Η Σοφία Δημοπούλου μιλά για την «συνάντηση» με την Λισσάβω της

Ένας χορός στάθηκε αφορμή για να γράψει το καινούριο της βιβλίο. Ένα μυθιστόρημα με σασπένς και έντονο το ιστορικό στοιχείο, αλλά και το πάθος και τον έρωτα που μένει συναισθηματικά ακέραιος παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Η Σοφία Παππά συνάντησε τη συγγραφέα Σοφία Δημοπούλου και μίλησαν για όλα. Αφορμή, το έκτο λογοτεχνικό της «παιδί» με τίτλο: «Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. 

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το καινούριο σας βιβλίο «Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω»;

Η ιδέα προέκυψε αρκετά χρόνια πίσω, σε έναν πολιτιστικό σύλλογο όπου παρακολουθούσα μαθήματα παραδοσιακών χορών, «συνάντησα» τη Λισσάβω, στην οποία ήταν αφιερωμένο ένα τραγούδι του Ρουμλουκιού, του Ρωμιότοπου της Ημαθίας. Ο τίτλος του ήταν «Της Λισσάβως». Καθώς ο δάσκαλος μας δίδασκε τα βήματα, ο νους μου σχημάτιζε την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου μου. Την κράτησα στο νου μου, μέχρι που μια όμορφη ερωτική ιστορία που έπεσε στην αντίληψή μου, της έδωσε την ευκαιρία να ζωντανέψει στις σελίδες του μυθιστορήματος.

Στον πυρήνα του βιβλίου σας βρίσκουμε μια ερωτική ιστορία, αυτή του Νάσιου και της Λισσάβως. Τι φέρνει κοντά αυτά τα δύο παιδιά και τι τα χωρίζει;

Τα δυο παιδιά μεγαλώνουν στο Νησί, ένα χωριό της Ημαθίας στα χρόνια της μετάβασης από την Τουρκοκρατία στην ελευθερία. Η ζωή στο χωριό, τα παιχνίδια, η κοινή τους μοίρα, η νιότη, τους φέρνουν κοντά και τους ωριμάζουν μέσα από το κραταιό συναίσθημα του έρωτα. Η ζωή όμως, η Ιστορία και οι δυσάρεστες πτυχές της, αλλά και ένα φονικό, τους απομακρύνουν. Θα περάσουν πολλές περιπέτειες και πολλά χρόνια για να σμίξουν και πάλι, όντας πια διαφορετικοί, μα με το συναίσθημα ακέραιο.

O έρωτας των δύο ηρώων σας μένει άσβεστος καθώς περνούν οι δεκαετίες και παρά τα εμπόδια. Τι είναι αυτό που τον ισχυροποιεί, το συναίσθημα ή το ανολοκλήρωτο;

Ο Νάσιος και η Λισσάβω συνεχίζουν να αγαπιούνται όπως έκαναν από παιδιά. Είναι ταυτόσημο της ύπαρξής τους η αγάπη τους αυτή. Ωστόσο, πρόκειται για έναν έρωτα που δεν έχει προλάβει να φθαρεί, που διατηρείται άσβεστος γιατί είναι ανεκπλήρωτος και, όσο αφορά στο Νάσιο, σχεδόν εμμονικός.  Οι αλλεπάλληλες απομακρύνσεις κι ένα μυστικό που στέκεται ανάμεσά τους, τον αναζωπυρώνουν διαρκώς.

Η πλοκή του μυθιστορήματός σας εκτυλίσσεται σχεδόν ολόκληρο τον 20^ο αιώνα, ενώ μέσα από τις σελίδες του βλέπουμε το πέρασμα από την Τουρκοκρατία στην ελεύθερη Ελλάδα, δύο Παγκόσμιους και έναν εμφύλιο πόλεμο. Γιατί επιλέξατε να βάλετε τους ήρωές σας να δρουν στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο;

Ο χρόνος δεν επιλέχτηκε τυχαία. Αφενός ήθελα να καταπιαστώ λίγο με την περίοδο αμέσως μετά τον Μακεδονικό Αγώνα, αφετέρου να διερευνήσω την επίδραση των σημαντικών γεγονότων στις ανθρώπινες ζωές. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι βγαίνουν ζωντανοί μέσα από αυτά, οι ζωές τους θρυμματίζονται κι η ρότα τους αλλάζει.

Επιπλέον, επειδή ακριβώς το τραγούδι «της Λισσάβως» από το οποίο εμπνεύστηκα την ηρωίδα μου  ήταν εκείνης της εποχής, θεώρησα πως η Λισσάβω έπρεπε να υπάρξει στον πραγματικό της χρόνο. Εξάλλου , η Ιστορία εκείνης της εποχής, των αρχών του 20^ου αιώνα,  είναι τόσο πλούσια σε γεγονότα, που ήταν για μένα μια πρόκληση να την αναβιώσω.

 Και τι σας γοήτευσε στο Ρουμλούκι, τον ρωμιότοπο της Ημαθίας;

Πρόκειται για μια περιοχή, γύρω από την παλιά λίμνη των Γιαννιτσών με πλούσια ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία. Πρώτη φορά έμαθα γι’ αυτήν από το βιβλίο «Στα μυστικά του βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα που ανέπτυξε κάτι μυστηριακό μέσα μου για εκείνη την περιοχή. Αργότερα, όταν ήρθα σε επαφή με τα ήθη και τα έθιμά του τόπου, τη μουσική και τις παραδόσεις του, γιγαντώθηκε μέσα μου η επιθυμία να γράψω γι’ αυτόν. Το μυστηριακό σκηνικό του βάλτου, που τώρα δεν υπάρχει πια, μου υπαγόρευσε σχεδόν την ιστορία του βιβλίου.

Στο μυθιστόρημά σας όμως έχουμε και έναν φόνο. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό, χωρίς βεβαίως να αποκαλύψετε πολλά. Θα σας ενδιέφερε στο μέλλον να γράψετε ένα καθαρόαιμο αστυνομικό;

Πράγματι, ένα φονικό στέκεται ανάμεσα στους δυο νέους. Η Λισσάβω απομακρύνεται από το Νάσιο καθώς τον θεωρεί υπεύθυνο γι’ αυτό, εκείνος προσπαθεί να την πείσει για το αντίθετο και να ξανακερδίσει τον έρωτά της. Η ίδια η ζωή αποφασίζει για το πότε θα φέρει  την αλήθεια στο φως, δείχνοντας εντέλει τον πραγματικό ένοχο. Το βιβλίο έχει σε αρκετά σημεία σασπένς, ωστόσο δεν θα ήθελα να γράψω ένα καθαρόαιμο αστυνομικό μυθιστόρημα, γιατί με ενδιαφέρει η ανθρώπινη ψυχή μέσα στη μυθοπλασία και όχι τόσο η πλοκή και τα γεγονότα. Προτιμώ να δανείζομαι κάποιες τεχνικές του είδους, ώστε να αυξάνω την ένταση και να κρατώ το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο σας χρόνο;

Μου αρέσουν οι ήσυχες δραστηριότητες, αυτές που μου επιτρέπουν να έρχομαι σε επαφή με τον μέσα μου εαυτό που πολλές φορές τον χάνω μέσα στη δίνη της καθημερινότητας. Συνήθως διαβάζω, όποτε όμως μου δίνεται η δυνατότητα, απολαμβάνω τη συντροφιά με λίγους καλούς φίλους, κουβέντα και καλό κρασί. Λατρεύω να βλέπω θέατρο και κινηματογράφο, να μαγειρεύω για την οικογένειά μου, να γυμνάζομαι, να ταξιδεύω. Η αλήθεια είναι πως έχω ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, γι΄ αυτό και όταν προκύπτει, τον απολαμβάνω διπλά, σαν κάτι πολύτιμο.

Έχει αλλάξει τις προτεραιότητες, ακόμη και τις καθημερινές σας συνήθειες η πανδημία;

Μέσα στην πανδημία όλοι μάθαμε να περνάμε περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας. Τώρα που τα μέτρα έχουν χαλαρώσει, εξακολουθώ και κρατώ την εσωστρέφειά μου και απολαμβάνω περισσότερο το σπίτι και την ηρεμία του. Καθώς διαπίστωσα πως μέσα στην πανδημία έγινα πιο παραγωγική, προσπαθώ να μην σκορπίζομαι σε περιττές δραστηριότητες και επικεντρώνομαι σε ό,τι πραγματικά με ευχαριστεί.

Σας ευχαριστώ πολύ!

Σοφία Δημοπούλου