Παναγιώτης Ξηρουχάκης: Έχω συμβιβαστεί με τη μιζέρια του ελληνικού κοινού

Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη 

Ο Παναγιώτης Ξηρουχάκης είναι Διδάκτωρ Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι τραγουδιστής των Pornostroika Dadaifi που εντάσσονται στο Zero Artistic Movement (ZAM) και συντάκτης του ΖERO GEOGRAPHIC. Έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων «Έκτορας το 2065» (2008), το διήγημα «Ευρώπη 2085» (2011), τη νουβέλα «Το Λυκόφως του Τρόμου» (2013) και τα διηγήματα «Θα έρθουμε για εσάς» (2014) και «Ποτέ δε θα με πιάσετε» (2019). 

ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Κύριε Ξηρουχάκη, είστε Διδάκτωρ Γεωγραφίας, τραγουδιστής των Pornostroika Dadaifi, συντάκτης στο Zero Geographic και συγγραφέας βιβλίων. Πως συνδυάζονται όλες αυτές οι ιδιότητες μαζί;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΞΗΡΟΥΧΑΚΗΣ: Κανονικά δε συνδυάζονται, είναι σουρεαλιστικό το θέμα. Κανείς διδάκτορας δε θα τραγουδούσε σε μία μπάντα σόκιν σαν τους Pornostroika Dadaifi.Η ακαδημαϊκή κοινότητα παρακολουθεί όλα τα μέλη της που πρέπει να είναι “ριζοσπάστες” μέχρι το σημείο που τους επιτρέπεται, ώστε να μπορούν να προωθηθούν εντός της. Από τη στιγμή που δε θέλησα να μπω στα ακαδημαϊκά κυκλώματα δεν είχα προβλήματα να λέω αυτά που θέλω και πιστεύω. Άσε που το διδακτορικό εργασιακά δε μου χρησίμεψε ποτέ και σε τίποτα, στο να εξασφαλίσω εργασία μάλλον εμπόδιο ήταν. Όποιος ενδιαφέρεται για το περιοδικό Zero Geographic ας μπει εδώ https://zerogeographic.wordpress.com/

Μ.Γ.: Ο διαθέσιμος χρόνος σας είναι αρκετός για να καλύψει όλα τα παραπάνω;

Π.Ξ.: Ναι, γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ήμουν άνεργος!

Μ.Γ.: Τι ακριβώς είναι το Zero Artistic Movement στο οποίο εντάσσεται το Pornostroika Dadaifi; 

Π.Ξ.: Το ZAM αποτελεί μια κίνηση με σκοπό την ρήξη με τις καπιταλιστικές φόρμες που καθορίζουν την καλλιτεχνική έκφραση εδώ και πολλά χρόνια. Η εμπορευματοποίηση της καλλιτεχνικής έκφρασης βρίσκει αντίθετους όλους όσους έχουν κατά καιρούς συμμετάσχει στην ομάδα του ΖΑΜ.

Μ.Γ.: Ποιο ήταν το έναυσμα που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κόσμο της λογοτεχνίας και ιδιαίτερα με τη συγγραφή;

Π.Ξ.: Είχα διαβάσει το “Άρωμα” του Πάτρικ Ζίσκιντ ένα έργο που θεώρησα ελεεινό. Λογομάχησα με μία κοπέλα που μου είπε ειρωνικά “εσύ γράφεις καλύτερα;”

Βέβαια! απάντησα, και για να το αποδείξω έγραψα το “Έκτορας το 2065”. Το έγραψα σε χαρτί με στυλό το 1999 ή 2000… Είναι και το μόνο διήγημα που πιέστηκα να γράψω. Μπορεί να φαίνεται περίεργο αλλά από μία ένταση και ένα πείσμα ξεκίνησα. Όλα τα άλλα μου ήρθαν απότομα, η ιδέα, η έμπνευση ενώ δεν είχα κάποια πρόθεση να γράψω.

Μ.Γ.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σας «Θα έρθουμε για εσάς» που αφορά μια συλλογή διηγημάτων. Με τι έρχεται σε επαφή ο αναγνώστης;

Π.Ξ.: Το “θα έρθουμε για εσάς” από τις Συμπαντικές διαδρομές αποτελεί συλλογή διηγημάτων που ξεκίνησα να τα εκδίδω σε ιδιωτικές εκδόσεις από το 2008. Τα πρώτα διηγήματα τα κυκλοφόρησα το 2008 σαν συλλογή διηγημάτων με την ονομασία “Εκτορας 2065”. Περιέχει το ομώνυμο διήγημα και άλλες δυο ιστορίες το “Μανιακό δονκιχώτη” και ‘Εγώ εναντίον του κόσμου”. Το 2011 κυκλοφόρησε το Ευρώπη 2065 που είναι η συνέχεια του Έκτορα 2065 και το 12 το τέλος της τριλογίας “Το λυκόφως του τρόμου”. Σαν τριλογία πρόκειται για μία δυστοπία σε μία όχι και τόσο μελλοντική Ευρώπη καταπίεσης και ολοκληρωτισμού.

Το ” θα έρθουμε για εσάς” κυκλοφόρησε ΤΟ 2014.

Στο έργο αυτό πρωταγωνιστές είναι οι καθρέπτες που θα εκδικηθούν την ανθρωπότητα.

Το 19 εξέδωσα  το “Ποτέ δε θα με πιάσετε” ένα διήγημα πιο καφκικό για τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό.

Μ.Γ.: Μπορείτε να μας περιγράψετε τι συμβολίζει το εξώφυλλο του βιβλίου σας;

Π.Ξ.: Ήθελα μια καφκική εικόνα σε ένα δυστοπικό μέλλον.

Μ.Γ.: Τι είδους λογοτεχνία είναι η weird fiction που αναφέρεται στον πρόλογό σας;

Π.Ξ.: Έχω γράψει κάποιες ιστορίες weird fiction. Εγώ το κατανοώ σαν το είδος τέχνης που περιγράφει την πραγματικότητα εισάγοντας πράγματα μη κατανοητά, αλλόκοτα και πιθανώς και ψεύτικα. Κάνοντας όμως αυτό δημιουργεί μια ρωγμή στον τρόπο που ο αναγνώστης είναι σίγουρος για την αλήθεια του κόσμου. Ακόμα και αν χρησιμοποιεί λοιπόν ψεύτικα κατασκευάσματα (πχ φαντάσματα) είναι καλό που προβληματίζει τον αναγνώστη για τις ξαφνικές αναποδιές που τον περιμένουν. Πχ όλοι είμαστε σίγουροι για κάποια πράματα, κάνουμε σχέδια κλπ για το μέλλον και έρχεται ένας σεισμός και τα ισοπεδώνει όλα και εκεί βλέπεις ότι αυτά που είχες δεδομένα δεν ισχύουν. Να έχεις υπόψη ότι ο Κάφκα και ο Μπόρχες μπορούν να θεωρηθούν και weird fiction οπότε σαν τρόπος σκέψης και γραφής είναι πολύ σημαντικός στην πορεία της σύγχρονης λογοτεχνίας.

Μ.Γ.: Ως αναγνώστης, τι  είδους βιβλία επιλέγετε να διαβάζετε περισσότερο;

Π.Ξ.: Τώρα διαβάζω κυρίως για γεωπολιτική και ιστορία.

Μ.Γ.: Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης σας για τα διηγήματά σας;

Π.Ξ.: Η πραγματικότητα και τα βιβλία, ταινίες που βλέπω.

Μ.Γ.: Υπάρχει σύνδεση μεταξύ των διηγημάτων;

Π.Ξ.: Μόνο στην τριλογία όπως προανάφερα.

Μ.Γ.: Υπάρχουν συμβολισμοί στα διηγήματά σας;

Π.Ξ.: Όχι, μάλλον ότι είναι το λέω ξεκάθαρα. Μιλάω μέσα από τα έργα μου για την πραγματικότητα και το κοντινό μέλλον. Βέβαια εξαρτάται με το τι εννοεί ο καθένας συμβολισμό. Για κάποιους αυτό το είδος scifi ( Ζαμιάτιν, Όργουελ) είναι συμβολικό γιατί μιλάει με εικόνες του μέλλοντος για το τώρα.

Μ.Γ.: Τι άνθρωποι είναι οι ήρωές σας;

Π.Ξ.: Αντιήρωες όπως στις ταινίες του Κάρπεντερ και τα σπαγγέτι γουέστερν.

Μ.Γ.: Πιστεύεται ότι το βιβλίο σας μπορεί να είναι προφητικό σχετικά με το μέλλον που περιγράφετε;

Π.Ξ.: Αυτό θα το δείξει η ιστορία.

Μ.Γ.: Σύμφωνα με τον τίτλο ποιοι είναι αυτοί που έρχονται και σε ποιους το απευθύνουν;

Π.Ξ.: Έρχονται από το μέλλον και ψάχνονται για φασαρίες.

Μ.Γ.: Υπάρχει κάποια δόση αλήθειας μέσα σε μία weird fiction ιστορία;

Π.Ξ.: Η πολιτική επιστημονική φαντασία μιλά για την πολιτική του τώρα όπως και τα άλλα μη ρεαλιστικά είδη (φανταστικό, γουέστερν κλπ), μιλάνε για τη ζωή και λένε πράγματα που μια ρεαλιστική μορφή τέχνης δε θα μπορούσε να φέρει στην επιφάνεια τόσο εύκολα. Πχ δες τι έκανε ο Λάβκραφτ με τον τρόμο της ζωής και ο Κάφκα με την πανταχού παρούσα  πιθανότητα απώλειας ελευθερίας. Για όλους αυτούς που υποτιμάνε τα γουέστερν γιατί πιστεύουν ότι είναι απλά ιστορίες με πιστολίδια ένα έχω να πω. Δε ξέρετε τι χάνεται.

Μ.Γ.: Εσείς δημιουργήσατε τους ήρωές σας, ωστόσο, υπάρχει κάτι που διδαχτήκατε από εκείνους;

Π.Ξ.: Πάντα οι ήρωες αλλά και οι κακοί στις ιστορίες σου είναι κομμάτια του εαυτού σου. Προέρχονται από εσένα. Μπορεί να πει κανείς ότι η συγγραφή είναι ένα είδος αυτοδιερεύνησης αλλά και αυτογνωσίας. Με αυτή την έννοια ναι κάτι διδάχτηκα.

Μ.Γ.: Πιστεύετε ότι, το είδος της λογοτεχνίας που επιλέξατε να γράφετε, είναι εύκολα αποδεκτή από τους αναγνώστες;  

Π.Ξ.: Όχι αλλά δε με νοιάζει, έχω συμβιβαστεί με τη μιζέρια του ελληνικού κοινού.

*Το βιβλίο «Θα έρθουμε για εσάς» του Παναγιώτη Ξηρουχάκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.

 Μαίρη Γκαζιάνη

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα.  Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία ενώ τώρα ζωγραφίζει και παράλληλα γράφει. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.

Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής»  από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015.  Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τον Νοέμβριο του  2019 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα «Ζάχαρη άχνη» από τις εκδόσεις Ωκεανός.

Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από πεντακόσιες συνεντεύξεις. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.

Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά.