Από τη Μαίρη Γκαζιάνη
Ο ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει περίπου 60 βιβλία (μυθιστορήματα, διηγήματα, θέατρο, μικρές ιστορίες και παραμύθια). Παράλληλα ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας. Είναι συνεργάτης περιοδικών, εφημερίδων καθώς και του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Κάποια έργα του έχουν διασκευαστεί και παρουσιαστεί στο θέατρο και στην τηλεόραση, ενώ κάποια άλλα έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ταϊλάνδη. Βιβλία του έχουν κερδίσει πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έχει τιμηθεί επίσης δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας. Υπήρξε υποψήφιος για τα Διεθνή Βραβεία Άντερσεν και Άστριντ Λίντγκρεν.
ΕΡ. Κύριε Κοντολέων γεννηθήκατε στην Αθήνα την δύσκολη δεκατία του ΄40. Πως θυμάστε τον εαυτό σας σαν παιδί και σαν έφηβο;
ΑΠ. Δύσκολη δεν μπορώ να πω πως την θυμάμαι εκείνη την εποχή. Δηλαδή από το 1946 που γεννήθηκα έως τις αρχές της δεκαετίας του’60. Υπήρξα μοναχοπαίδι και οι γονείς μου, υπάλληλοι του δημόσιου τομέα, μου προσφέρανε όλα όσα έχει ανάγκη ένα παιδί για να μεγαλώσει φυσιολογικά. Ηρεμία, αγάπη, στοργή, ασφάλεια και πάνω απ΄ όλα την παρουσία τους. Διατηρώ, λοιπόν, μια ζεστή ανάμνηση.
ΕΡ. Σε ποια ηλικία ανακαλύψατε τη λογοτεχνία ως ανάγνωσμα;
ΑΠ. Από τότε που πρωτάρχισα να διαβάζω μόνος μου. Ακόμα υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου εκείνα τα πρώτα βιβλία και μάλιστα τα περισσότερα με αφιερώσεις της μητέρας μου, του πατέρα μου και της πρώτης μου δασκάλας.
ΕΡ. Και πότε ανακαλύψατε το ταλέντο σας στη συγγραφή;
ΑΠ. Καθώς τελείωνα το Δημοτικό. Έχασα ένα μικρό γατί και έτσι βρέθηκα για πρώτη φορά αντιμέτωπος με το γεγονός του θανάτου. Αυτό με έκανε να καταγράψω την εμπειρία μου εκείνη. Και από εκεί και πέρα ο δρόμος είχε πλέον ανοίξει.
ΕΡ. Έχετε σπουδάσει Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπάρχει σχέση μεταξύ της Φυσικής και της Λογοτεχνίας;
ΑΠ. Ναι μιας και οι δυο στην ουσία ασχολούνται και μελετούν νόμους της Φύσης. Και ο άνθρωπος μέλος της Φύσης είναι. Αλλά πέρα από αυτό, η Φυσική ως θετική επιστήμη με βοήθησε να κατανοήσω το τι σημαίνει δομή σε μια κατασκευή . Και το κάθε λογοτεχνικό κείμενο είναι μια κατασκευή, άρα υπόκειται σε κάποιους νόμους.
ΕΡ. Έχετε ασχοληθεί σχεδόν με κάθε είδος γραφής, μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά, νουβέλες, μυθιστορήματα για νέους, παραμύθια κ.α. Υπάρχει κάποιο είδος που αγαπάτε περισσότερο;
ΑΠ. Όχι. Χρησιμοποιώ όλα αυτά τα είδη και με όλα τους καταγράφω τις ιδέες μου, τα συναισθήματά μου, τις αγωνίες και τις ελπίδες μου. Τα διαφορετικά είδη τα επιλέγω κάθε φορά ανάλογα με τις προσωπικές μου διαθέσεις.
ΕΡ. Έχετε γράψει τόσα πολλά βιβλία που θα έλεγε κάποιος πως όλη τη ζωή σας γράφετε. Αφήνετε ποτέ την πένα από το χέρι σας;
ΑΠ. Την πένα την έχω εδώ και χρόνια αφήσει… Εννοώ πως πλέον γράφω χρησιμοποιώντας ένα πληκτρολόγιο. Αλλά έτσι είναι… Ζω γράφοντας και γράφω ζώντας.
ΕΡ. Αν και έχετε γράψει πάρα πολλά βιβλία, σήμερα θα σας ρωτήσω για το παιδικό βιβλίο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο παιδικό βιβλίο σας που περιλαμβάνει 2 ιστορίες, Η άτυχη μέρα του Λάκη και της Λόλας και Η τυχερή μέρα της θείας Λιλής. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στα παιδιά;
ΑΠ. Γενικά δε μου αρέσει να περνάω μηνύματα στα βιβλία μου. Θέλω να πω πως αν ήθελα να νουθετήσω άλλον τρόπο έκφρασης θα επέλεγα. Εμένα μου αρέσει να γράφω με όσο πιο καλό τρόπο γίνεται λογοτεχνικά κείμενα. Η λογοτεχνία από μόνη της είναι ένα μήνυμα –μήνυμα αισθητικής, μήνυμα ιδεών. Μια αξία είναι η ίδια η λογοτεχνία. Πάντως στο συγκεκριμένο βιβλίο (μιας και με ρωτάτε) τη μια ιστορία θέλησα να τη στηρίξω στην αξία της αξιοπρέπειας και την άλλη στην αξία της συμπαράστασης μας προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο.
ΕΡ. Από ποια ηλικία τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει μαύρη αγορά, προλήψεις κλπ που αναφέρονται στο βιβλίο σας;
ΑΠ. Τα παιδιά κατανοούν τα πάντα με τον δικό τους τρόπο. Και ο συγγραφέας που θέλει να απευθυνθεί σε αυτά χρησιμοποιεί ακριβώς την τεχνική τη δική τους. Μαύρη αγορά ίσως να μην κατανοούν το τι σημαίνει, αλλά μπορούν απόλυτα να καταλάβουν τη σημαίνει αξιοπρεπής και έντιμη συμπεριφορά. Και όσον αφορά τις προλήψεις, αυτές όταν είμαστε παιδιά τις θεωρούμε παιχνίδια της φαντασίας. Όταν μεγαλώσουμε –κάποιοι από εμάς- το παιχνίδι μιας τέτοιας φαντασίας μπορεί να το θεωρήσουμε πραγματικότητα.
ΕΡ. Τι οφείλει να προσέχει ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων;
ΑΠ. Αυτό που πρέπει να προσέχει κάθε σωστός συγγραφέας. Να είναι ειλικρινής με το κοινό του.
ΕΡ. Πιστεύετε ότι ένα παιδικό βιβλίο είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξηγήσουμε στα παιδιά κάποια πράγματα που είναι πέρα από την ηλικίας τους. Π.χ. ο θάνατος, η αρρώστια, ο χωρισμός, η διαφορετικότητα, κλπ;
ΑΠ. Ο καλύτερος ίσως είναι μεγάλη κουβέντα. Ένας από τους πιο καλούς –ναι. Γιατί μέσα από μια σωστά ειπωμένη ιστορία μπορεί κανείς να πλησιάσει με σοβαρότητα και ευαισθησία τέτοια δύσκολα θέματα. Και σίγουρα πολύ πιο ουσιαστικά από ό,τι παρουσιάζονται σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές ή σε διάφορα έντυπα.
ΕΡ. Πόσο απαραίτητα είναι τα βιβλία στην παιδική ηλικία;
ΑΠ. Μετά την τροφή του σώματος που είναι αναγκαία για να συνεχίσουμε να ζούνε, έρχεται η τροφή της ψυχής, που είναι αναγκαία για να υπάρχουμε. Κι αυτό ισχύει και τον καιρό που είμαστε παιδιά κι όταν έχουμε πια ενηλικιωθεί. Λοιπόν αυτή την τροφή, την καλή τροφή της ψυχής ένας από τους πιο σωστούς τρόπους για να την πάρουμε είναι και η λογοτεχνία.
ΕΡ. Από πού αντλείτε την έμπνευση για τα παιδικά βιβλία που γράφετε;
ΑΠ. Από αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και που προσπαθώ από τη μια να τα βλέπω με το μάτι ενός παιδιού και από την άλλη με την γνώση ενός ενήλικου. Ο συγγραφέας που απευθύνεται και σε παιδιά διατηρεί ολοζώντανο μέσα του τον τρόπο που έβλεπε τον κόσμο όταν ήταν ο ίδιος παιδί.
ΕΡ. Ποια είναι η γνώμη σας για το ελληνικό παιδικό βιβλίο;
ΑΠ. Πολύ καλή. Αλλά εγώ δεν ικανοποιούμε εύκολα με τις επιτυχίες. Θέλω και ονειρεύομαι να υπάρξουν και καλύτερες μέρες.
ΕΡ. Στην εποχή της τεχνολογίας που ζούμε σήμερα, που τα περισσότερα παιδιά είναι κολλημένα στο διαδίκτυο, ποια είναι η άποψή σας για τις σχέσεις των παιδιών με το περιβάλλον τους; Χαλαρώνουν οι σχέσεις τους με τους γονείς, τους φίλους κλπ;
ΑΠ. Δεν ξέρω. Ομολογώ πως δεν ξέρω. Τα σημερινά μικρά παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε μια τεχνολογική έκρηξη που μάλιστα θα συνεχιστεί, αλλά και που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να ξέρω πως τελικά θα τα διαμορφώσει. Πολλές φορές αισθάνομαι πως τα βιβλία που αυτόν τον καιρό γράφουμε ίσως τα τελευταία του είδους. Βέβαια ο άνθρωπος πάντα θα έχει την ανάγκη μιας αφήγησης. Μα ποια μορφή θα πάρει στο μέλλον αυτή η αφήγηση δεν το ξέρω.
ΕΡ. Αφού σας ευχαριστήσω για το χρόνο που μου διαθέσατε, θα σας ζητήσω να κλείσετε με μια δική σας φράση αυτή τη συνέντευξη.
ΑΠ. Όταν είμαι αισιόδοξος γράφω για παιδιά* όταν ονειρεύομαι μια επανάσταση τότε γράφω για εφήβους* Όταν φοβάμαι, τότε είναι που γράφω για ενήλικες.
***Το παιδικό βιβλίο «Η άτυχη μέρα του Λάκη και της Λόλας και Η τυχερή μέρα της θείας Λίλης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
 Μαίρη Γκαζιάνη
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία ενώ τώρα ζωγραφίζει και παράλληλα γράφει. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές. Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Υπό έκδοση βρίσκεται το επόμενο μυθιστόρημά της με τίτλο ΑΛΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ. Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από διακόσιες συνεντεύξεις. Το Φθινόπωρο του 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Γράφει στίχους για τραγούδια ενώ μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία ασχολείται ερασιτεχνικά. |
