Σήμερα τα μικρά παιδιά παίρνουν τα τρίγωνα η κάποια μικρά μουσικά όργανα και μας λένε τα κάλαντα.
«Καλήν εσπέραν άρχοντες αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη Θεία γέννηση να (μ)πω στ’αρχοντικό σας»
Τα κάλαντα ίσως είναι ένα από τα λίγα έθιμα που διατηρούνται αναλλοίωτα ακόμα και σήμερα σε πολλές περιοχές της χώρας.
Τα κάλαντα συχνά αναφέρονται ως εθιμικά τραγούδια του λαού μας και όχι άδικα μιας και είναι από τα λίγα έθιμα που διατηρούνται ζωντανά μέχρι και τις μέρες μας.
Οι δρόμοι γεμίζουν με παιδάκια και όχι μόνο για να μας πουν τα κάλαντα. Ουσιαστικά πρόκειται για δημοτικά τραγούδια με εγκωμιαστικούς στίχους για τη νέα χρονιά που έρχεται και τα οποία διαδόθηκαν από γενιά σε γενιά και τα τραγουδούμε ακόμη και σήμερα.
Με εξοπλισμό συνήθως ένα μεταλλικό τρίγωνο τα παιδιά λένε τα κάλαντα των Χριστουγέννων την παραμονή κάθε χρόνο, δηλαδή σήμερα, 24 Δεκεμβρίου. Οι στίχοι διαμορφώνονται ανάλογα με τις διαλέκτους και τα ιδιώματα της κάθε περιοχής και η μουσική ανάλογα με την παράδοση του κάθε τόπου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι περιοχές των Επτανήσων, της Θράκης, των Επτανήσων, της Ηπείρου, των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων, του Πόντου, της Κρήτης και της Μικρά Ασίας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα παλαιότερα χρόνια τα κάλαντα δεν τραγουδιόντουσαν μόνο, αλλά και παίζονταν από παραδοσιακούς οργανοπαίκτες.
Τα Κάλαντα είναι δημοτικά τραγούδια με ευχετικό και εγκωμιαστικό περιεχόμενο, που εθιμικά λέγονται κατά την διάρκεια του έτους κυρίως την παραμονή μεγάλων θρησκευτικών εορτών. Τέτοια τραγούδια λέγονταν τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, τα Φώτα, το Σάββατο του Λαζάρου, την Κυριακή των Βαΐων και το βράδυ της Ανάστασης.
Τα τραγούδια αυτά με εγκωμιαστικούς στίχους για τη νέα χρονιά που έρχεται και τα οποία διαδόθηκαν από γενιά σε γενιά. Παλαιότερα δε είχαμε τα χελιδονίσματα, την περπερούνα τον Μάν, τον κλήδονα, το τραγούδι του Ζαφείρη στην Ήπειρο, του Λειδινού στην Αίγινα. Σήμερα έχουν παραμείνει κυρίως τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι περιοχές των Επτανήσων, της Θράκης, των Επτανήσων, της Ηπείρου, των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων, του Πόντου, της Κρήτης και της Μικρά Ασίας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα παλαιότερα χρόνια τα κάλαντα δεν τραγουδιόντουσαν μόνο, αλλά και παίζονταν από παραδοσιακούς οργανοπαίκτες.
Τα κάλαντα συχνά αναφέρονται ως εθιμικά τραγούδια του λαού μας και όχι άδικα μιας και είναι από τα λίγα έθιμα που διατηρούνται ζωντανά μέχρι και τις μέρες μας.
Τα περισσότερα παιδιά που λένε τα κάλαντα είναι στις:
* Στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή των Χριστουγέννων
* Στις 31 Δεκεμβρίου παραμονή της πρωτοχρονιάς
Τα κάλαντα στις 5 Ιανουαρίου παραμονή των Φώτων και το Σάββατο του Λαζάρου, παραμονή της Κυριακής των Βαϊων, τα λένε σε ένα πολύ μικρό ποσοστό.
Ανοίξτε τις πόρτες σας, αφήστε τα παιδάκια να σας πουν τα κάλαντα και δώστε ότι έχετε. Καλό θα κάνετε.
