Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη*
Η Παρασκευή Παπία είναι απόφοιτος του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ. Κατάγεται από τα Τρίκαλα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Είστε ποιήτρια. Μιλήστε μας για τον άνθρωπο Παρασκευή.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΠΙΑ: Δεν είμαι ποιήτρια. Είμαι ένας άνθρωπος που διαβάζει και γράφει ποίηση αλλά δεν έχω καταξιωθεί ακόμα έναν τέτοιο τίτλο. Αισθάνομαι πραγματικά μικρή απέναντι σε όλα αυτά τα μεγαθήρια που ονομάζουμε και ήταν ποιητές, όχι μόνο μέσα από την δεινότητα της γραφής τους αλλά και από τον τρόπο που έζησαν. Στην δική μου περίπτωση, ενός καθημερινού ανθρώπου με μια μόλις ποιητική συλλογή πρέπει να διανυθούν πολλά χιλιόμετρα για να μπορέσει κάποιος να με χαρακτηρίσει κατά αυτό τον τρόπο. Από σεβασμό στην ποίηση, ας πω ότι είμαι γραφιάς.
Μ.Γ.: Πότε αρχίσατε ν΄ ανακαλύπτετε την ποιητική σας φλέβα;
Π.Π.: Από μικρή ξεκίνησα να καταπιάνομαι με την γραφή, χωρίς απαραίτητα να είναι ποίηση αυτό που αποτυπωνόταν στο χαρτί. Έβλεπα τον πατέρα μου να διαβάζει και να γράφει και ύστερα η επαφή μου, ως αναγνώστρια με την ποίηση, με έκανε να αφουγκραστώ μια δική μου εσωτερική ανάγκη έκφρασης μέσα από τον γραπτό λόγο.
Μ.Γ.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε η ποιητική σας συλλογή με τίτλο «Φυσικά αίτια». Ποιον συμβολισμό κρύβει ο τίτλος;
Π.Π.: Η πρώτη αυτή ποιητική συλλογή με πολύ μεγάλη αίσθηση ευθύνης και σεβασμό απέναντι στα ελληνικά γράμματα, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις συρτάρι έχοντας ως τίτλο ένα ομώνυμο ποίημα. Οι κύριες θεματικές ο χρόνος και ο θάνατος, συμπυκνώνονται σε αυτές τις δύο ενδεικτικές λέξεις.
Μ.Γ.: Τι είδους ποίηση αφορά;
Π.Π.: Έχει να κάνει με την αγωνία του ανθρώπου απέναντι στο χρόνο και τον θάνατο, χωρίς να εκλείπουν και κάποιες ελάχιστες αναφορές στον έρωτα μέσα από μικρές ποιητικές φόρμες.
Μ.Γ.: Ποια συναισθήματα επικρατούν στις σελίδες του;
Π.Π.: Αυτό είναι κάτι που θα με ενδιέφερε πολύ να το μοιραστεί μαζί μας ένας αναγνώστης. Αλλάζει πάντα το πρίσμα κάθε φορά. Θα τολμούσα να πω, πως υπάρχουν διάφορα συναισθήματα, χωρίς να προβώ στον ορισμό τους. Δεν έχει ποτέ σημασία τι εννοεί ο “ποιητής”.
Μ.Γ.: Τι είναι για εσάς η ποίηση και πως την ορίζετε;
Π.Π.: Η ποίηση δεν έχει ανάγκη από τον ορισμό μου, φυσικά. Τόσοι και τόσοι προγενέστεροι το έκαναν πολύ καλύτερα από εμένα. Προσωπικά μόνο μπορώ να πω, ότι για μένα η διαύγεια της ποίησης είναι ο τρόπος επανάκτησης της εμπιστοσύνης μου στον άνθρωπο. Ένα παράθυρο κι ένα φάρμακο ταυτόχρονα.
Μ.Γ.: Από πού αντλείτε την έμπνευση;
Π.Π.: Το πού μπορεί να σε βρει η ποίηση είναι μια διαδικασία μαγική. Κάτι που είδες, άκουσες ή βίωσες ο ίδιος.
Μ.Γ.: Η ποίηση έχει αφετηρία το συναίσθημα ή τη λογική;
Π.Π.: Ο προορισμός της είναι η καρδιά, από όποια αφετηρία.
Μ.Γ.: Υπήρξε κάποιος άνθρωπος που σας ενθάρρυνε στα πρώτα σας ποιητικά βήματα;
Π.Π.: Είναι μια προσωπική διαδικασία η γραφή. Ακόμα κι αν όλοι σε ενθαρρύνουν, όταν εσύ που γράφεις δεν θεωρείς ότι έχουν λόγο ύπαρξης τα γραφόμενα σου, δεν έχει καμία σημασία ο περίγυρος.
Μ.Γ.: Τι είναι αυτό που δεν αντέχετε ως άνθρωπος ή/και ως ποιήτρια;
Π.Π.: Δεν αντέχω την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Δεν αντέχω τους τεντωμένους δείκτες προς τον οποιονδήποτε. Δεν αντέχω την βαρβαρότητα του καθημερινού αγώνα για την επιβίωση.
Μ.Γ.: Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σας επηρέασε ως άνθρωπο ή ως ποιήτρια και ποιο είναι αυτό;
Π.Π.: Μια ποιητική ανθολογία του πρώτου παγκοσμίου πολέμου γραμμένη στα αγγλικά από ποιητές μέσα στα χαρακώματα λίγο πριν βγουν στη μάχη, με συγκλόνισε ως έφηβη και σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό ευθύνεται για την αγάπη μου προς την ποίηση, πρώτα ως αναγνώστρια κι έπειτα ως γραφιάς.
Μ.Γ.: Οι κριτικές παίζουν ή δεν παίζουν ρόλο στην πορεία ενός βιβλίου και γιατί;
Π.Π.: Είναι μόλις η πρώτη μου απόπειρα στον χώρο του βιβλίου και δεν θα ήμουν ο πλέον αρμόδιος άνθρωπος για να απαντήσει εύστοχα σε αυτή την ερώτηση. Εικάζω πως οι κριτικοί κάνουν την δουλειά τους και οι άνθρωποι που γράφουν την δική τους, ανεξαρτήτως απήχησης.
Μ.Γ.: Ποίηση γράφετε πιο εύκολα στη χαρά ή στον πόνο;
Π.Π.: Γράφω καθημερινά. Είναι τρόπος ζωής για εμένα χωρίς να έχει να κάνει αποκλειστικά με το προσωπικό μου βίωμα.
Μ.Γ.: Με τη μοναξιά είστε φίλη;
Π.Π.: Στη σημερινή εποχή, αναγκαστήκαμε όλοι να εξημερώσουμε την μοναξιά για να παραφράσω τον Χιόνη. Αν στο τέλος μας κατασπαράξει, είναι γιατί συνεχίζουμε να την συγχέουμε με την μοναχικότητα.
Μ.Γ.: Τι ρόλο παίζει η νοσταλγία στη ζωή σας;
Π.Π.: Θα ήθελα να μην παίζει κανένα. Δεν θέλω να είμαι αμνήμων, αλλά να θυμάμαι δίχως άλγη.
Μ.Γ.: Πιστεύετε ότι οι Έλληνες διαβάζουν ποίηση κι αν όχι που οφείλεται;
Π.Π.: Οι Έλληνες, έχω την εντύπωση ότι δεν διαβάζουν πολύ, γενικώς. Ποίηση πολύ λιγότερο, μάλιστα σε μια εποχή, λογοτεχνικής υπερπροσφοράς. Γράφουμε ως λαός, αλλά δεν διαβάζουμε. Αυτό το οξύμωρο, ενδεχομένως να οφείλεται σε μια ναρκισσιστική πεποίθηση. Σε σχέση με την ποίηση, συγκεκριμένα, υπάρχει η θεώρηση πως είναι κάτι δυσνόητο που απευθύνεται αποκλειστικά σε μια ελίτ, κάτι που δεν ισχύει.
Μ.Γ.: Με ποια λόγια θα τους παροτρύνατε ν΄ ασχοληθούν με την ποίηση;
Π.Π.: Η ποίηση περιμένει να τη νιώσουμε όχι να την καταλάβουμε.
Μ.Γ.: Ποιος είναι ο επόμενος συγγραφικός στόχος σας;
Π.Π.: Μια μετάφραση αγγλικών ποιημάτων είναι το επόμενο βήμα και σε δεύτερο χρόνο άλλη μια ποιητική συλλογή.
Η ποιητική συλλογή «Φυσικά αίτια» της Παρασκευής Παπία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συρτάρι.
*Μαίρη Γκαζιάνη
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε στον τραπεζικό χώρο. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τα τελευταία δέκα χρόνια με τη συγγραφή. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.
Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά κι έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής» από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τα μυθιστορήματά της «Ζάχαρη άχνη» (11/2019) και Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ (6/2021) κυκλοφόρησαν το από τις εκδόσεις Ωκεανός. Από τις ίδιες εκδόσεις, το φθινόπωρο 2022 θα κυκλοφορήσει το νέο της μυθιστόρημα.
