Η ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ (ψευδώνυμο) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Ζει μόνιμα στην Αθήνα κι εργάζεται ως νομικός. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία τα μυθιστορήματά της ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, Η ΑΓΑΠΗ ΦΟΒΟ ΦΕΡΝΕΙ, ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ και ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ.
ΕΡ. Κυρία Κράλλη γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Αθήνα. Ποια ήταν η σχέση σας με τα λογοτεχνικά αναγνώσματα ως παιδί και ως έφηβη;
ΑΠ. Τα καταβρόχθιζα! Νομίζω ότι, μέχρι τα 16 μου, διάβασα τόσα βιβλία όσα την υπόλοιπη ζωή μου. Κυρίως τα έργα της λεγόμενης «κλασικής λογοτεχνίας». Τώρα, τι καταλάβαινα σ’ αυτή την ηλικία από Φλωμπέρ και Ντοστογιέφσκι είναι μια άλλη κουβέντα. Γι’ αυτό και πολλά από τα αναγνώσματα εκείνης της περιόδου θέλω να τα ξαναπιάσω και να τους δώσω την προσοχή και τη ματιά που τους αξίζει.
ΕΡ. Μεγαλώνοντας σπουδάστε νομικά Τι σας ώθησε προς αυτή τη κατεύθυνση;
ΑΠ. Οικογενειακή παράδοση καθώς και μια δεδηλωμένη προτίμηση στα μαθήματα θεωρητικής κατεύθυνσης. Τα νομικά πάντως είναι ένα κλειδί που ανοίγει πολλές πόρτες.
ΕΡ. Σπουδάσατε στην Αθήνα και στο Παρίσι. Πως θυμάστε τα φοιτητικά σας χρόνια στην κάθε μια από τις δυο πόλεις;
ΑΠ. Στην Αθήνα ήταν σαν μια συνέχεια των μαθητικών χρόνων. Ίσως γιατί δεν έφυγα από το πατρικό μου για να πάω να ζήσω μόνη μου σε μια άλλη πόλη. Το Παρίσι ήταν μια απελευθέρωση. Όριζα μόνη μου τον χρόνο μου, το πρόγραμμά μου, τη ζωή μου. Κι όλα αυτά σε μια πόλη μαγευτική, όπου κάθε μέρα μπορούσες να κάνεις κάτι διαφορετικό, μια βόλτα, μια συναυλία, μια επίσκεψη σε μουσείο. Αν τα συνδυάσετε με τα νιάτα και γνωριμίες με ανθρώπους απ’ όλες τις χώρες και κουλτούρες… Εν ολίγοις, μια συναρπαστική περίοδος.
ΕΡ. Με τη συγγραφή πότε αρχίσατε ν΄ ασχολείστε;
ΑΠ. Πάντοτε έγραφα. Ημερολόγιο, γράμματα. Πρέπει να είμαι από τους τελευταίους ανθρώπους που κράτησαν την συνήθεια της αλληλογραφίας. Συνειδητά όμως, με την έννοια μιας ιστορίας με αρχή, μέση και τέλος, ασχολήθηκα με την συγγραφή το 2007 οπότε κι έγραψα αυτό που θα γινόταν το πρώτο μου βιβλίο.
ΕΡ. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σας «Κάποτε στη Σαλονίκη». Σε ποιο «κάποτε» αναφέρεται;
ΑΠ. Στον μεσοπόλεμο και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά και στο «κάποτε» που κρύβει ο καθένας μέσα του, ως ένα σημείο αναφοράς σε μια εποχή που νοσταλγεί, που τον έχει σημαδέψει.
ΕΡ. Υπήρξε κάποια αφορμή που σας ενέπνευσε τη συγκεκριμένη ιστορία;
ΑΠ. Όπως γράφω και στον πρόλογο, η αφορμή ήταν μια κουβέντα συμμαθητή μου για τον παππού του που επέζησε από το Άουσβιτς. Από εκεί ξεκίνησε ένα ενδιαφέρον για τη διαδρομή των ισραηλιτικών κοινοτήτων της Ελλάδας το οποίο, χρόνια μετά, οδήγησε στο «Κάποτε στη Σαλονίκη».
ΕΡ. Πρόκειται για ένα βιβλίο 750 σελίδων. Πόσο χρόνο σας πήρε για να το ολοκληρώσετε;
ΑΠ. Ως διάστημα συγγραφής, κάτι λιγότερο από έναν χρόνο. Ως έρευνα και αποκρυστάλλωση της ιστορίας μέσα μου, πολύ περισσότερο. Ουσιαστικά από τα 15 μου.
ΕΡ. «Ο έρωτας που θα γεννηθεί μεταξύ τους μοιάζει καταδικασμένος» αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Πότε καταδικάζεται ένας έρωτας;
ΑΠ. Στους περισσότερους ανθρώπους όταν αποφασίζουν οι ίδιοι να τον καταδικάσουν. Από λάθη, εγωισμούς, κακές εκτιμήσεις. Βέβαια ο έρωτας μπορεί να καταδικαστεί κι από ανυπέρβλητους εξωτερικούς παράγοντες: ακραία ιστορικά γεγονότα, καταπιεστικά κοινωνικά και οικογενειακά περιβάλλοντα κλπ. Συνθήκες που θέλω να πιστεύω ότι τείνουν να εκλείψουν στην δυτική μας κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες.
ΕΡ. Υπάρχουν λύσεις σ΄ έναν «καταδικασμένο» έρωτα;
ΑΠ. Ίσως. Αν αποφασίσουμε να μην τον αντιμετωπίζουμε πια ως «καταδικασμένο». Καμιά φορά η λύση είναι πολύ πιο εύκολη απ’ ό,τι φανταζόμαστε.
ΕΡ. Η διήγησή σας είναι τόσο αληθοφανής που οι εικόνες πέφτουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Υπάρχουν πραγματικά γεγονότα στα οποία βασίσατε την ιστορία σας;
ΑΠ. Οι ήρωες του βιβλίου και τα όσα τους συμβαίνουν είναι καθαρό προϊόν μυθοπλασίας. Τα ιστορικά γεγονότα βέβαια μέσα στα οποία κινούνται είναι πραγματικά.
ΕΡ. Άνθρωποι «βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους και την Ιστορία» αναφέρεται πάλι στο οπισθόφυλλο. Οι άνθρωποι καθοδηγούν την Ιστορία του κόσμου. Όμως, τι καθοδηγεί τους ήρωές σας στην πορεία της προσωπικής τους ιστορίας;
ΑΠ. Ο χαρακτήρας του καθενός. Καθένας κινείται ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, τους φόβους του, τις επιθυμίες του, τις προκαταλήψεις ή τις προσωπικές του υπερβάσεις.
ΕΡ. Αφού σας ευχαριστήσω και σας ευχηθώ καλοτάξιδο το νέο βιβλίο σας, θα σας ζητήσω να κλείσετε με μια δική σας φράση αυτή τη συνέντευξη.
ΑΠ. Ευχαριστώ από καρδιάς για την υποδοχή που συνάντησε το «Κάποτε στη Σαλονίκη». Κάθε ενθαρρυντικό σχόλιο είναι ένα δώρο που νιώθω να μου γίνεται από τους αναγνώστες.
*** Το βιβλίο «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ» της Μεταξίας Κράλλη (ψευδώνυμο) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Related posts
«Ασπρόμαυρες ψυχές»
«Τραγούδι δίχως λόγια»
Η αμφίσημη ανατομία της ύπαρξης
Αναζήτηση
Τελευταία νέα
ΟΠΕΚΑ: Αναλυτικά τα επιδόματα 282 εκατ. ευρώ που καταβάλλονται αύριο
Αύριο Παρασκευή 29 Μαρτίου, θα καταβληθούν επιδόματα ύψους 282.240.214 ευρώ, από τον Οργανισμό Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΟΠΕΚΑ), ανακοίνωσε το υπουργείο Κοινωνικής…