Γράφει η Μαίρη Γκαζιάνη
Ο Αλαφροΐσκιωτος» είναι ένα θεατρικό έργο μυστηρίου που αναδεικνύει τη μαγεία της κρητικής παράδοσης και τον γλωσσικό πλούτο της ελληνικής γλώσσας, ακολουθώντας τη δραματουργική εξέλιξη μιας αρχαίας τραγωδίας.
Δυο νέοι άνθρωποι, ο Θανάσης Σάλτας και η Ιωάννα Μαστοράκη, έγραψαν ένα θεατρικό κείμενο βασισμένο πάνω στις δεισιδαιμονίες της Κρήτης. Η γραφή του αναδεικνύει το συγγραφικό τους ταλέντο στη δημιουργία ενός έργου όπου ο λαϊκός θρύλος συναντάει το θεατρικό σανίδι. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κείμενο που μας ταξιδεύει στο 1904, στο χωριό Κρατερό, στο σπίτι μιας οικογένειας που αποτελείται από τη μητέρα και τα δυο παιδιά της, ένας γιος, ο Μανολιός και μια κόρη η Καλλιόπη, ενώ κοντά στην οικογένεια βρίσκεται κι ένας καλόγερος.
Ο Θανάσης Σάλτας και η Ιωάννα Μαστοράκη, πολυτάλαντοι καλλιτέχνες, σκηνοθετούν οι ίδιοι την παράσταση φροντίζοντας να διαχέεται στη σκηνή η μυστηριώδης επιρροή της νεραϊδοσπηλιάς των Αστρακών όπου ζούσαν οι νεράιδες της Κρήτης.
Στο πρώτο μέρος, συναντάμε την οικογένεια, απομονωμένη στο σπίτι της με μοναδικές επισκέψεις από τον καλόγερο. Ο γιος παρουσιάζει εξάρσεις που κυμαίνονται μεταξύ αλαφροΐσκιωτου, χαρισματικού ή δαιμονισμένου. Εκεί φανερώνεται η μια άποψη περί των σχέσεων της οικογένειας.
Στο δεύτερο μέρος, μετά το διάλλειμα, γνωρίζουμε τις δοξασίες περί νεραϊδόκοσμου. Εδώ συναντάμε μια δεύτερη άποψη για τις σχέσεις της οικογένειας.
Ο καλόγερος κινείται και στις δυο περιπτώσεις συμβουλεύοντας, επιπλήττοντας, προστάζοντας… στο όνομα του Θεού.
Εξαιρετικός ο Χρίστος Γεωργίου στον ρόλο του καλόγερου, ένας πολύ δύσκολος ρόλος τον οποίο έπρεπε να επεξεργαστεί με όλες τις υποκριτικές του ικανότητες. Θα ήταν εύκολο να παρασυρθεί σε υπερβολές τις οποίες όμως αποφεύγει ως έμπειρος στην τέχνη του.
Ο Θανάσης Σάλτας χειρίζεται άψογα τον ρόλο του αλαφροϊσκιωτου γιού. Μας πείθει ότι, ως Μανολιός, αντιλαμβάνεται έναν αόρατο κόσμο, σκιές από πνεύματα, όπως νεράιδες, αερικά, φαντάσματα.
Η Ιωάννα Μαστοράκη, επεξεργάστηκε τον ρόλο της μητέρας δίνοντάς της ένα χαμηλό αλλά εσωτερικά εκρηκτικό προφίλ. Όση ηρεμία απλώνει στο πρόσωπο της μάνας, τόσο έτοιμη είναι να προβεί στις απαραίτητες πράξεις προκειμένου να προστατεύσει τα παιδιά της με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Η Σάρα Τερζή είναι η κόρη, η Καλλιόπη, έτοιμη από τη μια να «θυσιαστεί» για το καλό του αδερφού της κι από την άλλη έτοιμη γλυκόλαλα να απαιτήσει το μέλλον της.
Το στοίχημα των συγγραφέων-σκηνοθετών για μια παράσταση τοποθετημένη με τη δική τους θεατρική οπτική το κέρδισαν επάξια. Κι όσο στην αρχή ως θεατές προβληματιζόμαστε τόσο στη συνέχεια ανακαλύπτουμε ότι η ρίζα της δεισιδαιμονίας προκαλεί φόβο, ανασφάλεια, υποταγή και φτάνει μέχρι το έγκλημα. Όμως, η λύτρωση θα έρθει.
Και οι τέσσερις ηθοποιοί εξάντλησαν τα εκφραστικά τους μέσα ώστε να επιτευχθεί η επιτυχία της παράστασης.
Ανατριχιαστικά ήταν τα μέρη με τις εκκλησιαστικές ψαλμωδίες, ενώ γαλήνη προσέφεραν τα μέρη με τον λυρικό στίχο.
Αναμφίβολα η μουσική και οι στίχοι των τραγουδιών που ακούγονται είναι απόλυτα ταιριαστά με το θεατρικό κείμενο και αποφορτίζουν τις δύσκολες στιγμές της αναταραχής στο συναίσθημα.
Μες στο άγιο δισκοπότηρο
και με σβηστό καντήλι
να κοινωνήσω τα φιλιά
απ΄ τα άγια σου τα χείλη
Φέρτε το κόκκινο κρασί
το νάμα στο ποτήρι
και πρόσφορο στην εκκλησιά
λιβάνι να μυρίσει…
Εξαιρετικός ήταν ο συνδυασμός των ενδυμασιών, του μαύρου στο πρώτο σκοτεινό μέρος του έργου με το λευκό του φωτός στο δεύτερο, γιατί μπορεί οι δεισιδαιμονίες να έχουν βαθιές ρίζες, ωστόσο, η αγάπη πάντα ανατέλλει.
Πρόκειται για μια παράσταση που αξίζει να συμπεριλάβετε στις θεατρικές επιλογές σας.
Περισσότερα για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο
