Subscribe Now

Trending News

Τα cookies επιτρέπουν μια σειρά από λειτουργίες που ενισχύουν την εμπειρία σας στo now24.gr.
Χρησιμοποιώντας αυτόν τον ιστότοπο, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies, σύμφωνα με τις οδηγίες μας.
29 Μαρ 2024
Πολιτισμός

Παύλος Ανδριάς:Από μικρός λάτρευα τη γραφή και πάντα φανταζόμουν τον εαυτό μου πίσω από ένα γραφείο να γράφει

Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη (*) 

Ο Παύλος Ανδριάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πλάτανο της Αρχαίας Ολυμπίας και κατοικεί μόνιμα με την οικογένειά του στο Ηράκλειο Αττικής. Σπούδασε  δομή-τεχνική σεναρίου και δημοσιογραφία. Εργάζεται στο χώρο του Τύπου και παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή και το σενάριο. Κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο το 1998 με τίτλο «Όταν το τρένο φεύγει…» (εκδ. Βιβλιοεκδοτική).

Οι «δράσεις» του: επιμέλεια βιβλίων, οργάνωση εκδηλώσεων, παρουσίαση καλλιτεχνικών γεγονότων, συνεντεύξεις από ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων, κριτικές βιβλίων, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Έχει συνεργαστεί με τον Δήμο Ηρακλείου Αττικής ως Υπεύθυνος Εκδηλώσεων και Δημοσίων Σχέσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, Προϊστάμενος του «Εργαστηρίου» της Βιβλιοθήκης, Δ/ντής της μηνιαίας πολιτιστικής εφημερίδας «Χαρτί και Καλαμάρι», υπεύθυνος για το «Ηράκλειο φεστιβάλ βιβλίου».

Με την ιδιότητα του δημοσιογράφου είναι επικεφαλής στο site https://www.aylogyrosnews.gr/, αρθρογραφεί ως σχολιαστής  στο https://www.ilialive.gr/, και διατηρεί την προσωπική του σελίδα https://pavlosandrias.gr/ 

ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Είστε συγγραφέας. Μιλήστε μας για τον άνθρωπο Παύλο.

ΠΑΥΛΟΣ ΑΝΔΡΙΑΣ: Βαρύς και τιμητικός αυτός ο τίτλος… Δεν θα πω ότι δεν τον αποδέχομαι, αλλά περισσότερο μ’ εκφράζει αυτός του «γραφιά». Το «συγγραφέας» έχουν το δικαίωμα να το λένε οι αναγνώστες, γιατί αυτοί μας διαβάζουν, αυτοί γνωρίζουν ποιοι πραγματικά είμαστε. Όσο για τον άνθρωπο Παύλο, αυτό που γνωρίζω είναι πως αγαπάει ότι τον γεμίζει και τον ευχαριστεί και λατρεύει την οικογένειά του. Είναι απλός, ένας συνηθισμένος καθημερινός τύπος που του αρέσει το χιούμορ και  η καλή παρέα, με αρκετές ευαισθησίες. 

Μ.Γ.: Ποιο ήταν το έναυσμα ώστε ν’ ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Π.Α.: Το παιχνίδι με το λευκό χαρτί και η κίνηση του μολυβιού πάνω σ’ αυτό, δημιουργώντας λέξεις, πρόσωπα, σκηνές. Από μικρός λάτρευα τη γραφή και πάντα φανταζόμουν τον εαυτό μου πίσω από ένα γραφείο να γράφει και να «παίζει» με τους ήρωες των ιστοριών του. Κι όταν ασχολήθηκα και με τη δημοσιογραφία, το πάθος μεγάλωσε και έγινε τρόπος ζωής. Πόσο μάλλον, όταν έγραψα και το πρώτο μου σενάριο…  

Μ.Γ.: Υπήρξε κάποιος άνθρωπος που σας ενθάρρυνε στα πρώτα σας συγγραφικά βήματα;

Π.Α.: Φυσικά… Η αγαπημένη φίλη μου, η Ευτυχία, όταν διάβασε κάποια σκόρπια κείμενά μου. Ηθοποιός στο επάγγελμα και λάτρης των βιβλίων. Θυμάμαι, ήταν κάπου εκεί στις αρχές του 1994, όταν μου δώρισε ένα μπλοκ αλληλογραφίας κι ένα στυλό, λέγοντάς μου: «Ήρθε η ώρα να γράψεις το πρώτο σου βιβλίο». Έτσι… ξεκίνησα να γράφω το «Στη δίνη των ένοχων χρησμών». Βέβαια, αν δεν ήταν ο εκδότης μου, ο Αγησίλαος Καλαμαράς, πολλά γραπτά ίσως έμεναν για χρόνια στο συρτάρι.  

Μ.Γ.: Τι είναι αυτό που δεν αντέχετε ως άνθρωπος ή/και ως συγγραφέας;

Π.Α.: Την υποκρισία, την ψευτιά και τους δήθεν φίλους. Τρία σε ένα… Ένα σετ που το συναντάς συχνά στις μέρες μας και πραγματικά σε θλίβει, όταν συμβαίνει. Έμαθα να σέβομαι τους ανθρώπους, να συγχωρώ τα λάθη τους, αλλά δεν μπορώ να συνυπάρχω με «σκιές»…  

Μ.Γ.: Το νέο βιβλίο σας έχει τον τίτλο «Το λικέρ των αναμνήσεων». Με τι έρχεται σε επαφή ο αναγνώστης στις σελίδες του;

Π.Α.: Με τη μαγεία του έρωτα και το μεγαλείο της αγάπης. Θα «ζήσει» και πιστεύω πως θα χαρεί με την Οδύσσεια ενός έρωτα που ξεπερνά τα «κλειστού τύπου» μοντέλα, σε μια Ελλάδα που συνεχίζει να λάμπει για την ομορφιά και τη μαγεία της. Μυστικές συμφωνίες, ξεχασμένοι όρκοι έρχονται στο φως και όλα ανατρέπονται… Θα γνωρίσει επίσης τα «μυστικά» τα οποία ανάγκασαν έναν σύγχρονο γερο Λαέρτη ν’ αποτραβηχτεί σ’ ένα μικρό νησάκι του Ιονίου, απέναντι από την Ιθάκη… και να παλέψει με τα λάθη του. Και όταν εκείνη, ξαναέπεσε στην αγκαλιά του, όλα άλλαξαν… 

Μ.Γ.: Ποιο ήταν το κίνητρο ώστε να γράψετε για το συγκεκριμένο θέμα;

Π.Α.: Η αγάπη μου για την Ελλάδα, για την ιστορία της και τα όσα αξίζει να ειπωθούν γι’ αυτή. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως αν αποφασίσουμε να γίνουμε «ομάδα», τα πάντα θα λειτουργήσουν υπέρ μας. Θεωρώ πως πρέπει να μιλάμε γι’ αυτή τη χώρα και να την διαφημίζουμε… 

Μ.Γ.: Κατά τη διάρκεια της συγγραφής τα προσωπικά συναισθήματα του συγγραφέα εκφράζονται μέσω της γραφής του;

Π.Α.: Φυσικά. Το ξέρετε καλά, πως κάθε βιβλίο που γράφουμε, είναι κομμάτι του εαυτού μας, είναι η ανάσα και η πνοή μας. Συχνά πυκνά, αποκαλούμε τα βιβλία «παιδιά», γιατί αυτό είναι… Κομμάτι του εαυτού μας. Είναι το σπλάχνο μας… 

Μ.Γ.: Υπάρχουν αξίες που ακυρώνονται (από πρόσωπα ή καταστάσεις) και άλλες που αναδεικνύονται μέσα από την ιστορία που αφηγείστε;

Π.Α.: Χρόνια ακούμε το: «Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα», δίχως να κατανοούμε ακριβώς τι σημαίνει αυτή η πρόταση, αυτή αν θέλετε η «κατάρα». Το μίσος για τον συνάνθρωπό μας και η κακία υπάρχει στην κοινωνία μας, υπάρχει στο DNE του λαού μας, όσο κι αν θέλουμε να λέμε, πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ξέρετε, οι αλήθειες μας τρομάζουν και γι’ αυτό καθετί που μας «χαλάει», το βάζουμε κάτω από το χαλί. Όπως και να έχει όμως, αυτό που αξίζει και τονίζεται μέσα στο βιβλίο, είναι το κατά πόσο οφείλουμε να είμαστε αξιοπρεπείς πρώτα απέναντι στους εαυτούς μας και μετά στην κοινωνία που ζούμε. Αξιοπρέπεια, σεβασμός, φιλία… είναι αξίες που πρέπει να έχουμε και πάνω σ’ αυτές να στηρίξουμε το αύριο. Όχι όμως με λόγια. Μόνο με πράξεις.    

Μ.Γ.: Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σας επηρέασε ως άνθρωπο ή ως συγγραφέα και ποιο είναι αυτό;

Π.Α.: Πολλά είναι τα βιβλία που με έχουν επηρεάσει, που μ’ έχουν βοηθήσει να δω τη ζωή αλλιώς. Ν’ αφουγκραστώ τα πάντα και να ευαισθητοποιηθώ. Κάθε βιβλίο, αποτελεί για μένα πλούτο, μονοπάτι για να γνωρίσω όσα δεν ξέρω. Είναι ένα ταξίδι… 

Μ.Γ.: Οι κριτικές παίζουν ή δεν παίζουν ρόλο στην πορεία ενός βιβλίου και γιατί;

Π.Α.: Παίζουν έχω την αίσθηση, όσο πρέπει. Ο αναγνώστης διαβάζει την όποια κριτική, αλλά μένει σ’ αυτό που ο ίδιος πιστεύει. Άλλωστε, όλα στη ζωή μας είναι υποκειμενικά… Το κάθε βιβλίο έχει το δικό του άστρο θα πει κάποιος και ίσως τελικά έχει δίκιο. Το ζητούμενο είναι, το κατά πόσο ο συγγραφέας έχει πείσει τον αναγνώστη για το έργο του, μέσα από την διαδρομή του. 

Μ.Γ.: Ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλά να ευχαριστεί τον αναγνώστη;

Π.Α.: Φυσικά και πρέπει να έχει μηνύματα, καθώς αυτός είναι ο ρόλος του. Μια «διαδρομή» είναι το βιβλίο, που σε τροφοδοτεί γνώση. Άλλωστε, η ευχαρίστηση έρχεται μέσα από την ανάγνωση. Θεωρώ πως ο ρόλος του συγγραφέα, δεν είναι να γράφει ευχάριστα βιβλία, αλλά βιβλία για σκέψη και αναζητήσεις. 

Μ.Γ.: Αν αναζητούσαμε το βαθύτερο μήνυμα του βιβλίου σας, ποιο θα ήταν αυτό κατά τη γνώμη σας;

Π.Α.: Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι είμαστε ικανοί για όλα! Η προβολή του «ΕΓΩ», έχει άσχημα αποτελέσματα και τραγική κατάληξη, μιας και είμαστε αδύναμοι να τιθασεύσουμε τον πόνο της αποτυχίας… Δεν υπάρχει «ΕΓΩ», αλλά μόνο «ΕΜΕΙΣ». 

Μ.Γ.: Πιστεύετε ότι οι Έλληνες διαβάζουν; Και τι είδους βιβλία επιλέγουν; 

Π.Α.: Αν με ρωτούσατε πριν την διετία της «καραντίνας», θα έλεγα πως λίγοι διαβάζουν, όπως δείχνουν οι στατιστικές και οι πωλήσεις, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να μην τις πιστεύουν. Σήμερα όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει, προς το καλύτερο. Βλέπεις πλέον ξανά κόσμο, στα ΜΜΜ, στα πάρκα, στις πλατείες, στα καφέ, μ’ ένα βιβλίο στο χέρι να διαβάζουν. Βλέπεις μικρούς, μεγάλους να το κρατούν στα χέρια τους με καμάρι… γιατί τους αρέσει. Όσο για το τι διαβάζουν, αυτό είναι σχετικό. Τα μυθιστορήματα πάντως, βρίσκονται ένα «σκαλοπάτι» πιο πάνω. 

Μ.Γ.: Ποιος είναι ο επόμενος συγγραφικός στόχος σας;

Π.Α.: Είναι νωρίς να μιλήσουμε για κάτι νέο, μιας κι ακόμα αυτό το «παιδί» μου, δεν έχει καν σαραντίσει…

*Το μυθιστόρημα «Το λικέρ τω αναμνήσεων» του Παύλου Ανδριά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίαμβος. 

(*) Μαίρη Γκαζιάνη

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα.  Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε στον τραπεζικό χώρο. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τα τελευταία δέκα χρόνια με τη συγγραφή. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.

Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.

Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά κι έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.

Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής»  από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015.  Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τον Νοέμβριο του  2019 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Ζάχαρη άχνη» από τις εκδόσεις Ωκεανός. Τον Ιούνιο 2021 κυκλοφόρησε  το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ από τις εκδόσεις Ωκεανός.

 

Related posts