Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη
Η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα γεννήθηκε στην Αθήνα τον προηγούμενο αιώνα κι εκεί μεγάλωσε. Ζει μόνιμα με την οικογένειά της στο Μουζάκι Καρδίτσας. Γράφει από μικρό παιδί, όμως μόνο όταν ήρθε στη ζωή της το παιδί της ένιωσε ότι μπορεί να μοιραστεί τις λέξεις της, τις εικόνες της.
Σπούδασε Κοινωνιολογία και Management Organizational Behavior. Μιλάει και γράφει άπταιστα την αγγλική και κάνει φιλότιμες προσπάθειες για την ιταλική. Σπουδάζει κλασσικό πιάνο. Για ένα χρόνο (2014-2015) εργάσθηκε ως συντάκτρια στον ιστότοπο το βιβλίο.net.
Από τον Μάρτιο του 2016 λειτουργεί ως Διευθύντρια τη Λογοτεχνική Ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής» (www.logografis.gr).
Έχει συμμετάσχει σε τέσσερις συλλογικές εκδόσεις: στην Συλλογή Διηγημάτων «El Greco» (Ρώμη, 2014), στην Ανθολογία «Χνάρια στο Φιλιατρό των Φίλων» (Γαβριηλίδης, 2015), στο Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2016 (το βιβλίο, 2016), και στην Ανθολογία «Κορφολογώντας εποχών την προίκα» (Γαβριηλίδης, 2018). Κείμενά της, καθώς και ποιήματά της, έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά «Εμβόλιμον» και «Το Κοράλλι» καθώς και σε πολλούς ιστότοπους. Τον Ιανουάριο του 2018 εμπνεύστηκε και κυκλοφόρησε το Συλλογικό Έργο «Χριστός Γεννάται» [εκδ. Όστρια], ένα έργο που προέκυψε κατόπιν προσκλήσεως που απηύθυνε η λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής» στους διακονούντες τη γραφή.
ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Κατερίνα αν και είσαι παιδί της Αθήνας επέλεξες να κατοικείς μόνιμα στο Μουζάκι Καρδίτσας. Πώς προέκυψε αυτή η μεγάλη απόφαση;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ-ΚΙΣΣΑ: Κρατάνε οι ρίζες μου από εδώ, καθώς το Μουζάκι γέννησε τη μάνα μου. Πέρα από αυτό όμως, έχω περάσει μέρος της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας στη Θεσσαλία, έναν τόπο που με κέρδισε και αγαπώ βαθιά.
Μ.Γ.: Ήταν εύκολη η προσαρμογή σου σ’ έναν μικρό τόπο ή δυσκολεύτηκες μέχρι να συνηθίσεις;
Κ.Ε.-Κ.: Εδώ είναι καλά η ψυχή μου. Πριν δέκα χρόνια που πήρα την απόφαση και επέστρεψα μόνιμα στη δεύτερη πατρίδα μου, γύρισα σε χώματα γνώριμα κι αγαπημένα. Ούτε δυσκολεύτηκα, ούτε χρειάστηκε να προσαρμοστώ σε κάτι. Εξάλλου, στην εποχή μας πια όλα είναι εύκολα προσβάσιμα, όλος ο κόσμος. Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση κι απόφαση για το οτιδήποτε – αυτό είναι διαχρονική σταθερά.
Μ.Γ.: Πότε άρχισες ν΄ ασχολείσαι με τη συγγραφή;
Κ.Ε.-Κ.: Στο σχολειό μου, όταν έμαθα γραφή κι ανάγνωση. Είχα την τύχη να έχω μια μάνα που με πότισε με την αγάπη της για τα γράμματα κι ίσως διέβλεψε σε μένα μια έφεση προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης οι δάσκαλοί μου σε όλα τα χρόνια των σπουδών μου ήταν εξαιρετικοί, με βοήθησαν να γνωρίσω και να αγαπήσω τη λογοτεχνία ακόμα πιο πολύ. Κάθε τι με ωθούσε στο να διαβάζω, τα πάντα αδιακρίτως, κι είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Συγγραφή χωρίς διάβασμα δε γίνεται. Πρέπει να βρεις τι σου αρέσει, να γνωρίσεις τον κόσμο, να αποκτήσεις και να οξύνεις το αισθητήριό σου, να αποκτήσεις ταυτότητα. Μετά νομίζω πως έρχεται το κάλεσμα που νιώθεις ότι ήρθε η ώρα σου να μοιραστείς αυτά που έχεις μέσα σου, να πεις τις ιστορίες σου.
Μ.Γ.: Έχεις σπουδάσει Κοινωνιολογία και Management Organizational Behavior. Πόσο κοντά βρίσκονται οι σπουδές σου με την λογοτεχνία;
Κ.Ε.-Κ.: Είναι σαν να με ρωτάς αν θα έπρεπε μόνον οι φιλόλογοι να γράφουν λογοτεχνία ή όποιος έχει το χάρισμα να μπορεί να εκφράζεται με τη συγγραφή, να περιορίζεται σε αντικείμενα τού τομέα των σπουδών του.
Μ.Γ.: Τι είδους ιστορίες επιλέγεις να γράφεις;
Κ.Ε.-Κ.: Αυτή την περίοδο προτιμώ να γράφω κυρίως ιστορίες κοινωνικού περιεχομένου, ερωτικές, επιστημονικής φαντασίας… Δεν ξέρω όμως πώς θα διαμορφωθεί η προτίμησή μου παρελθόντος του χρόνου.
Μ.Γ.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σου «Απλοϊκές ιστορίες φτωχών ανθρώπων». Πώς προέκυψε η καταγραφή τους;
Κ.Ε.-Κ.: Τα πρόσωπα των ιστοριών μου ήρθαν και με βρήκαν. Δεν με άφηναν σε ησυχία μέχρι να καταγράψω την ιστορία του καθενός, που ανακαλούσα σαν μια ανεπαίσθητη ανάμνηση. Μια ταμπακιέρα, ένα χαμάμ, ένα προξενιό, ένας πίνακας ζωγραφικής, κομμάτια πρόσφορο… Πράγματα που λειτούργησαν για μένα καταλυτικά. Μικρά κομμάτια πραγματικότητας που ωρίμασαν μέσα μου και περίμεναν την ώρα τους να γεννηθούν. Για κάποιον που γράφει, η έμπνευση είναι μονόδρομος. Πρέπει να εκτονωθεί, αλλιώς τον στοιχειώνει. Πρέπει να γράψει και να επέλθει μέσα του μια κάθαρση, να δημιουργηθεί και πάλι η γαλήνη που θα προσκαλέσει την επόμενη καταιγίδα, την επόμενη έμπνευση, την επόμενη ιστορία. Τουλάχιστον εγώ έτσι το βιώνω.
Μ.Γ.: Στο βιβλίο σου περιλαμβάνονται μικρά και μεγαλύτερα διηγήματα. Πρόκειται για βιογραφικές ή βιωματικές ιστορίες;
Κ.Ε.-Κ.: Σχεδόν όλα τα διηγήματα σε αυτό μου το βιβλίο ενέχουν ψήγματα πραγματικότητας. Δεν θα τις έλεγα όμως βιογραφικές ή βιωματικές ιστορίες.
Μ.Γ.: Τα διηγήματα έχουν γραφτεί στον ίδιο χρόνο ή έχουν γραφτεί κατά καιρούς και τα συγκέντρωσες στο ίδιο βιβλίο;
Κ.Ε.-Κ.: Οι δέκα Απλοϊκές ιστορίες φτωχών ανθρώπων γράφτηκαν σε ένα διάστημα περίπου εννέα μηνών, με ένα μικρό κενό μεσοδιάστημα απραξίας. Τα υπόλοιπα δώδεκα διηγήματα γράφτηκαν παράλληλα αλλά μέσα σε περίπου δύο χρόνια.
Μ.Γ.: Σε ποιους χρόνους και σε ποιους τόπους μας μεταφέρεις με τις ιστορίες που αφηγείσαι;
Κ.Ε.-Κ.: Στην Ελλάδα του χθες και του σήμερα, και επιλεκτικά σε παλιότερους χρόνους στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στην Ιταλία.
Μ.Γ.: Ποια συναισθήματα επικρατούν κυρίως;
Κ.Ε.-Κ.: Η αγάπη, το αίσθημα δικαίου, ο παράφορος έρωτας, η λαχτάρα για ελευθερία.
Μ.Γ.: Συναντάμε στα διηγήματα ανθρώπους μοναχικούς, βίαιους, υπομονετικούς, αδιάφορους, πικραμένους, απελπισμένους κ.λπ. Τι ήθελες να περάσεις στους αναγνώστες σου;
Κ.Ε.-Κ.: Στη ζωή μας συναντάμε κάθε καρυδιάς καρύδι. Κι αυτή η επαφή μας με τη διαφορετικότητα, έστω και αν μας ενοχλεί ή μας πιέζει φορές-φορές, είναι υπέροχη γιατί μας διδάσκει αντοχή, χτίζει εμπειρία, μας δίνει τη γνώση, το κίνητρο, τη δύναμη να παλέψουμε για ό,τι αγαπάμε και μας δίνει την ώθηση τελικά να ζήσουμε. Αυτό καταγράφω, χωρίς να θέλω να περάσω κάτι στους αναγνώστες μου. Αυτό που θέλω είναι να γράφω καλές ιστορίες. Το πώς θα περάσουν στον κάθε αναγνώστη εξαρτάται από τις δικές του προσλαμβάνουσες.
Μ.Γ.: Ο έρωτας και η αγάπη πώς παρουσιάζονται στις σελίδες του βιβλίου;
Κ.Ε.-Κ.: Ο έρωτας παράφορος, είτε ευοδωθεί με αίσιο τέλος είτε όχι. Το ίδιο και η αγάπη, χωρίς όριο και ζύγι, όπως η αγάπη της μάνας.
Μ.Γ.: Δεν παραλείπεις ν’ αναφερθείς και σε περιπτώσεις όπου το έγκλημα μοιάζει ως μοναδική διέξοδος. Πιστεύεις ότι σε κάποιες περιπτώσεις υπήρχε άλλη διέξοδος εκτός από το έγκλημα;
Κ.Ε.-Κ.: Αν υπήρχε άλλη διέξοδος στα συγκεκριμένα διηγήματα; Μα τότε θα ήταν άλλα διηγήματα, κι εγώ ήθελα να πλάσω τις συγκεκριμένες ιστορίες και να αποδώσω τα συγκεκριμένα συναισθήματα.
Γενικά, πιστεύω πως πάντα υπάρχει άλλη διέξοδος. Όμως ακόμα και ο νομοθέτης έχει προβλέψει για τα εγκλήματα «εν βρασμώ ψυχής».
Μ.Γ.: Σχεδόν όλα τα διηγήματα αναφέρονται σε πρόσωπα και καταστάσεις της ελληνικής επαρχίας. Ωστόσο, υπάρχει κι ένα διήγημα που το τοποθετείς στη Νάπολη. Τι σε επηρέασε να το τοποθετήσεις εκτός Ελλάδος;
Κ.Ε.-.Κ.: Ένας λογοτεχνικός διαγωνισμός στον οποίο συμμετείχα τότε. Αν και έχω ταξιδέψει στην Ιταλία, δεν έχω επισκεφθεί τη Νάπολη, οπότε χρειάστηκε να μελετήσω αρκετά για να γράψω το διήγημα «Δείπνο αλά ιταλικά» ώστε να μπορέσω να αποδώσω το κλίμα της πόλης αλλά και να εμβαθύνω στην ιταλική γαστρονομία.
Σε κάθε περίπτωση, αγαπώ πολύ τα ταξίδια και πολλές από τις ιστορίες μου στο μέλλον θα περιλαμβάνουν κομμάτια από τις εμπειρίες μου εντός κι εκτός Ελλάδας.
Μ.Γ.: Πόση μοναξιά πιστεύεις ότι υπάρχει σε επαρχία και σε μεγάλα αστικά κέντρα;
Κ.Ε.-Κ.: Στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι σαφώς μεγαλύτερη η μοναξιά που βιώνουν οι άνθρωποι. Η ανωνυμία, η αποξένωση, η πολυπολιτισμικότητα, η έλλειψη στενών κοινωνικών δεσμών αλλά και εθίμων ή συνηθειών της καθημερινότητας όπως ισχύουν στην επαρχία, απομακρύνουν τους ανθρώπους.
Μ.Γ.: Ποιο διήγημά σου ξεχωρίζεις στην καρδιά σου και ποιον/ποιαν από τους ήρωες/ηρωίδες σου αγάπησες περισσότερο;
Κ.Ε.-Κ.: Ίσως, αν με αξιώσει ο Θεός και ζήσω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα και έχω μέχρι τότε γράψει πολλές ιστορίες και ζωντανέψει με την πένα μου πολλούς ήρωες, ίσως τότε να μπορέσω κάποιο απ’ όλα να ξεχωρίσω… Αν και πάλι το βρίσκω δύσκολο.
Μ.Γ.: Σ’ ευχαριστώ πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης και σου εύχομαι καλοτάξιδο το βιβλίο σου.
Κ.Ε.-Κ.: Εγώ σε ευχαριστώ για αυτή την πρόσκληση και εύχομαι καλή δύναμη και συνέχεια στο σημαντικό σου έργο.
*Το βιβλίο «Απλοϊκές ιστορίες φτωχών ανθρώπων» της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Μαίρη Γκαζιάνη
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία ενώ τώρα ζωγραφίζει και παράλληλα γράφει. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της ΑΛΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ από την Εμπειρία Εκδοτική. Το 2019 θα κυκλοφορήσει το νέο της μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Ωκεανός.
Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από πεντακόσιες συνεντεύξεις. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.
Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά.
