«Κυνηγοί Μαγισσών»

Της Βάλιας Καραμάνου

Ζούμε σε μια σύγχρονη πραγματικότητα, που συχνά δείχνει πως δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τις αντιλήψεις του Μεσαίωνα ως προς τη ζοφερότητα και το δογματισμό τους. Με μία μικρή, αλλά καίρια διαφορά: τότε υπήρχαν περισσότερα άλλοθι, λόγω των συνθηκών διαβίωσης στα κατώτερα και πολυπληθή κοινωνικά στρώματα.
Δε γνωρίζω τι είναι πιο τρομαχτικό: η ανέχεια και η οικονομική εξαθλίωση της χώρας ή η μισαλλοδοξία, που οδηγεί το άτομο σε μία ολέθρια μισανθρωπία; Στην καθημερινότητά μας ίσως να φοράμε τις καλύπτρες μας με επιτυχία – ανάλογα με τον κοινωνικό μας ρόλο. Έρχεται όμως μία «κακιά» στιγμή, που ένας αντίλογος – ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που λόγω της απόστασης, ευνοούν συχνά τέτοιες συμπεριφορές- μία διαφορετική άποψη ξυπνά μέσα μας τον ‘άγριο’. Δηλώσεις μίσους, αισχρολογίες, κατάρες για επώδυνο θάνατο κι επιθέσεις άνευ όρων είναι μορφές αυτού του πρωτόγονου πλάσματος μέσα μας, που δεν αντέχει την ελευθεροστομία ή ο,οτιδήποτε δεν συναινεί απόλυτα στις απόψεις μας συχνά για απλά καθημερινά θέματα. Μία οργή που ξεχύνεται ίσως σε λάθος κατεύθυνση ….
Είμαστε ‘εμείς’ και οι ‘άλλοι’, είτε αυτό σχετίζεται με πολιτικές, κοινωνικές ή θρησκευτικές αντιλήψεις. Έτοιμοι πάντα για πόλεμο, απαιτώντας την παραδειγματική ‘τιμωρία’ των διαφωνούντων…. Κάθε φορά που παρατηρώ αναρτήσεις στο facebook με ένα ικανό αριθμό σχολίων, γνωρίζω εκ των προτέρων πως πρόκειται για άλλη μια ‘εμφύλια’ σύρραξη. Μισούμε τους συνταξιούχους για πρότερες πολιτικές επιλογές (λες και ένα πολιτικό καθεστώς δεκαετιών στηρίχτηκε αποκλειστικά από μία μερίδα ανθρώπων!), μισούμε τους νέους γιατί δεν είναι συντηρητικοί όπως εμείς και «δεν κοιτάζουν τα μαθήματά τους αλλά έχουν και γνώμη» , μισούμε κάθε τι που μπορεί να ‘κουβαλήσει’ το μένος μας. Γινόμαστε ‘κυνηγοί μαγισσών’, που κρίνουν και καταδικάζουν τους ‘άλλους’, τώρα ειδικά, που η πολύμορφη κρίση έφερε στην επιφάνεια καθετί σαθρό. Είναι ένα έναυσμα να ταΐσουμε το εγώ μας, που απαιτεί «θυσία» στη φωτιά ως ένα άλλο μεσαιωνικό θέαμα τρόμου….