν για το πώς ξεκίνησε και για την καριέρα του. Οι γονείς μου είναι και οι δύο ιδιωτικοί υπάλληλοι, από μικρός όμως, επειδή ο πατέρας μου ασχολείται με financial services και διάβαζε πολλές εφημερίδες, θυμάμαι τον εαυτό μου να τον περιμένω να γυρίσει σπίτι για να διαβάσω τα νέα των επιχειρήσεων. Όλο αυτό το ενδιαφέρον με έφερε στο να αποφασίσω να σπουδάσω οικονομικά στο πανεπιστήμιο Πειραιά. Αυτό μετέπειτα με την έμπνευσή μου από την ομιλία του Paul, και με την τάση για καινοτομία, το πώς μεταφέρουμε την τεχνολογία στην αγορά μέσα από start-up εταιρείες και τους πρώτους φορείς που δημιουργήθηκαν στη χώρα για να υποστηρίξουν την ανάπτυξη αυτών των εταιρειών, έλαβα πάρα πολλά μηνύματα και αποφάσισα ότι θέλω κι εγώ να κάνω κάτι δικό μου. Πρώτα αποφάσισα αυτο και μετά ήρθε η ιδέα να ασχοληθώ με την Ποσειδωνία και να κάνω την Phee.

Ήταν μεγάλη η επένδυση για να στηθεί και να ξεκινήσει η εταιρεία;

Ως εταιρεία, η Phee έχει ακολουθήσει εντελώς αντισυμβατικό τρόπο ανάπτυξης. Είχα την ιδέα και έστησα όλο το concept του brand Phee, πριν ακόμα καταφέρουμε να αναπτύξουμε προϊόν που να μπορεί να κατασκευαστεί και να πουληθεί. Συμμετείχα σε διαγωνισμούς για νέες εταιρείες, σε υποτροφίες διαφόρων προγραμμάτων και κατάφερα και συγκέντρωσα ένα ποσό της τάξης των 35.000 ευρώ.

Με αυτά τα χρήματα καταφέραμε να φτιάξουμε μία πρώτη μικρή γραμμή παραγωγής, η οποία μετατρέπει τα φύκια που βλέπουμε στις παραλίες σε μία νέα πρώτη ύλη, το Pheeboard, ένα σύνθετο πάνελ. Αυτό κράτησε δυόμισι χρόνια, κάναμε έρευνα και ανάπτυξη από το μηδέν και δουλέψαμε με πολύ μεράκι, συγκεκριμένο σκοπό και στόχο και όταν φτάσαμε σε σημείο που κατασκευάζαμε μία σημαντική ποσότητα τετραγωνικών Pheeboard, ήρθε και η ώρα να ξεκινήσουμε την εμπορική προώθηση.

Δουλέψαμε πολύ στο κομμάτι της βασικής δραστηριότητας της εταιρείας, δηλαδή της ανάπτυξης και παραγωγής νέων βιοσύνθετων υλικών. Θέλω να μας αναγνωρίζω ότι ξεκινήσαμε τα πάντα από το μηδέν, έμοιαζαν όλα απίστευτα και απίθανα, αλλά το μόνο που αποδεικνύεται είναι όταν κάποιος δουλεύει σκληρά θα βρεθεί ο τρόπος και να ανταμειφθεί.

Πόσα άτομα ξεκινήσατε και πόσοι είστε σήμερα;

Ξεκινήσαμε δύο, ο Νίκος Αθανασόπουλος κι εγώ, ο συνιδρυτής της εταιρείας, ένας μηχανικός, μηχανολόγος, ερευνητής με μεγάλη εμπειρία ο οποίος είναι και ο άνθρωπος που έβαλε όλη τη βαθιά τεχνογνωσία που ήταν απαραίτητη για να ξεκινήσουμε και να προχωρήσουμε. Στο στάδιο της έρευνας και ανάπτυξης γίναμε τρείς, και από το 2015 που ιδρύθηκε η εταιρεία, σήμερα είμαστε μία ομάδα 6 ατόμων. Το 60% είναι στην παραγωγή του Pheeboard και το υπόλοιπο στο κομμάτι του business development, στις πωλήσεις και στο μάρκετινγκ.

Εξελισσόμαστε μεν, αλλά προοδεύουμε πραγματικά;

Η κάθε είδους πρόοδος στην εποχή μας είναι αδήριτη ανάγκη να εκφραστεί μέσα από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και να δημιουργήσει μαζικές τομές και αλλαγές. Γνώμη μου είναι ότι για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται ο άνθρωπος να χαρακτηρίζεται από ψυχική υγεία και ισορροπία  χαρακτηριστικά που δυστυχώς σπανίζουν τις ημέρες μας και κατά την γνώμη μου είναι και το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια.

Τι είναι αυτό που αγαπάς στη δουλειά σου;

Μου δίνει απίστευτη ενέργεια και δύναμη η ιδέα ότι καταφέρνουμε να δώσουμε δεύτερη ζωή σε μία νέα πρώτη ύλη που θέλουμε να την τοποθετήσουμε παγκοσμίως, αλλά και να αποδεικνύουμε ότι υπάρχει αφθονία φυσικών πρώτων υλών, που ενώ τις κοιτάζουμε όλοι μας μάλλον δεν τις βλέπουμε και δυστυχώς παραμένουν αναξιοποίητες επιβαρύνοντας και δημιουργώντας και πολλά άλλα προβλήματα.

Πώς βλέπεις την επόμενη μέρα της Phee;

Την Phee τη βλέπω ως μία κίνηση, όχι σαν μία εταιρεία που κυνηγάει το κέρδος. Έναν οργανισμό, ο οποίος έχει ένα στόχο, πέρα από το να προωθήσει τα προϊόντα και να ανακυκλώσει, να καλλιεργήσει στον καταναλωτή την αξία χρησιμοποίησης φυσικών προϊόντων και φυσικών πρώτων υλών. Έχει επίσης ένα όραμα, που είναι το δικό μου από την πρώτη μέρα, να βάλει ένα κομμάτι της ελληνικής θάλασσας στην καθημερινότητα των ανθρώπων που θα επιλέξουν τα προϊόντα μας. Η επόμενη μέρα του brand είναι ναι μεν να αναπτυχθεί η γκάμα των προϊόντων μας, υπάρχουν ήδη κάποιες σκέψεις, αλλά και να επεκτείνουμε την παρουσία της εταιρείας και σε άλλα μέρη του κόσμου. Αυτό όμως που απασχολεί πάρα πολύ τους ιδρυτές της εταιρείας είναι το πώς θα καταφέρουμε να εκβιομηχανοποιήσουμε περαιτέρω την τεχνολογία της εταιρείας, έτσι ώστε το Pheeboard να εξελιχθεί ως υλικό και να μπορέσει να υποκαταστήσει ευρέως προϊόντα της βιομηχανικής ξυλείας. Δηλαδή, αντί να βάζουμε στους χώρους, στα σπίτια, στα σκάφη, ξύλινα έπιπλα, να βάζουμε έπιπλα και κατασκευές από φύκια, μία πλήρως βιώσιμη και μη τοξική λύση. Στοχεύουμε λοιπόν να προτείνουμε μια νέα βιώσιμη πρώτη ύλη με πολλές εφαρμογές, έπιπλο, δάπεδο, εσωτερικές κατασκευές, wall covering και πολλά ακόμα. Αυτό βέβαια πηγαίνει εντελώς στη βιομηχανική πλευρά και για να το καταφέρουμε χρειαζόμαστε χρηματικούς πόρους. Αυτό το κομμάτι είναι ακόμα στην αρχή αλλά θεωρούμε ότι είναι υποχρέωση του ανθρώπου προς το περιβάλλον να το σεβαστεί και να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο του συμπεριφέρεται όλα αυτά τα χρόνια. Θέλουμε κι εμείς ως οργανισμός να έχουμε ένα μικρό κομμάτι σε αυτή την παγκόσμια αλλαγή.

Η PHEE συμμετείχε στο τελευταίο Navarino Challenge

Ναι, μια από τις πιο σημαντικές αθλητικές εκδηλώσεις που υλοποιούνται στη χώρα μας. Εκεί για πρώτη φορά παγκοσμίως κατασκεύασε τα μετάλλια του αγώνα με το μοναδικό PHEEκινο υλικό της εταιρείας ανοίγοντας τον δρόμο για χρήση βιώσιμων φυσικών πρώτων υλών στον κόσμο του αθλητισμού. Σκοπός της εταιρείας είναι να συνεργαστεί με εταιρείες και οργανισμούς ενισχύοντας την προσπάθεια τους να βελτιώσουν το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα μεταλαμπαδεύοντας τις αρχές της κυκλικής οικονομίας. Website: www.phee.gr

Γενναιοδωρία

Το απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας με οτιδήποτε και αν πιαστείς στην ζωή σου. Είναι αυτή που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το αρπακτικό!

Συμβαδίζει η ευτυχία του ανθρώπου με τα υλιστικά ζητούμενα;

Δυστυχώς τα τελευταία τριάντα(30) χρόνια η παραπάνω σκέψη έχει περάσει, για πολλούς λόγους και με διαφορετικούς τρόπους, στο υποσυνείδητο του ανθρώπου με αποτέλεσμα να τον υπερνικά να τον κυριεύει και κυρίως να τον αλλοιώνει σαν χαρακτήρα. Όλα τα παραπάνω δημιουργούν μια ψεύτικη πραγματικότητα και κάνει τον άνθρωπο να χάνει το πραγματικό νόημα της ζωής που είναι η ευημερία και όχι ο πλουτισμός.

Ποιο είναι το εφαλτήριο της ζωής;

Δεν θέλει ερώτημα για εμένα. Είναι η μαγευτική θάλασσα και το οικοσύστημα της. Θα ήταν μαγευτικό να φέρναμε τη θάλασσα και τα συναισθήματα που μας προκαλεί στην καθημερινότητά μας.

Γιατί μεγαλώνουμε φοβούμενοι να βγούμε έξω από τα όρια;

Γιατί δυστυχώς επικρατεί μέσα μας ο φόβος και η ανασφάλεια. Είναι λίγοι οι άνθρωποι που μπορούν να χειριστούν σωστά τα όρια και το οφείλουν κυρίως στους ανθρώπους που τους έχουν μεγαλώσει και γαλουχήσει με τις αντίστοιχες αξίες και αρετές.

Τι θα ζητούσες εάν ήξερες ότι η απάντηση θα είναι «ναι»;

Υγεία (ψυχική και σωματική) σε όλο τον κόσμο.

Ποιο είναι για εσένα το ζητούμενο στη ζωή;

Να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπούν και αγαπάς πραγματικά. Είναι το κλειδί της εξέλιξης και της ευημερίας.

Ποιο ρόλο παίζει το κλάμα και το γέλιο στη ζωή μας;

Το γέλιο δίνει ζωή και το κλάμα σου υπενθυμίζει τι είναι αυτό που σε πονάει και σε φθείρει έτσι ώστε να το πετάξεις μακριά.

Η ελληνικότητα είναι αίσθηση ή συνείδηση;

Η ελληνικότητα είναι μέσα στην συνείδηση των Ελλήνων και είναι αυτό το συναίσθημα που κουβαλάμε μέσα μας σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και να είμαστε. Είναι η αγάπη για την χώρα μας και η πίστη στην μοναδικότητα της που μας κάνει χωρίς κάποιες φορές να το επιδιώκουμε τους καλύτερους πρεσβευτές της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο. Ας σκεφτούμε πως αυτή η συνείδηση θα μπορέσει να είναι το εφαλτήριο για πρωτοβουλίες που θα οργανώσουν τα εσωτερικά μας και θα μας δώσουν την δυνατότητα να επαναπροσδιορίσουμε το brand Ελλάδα.

Τι λείπει πιο πολύ από την εποχή μας, σήμερα στον 21ο αιώνα;

Οι αληθινές ανθρώπινες σχέσεις οι οποίες βασίζονται σε συναισθήματα και όχι στο συμφέρον. Για εμένα αυτό έχουμε χάσει τα τελευταία τριάντα χρόνια και για αυτό όλα στη ζωή μας έχουν γίνει επιφανειακά με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να πάρουμε ούτε να δώσουμε χαρά.