«Σε αυτή τη δουλειά, μαθαίνεις να σέβεσαι αυτούς που έχουν κάνει περισσότερα βήματα από εσένα. Όσο για το κοινό, όταν το σέβεσαι, εκείνο σου δίνει τον καλύτερο εαυτό του» υποστηρίζει ο Βαγγέλης Δούβαλης.
ΕΡ. Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Καλαμάτα. Σε ποια ηλικία θυμάσαι την πρώτη επαφή σου με την μουσική;
ΑΠ. Την πρώτη μου επαφή με τη μουσική την είχα πέντε ετών, όταν άκουσα τη φιλαρμονική της Μεσσήνης να παίζει μουσική. Σε ηλικία οκτώ ετών άρχισα μαθήματα κιθάρας με τον Δημήτρη Κούτη, και αργότερα πήγα στη Φιλαρμονική Μεσσήνης παίζοντας τύμπανα με δάσκαλο τον Γιάννη Ζέρβα. Παράλληλα παρακολουθούσα Βυζαντινή Μουσική στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας με τον κ. Τσάφο.
ΕΡ. Μεγαλώνοντας ήρθες στην Αθήνα προκειμένου να σπουδάσεις στο Εθνικό Ωδείο. Πως θυμάσαι τα χρόνια των σπουδών;
ΑΠ. Ήρθα στην Αθήνα και πέρασα από ακρόαση για δουλειά σε κάποιες μουσικές σκηνές. Έτσι ξεκίνησα να δουλεύω επαγγελματικά, και παράλληλα άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα Σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού με την κ. Άννα Διαμαντοπούλου στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών.
ΑΠ. Το 2005. Συμμετέχω με τρία τραγούδια, στο cd του Φίλιππου Περιστέρη με τίτλο « Τραγούδια για βραδινούς δέκτες».
ΕΡ. Αρχίζεις να εμφανίζεσαι σε διάφορες μουσικές σκηνές δίπλα σε γνωστά ονόματα. Πως σε υποδέχτηκαν συνάδελφοι και κοινό;
ΑΠ. Έχω συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους γνωστούς τραγουδιστές και δεν υπήρξε ποτέ κανένα πρόβλημα. Σε αυτή τη δουλειά, μαθαίνεις να σέβεσαι αυτούς που έχουν κάνει περισσότερα βήματα από εσένα. Όσο για το κοινό, όταν το σέβεσαι, εκείνο σου δίνει τον καλύτερο εαυτό του.
ΕΡ. Έχεις συμμετάσχει σε ομαδικές δισκογραφικές δημιουργίες μέχρι που έρχεται το δεύτερο cd με τίτλο «Περίπατος». Θέλεις να μας δυο λόγια για αυτό;
ΑΠ. Είμαι πολύ χαρούμενος για τον «Περίπατο». Για πρώτη φορά εμφανίζομαι και με τις τρείς μου ιδιότητες: συνθέτης-στιχουργός-τραγουδιστής. Το γεγονός ότι η Αφροδίτη Μάνου εμπιστεύτηκε τη δουλειά μου και συμμετέχει σε αυτή με το τραγούδι « Με την άνοιξη στο χέρι», με τιμά ιδιαίτερα. Στο μουσικό βηματισμό μου είναι μαζί μου ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης, η Ελένη Τζιαμουράνη και ο Φίλιππος Περιστέρης. Όλα τα τραγούδια του «Περίπατου» περιέχουν ευγένεια και φως.
ΕΡ. Τι θα μπορούσε να σ΄ απογοητεύσει σε σχέση με το τραγούδι;
ΑΠ. Με απογοητεύει το γεγονός όταν ακούω άσχημα κακόγουστα και ευτελή τραγούδια.
ΑΠ. Επιλέγω τραγούδια που κρύβουν ένα μύθο και ένα γρίφο για μένα. Θέλω να ανακαλύπτεται από τον ακροατή.
ΕΡ. Στη μέχρι τώρα πορεία σου τι έχεις να θυμάσαι με πίκρα ή με χαμόγελο;
ΑΠ. Τα βλέπω όλα θετικά και με χαμόγελο, ποτέ με πίκρα. Είναι ένα μικρό παιχνίδι. Ξεκινάς και τελειώνεις μία παράσταση και έχουν περάσει τα πάντα. Η επόμενη παράσταση είναι με πιο σταθερά βήματα.
ΕΡ. Ποια συμβουλή και από ποιον δεν ξεχνάς ποτέ;
ΑΠ. Άκουσα τον Μάνο Χατζιδάκι να λέει: Η Τέχνη δεν επιβάλλεται, ανακαλύπτεται! Αυτά τα λόγια δε τα ξεχνάω ποτέ.
ΕΡ. «Το ταξίδι που δεν έγινε» είναι ο τίτλος του πρώτου cd σου. Σε ποιο ταξίδι αναφέρεται;
ΑΠ. Είναι στίχος του αγαπημένου μου Μιχάλη Μπουρμπούλη, που παίζει ανάμεσα στη φθορά και στο όνειρο και αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους.
ΕΡ. Θεωρείς ότι εσύ ξεκίνησες το ταξίδι σου;
ΑΠ. Ναι. Από την ημέρα που γεννήθηκα.
ΕΡ. «Περίπατος» ο τίτλος του 2ου cd. Τελικά το ταξίδι είναι ένας περίπατος;
ΑΠ. Το Ταξίδι είναι η ζωή και ο Περίπατος ο χρόνος.
ΕΡ. Ετοιμάζεις κάτι νέο;
ΑΠ. Προς το παρόν χαίρομαι τον «Περίπατο» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την KLM .
ΕΡ. Τι θα ήθελες να πεις ως επίλογο της κουβέντας μας;
ΑΠ. «Μια Ελλάδα που να δημιουργεί Πολιτισμό και Αξιοπρέπεια»