Η Μαίρη Γκαζιάνη σχολιάζει το βιβλίο «Όνειρα στον φεγγίτη» της Λαμπρινής Μηνά

«Όνειρα στον φεγγίτη» είναι ο τίτλος του πρώτου βιβλίου της Λαμπρινής Μηνά κ αναρωτιέται κανείς σε τι είδους όνειρα αναφέρεται; Όνειρα Πραγματοποιήσιμα; Άπιαστα; Ανέφικτα; Στοιχειωμένα; Αδικημένα; Παγωμένα; Κατεψυγμένα; Ματαιωμένα; Ματωμένα; Πεθαμένα; Αναστημένα; Αν τα βάλετε όλα αυτά μαζί θα τα συναντήσετε στο βιβλίο της Λαμπρινής.

Πρόκειται για ένα βιβλίο γραμμένο σε πολύ απλή γλώσσα, κάτι που διευκολύνει τον αναγνώστη εφόσον δεν χρειάζεται να εμβαθύνει σε κάθε λέξη προκειμένου να βγάλει νόημα στο τι υπονοεί ο συγγραφέας. Το κείμενο είναι ξεκάθαρο δίχως να απαιτεί ερμηνεία αν κάτι κρύβεται στο υπερ-κείμενο, δηλαδή σ΄ αυτό που δεν γράφεται αλλά εννοείται κάτω από τις λέξεις.

Σε κάθε κεφάλαιο ο αναγνώστης συναντάει κάτι διαφορετικό, άλλες συνθέσεις προσώπων, χώρων, καταστάσεων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εξιτάρει την αγωνία και να θέλει να προχωρήσει παρακάτω και παρακάτω δίχως ν΄ αφήνει το βιβλίο απ΄ τα χέρια του.

Συναισθήματα! Τι είδους συναισθήματα συναντάμε στο βιβλίο της Λαμπρινής Μηνά; Θα απαντήσω. ΟΛΑ! Εφόσον σε κάθε κεφάλαιο συναντάμε διαφορετικές καταστάσεις, εναλλάσσονται και τα συναισθήματα.

Έρωτας, αγάπη, αγωνία, απελπισία, υπομονή, επιμονή, κουράγιο, δύναμη ή αδυναμία, θυμός, οργή, συμβιβασμός, εγωισμός, ανακούφιση κλπ.

Το φλερτ γίνεται έρωτας, ο έρωτας αγάπη, η αγάπη οικογένεια, η οικογένεια σημαδεύεται από την αφάνεια, η αφάνεια επιβάλει την άγνοια, η άγνοια οδηγεί σε ανάγκη, η ανάγκη προκαλεί τον συμβιβασμό που με τη σειρά του επιβάλει το ψέμα, το ψέμα που γίνεται εγωισμός, ο εγωισμός καθιερώνει την καθημερινότητα, η καθημερινότητα φανερώνει την αλήθεια, η αλήθεια δημιουργεί την ενοχή, η ενοχή παραδίδεται στην απόγνωση, η απόγνωση προσκαλεί την αυτοτιμωρία κι αυτή με τη σειρά της επιζητεί τη λύτρωση. Γιατί σε κάθε τέλος βιβλίου υπάρχει η λύτρωση ανεξάρτητα πως και από που προέρχεται.

Όλα ξεκινούν με τους καλύτερους οιωνούς για τους ήρωες του βιβλίου, τον Χρήστο και την Αφροδίτη, αλλά στο δρόμο οι συνθήκες σηκώνουν εμπόδια, εν αγνοία τους και χωρίς να ευθύνονται. Τα όνειρα που κάνουν στον χώρο του σπιτιού τους κάτω από τον φεγγίτη είναι εφικτά, καθημερινά για όλους, προσβάσιμα με προσωπικές δυνάμεις και με πίστη.  Οι σχέσεις ιδανικές, η αγάπη περισσή, η κατανόηση αμέτρητη, η ευτυχία σκοπός. Τα γεγονότα όμως ορθώνονται μπροστά τους σαν τεράστια εμπόδια, στη στρωμένη με θαλπωρή, συντροφικότητα και ελπίδα ζωή τους. Είναι πέρα από τις προσωπικές δυνάμεις τους ν΄ αντισταθούν και η επιθυμία να αποφύγουν τα γεγονότα και να καταστρέψουν τα εμπόδια είναι ανέφικτη.

Ο έρωτας παρουσιάζεται στο βιβλίο με το ιδανικό του πρόσωπο αλλά και με το πρόσωπο του κατακτητή «σε αγαπώ άρα θα σε έχω». Ο αρχηγός έρωτας υποτάσσει το «θύμα» του και το εγκλωβίζει στις δαγκάνες του. Αυτό είναι κάτι που ανατρέπει όσα θα μπορούσαν να είχαν διεξαχθεί με διαφορετικό τρόπο.  Ο έρωτας που μετατρέπεται σε όργανο εκμετάλλευσης για προσωπική ευδαιμονία. Πόσο μπορεί να κρατήσει ένας έρωτας που σύρεται από φόβο και ανασφάλεια; Η απάντηση υπάρχει στο βιβλίο. Είναι όμως φταίχτης ο έρωτας; Είναι η μοίρα; Ή οι αποφάσεις και οι πράξεις των ανθρώπων, των πολιτικών που οδηγούν σε καταστάσεις όπου οι προσωπικές σχέσεις υποβιβάζονται στην τελευταία θέση;

Πολλές οι αξίες που προβάλλονται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Πρώτα απ΄ όλα η αγάπη, η οικογένεια, η ενσυναίσθηση, η φιλοπατρία, η κατανόηση, η συγχώρεση.

Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει μια μεγάλη ανατροπή, λες κι η συγγραφέας ήθελε να ταλαιπωρήσει, ακόμα λίγο, κάποιον ή κάποια από τους ήρωες του βιβλίου. Σαν να μην της έφταναν όλα τα δεινά που υπέστη η οικογένεια και ήθελε να προσθέσει κάτι ακόμα, ή σαν να μην ήθελε η ίδια να γράψει τη λέξη τέλος και να παραιτηθεί από τη συγγραφή του. Σαν να έλεγε λίγο ακόμα… δεν θέλω να τελειώσει το συγγραφικό ταξίδι…

Προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο γιατί είναι σίγουρο ότι κάπου ανάμεσα στις σελίδες του θα συναντήσετε τον εαυτό σας, είτε πρόκειται για παρεμφερή όνειρα, είτε πρόκειται για παρόμοιες καταστάσεις.

Το βιβλίο «Όνειρα στον φεγγίτη» της Λαμπρινής Μηνά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ζενίθ

Μαίρη Γκαζιάνη

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα.  Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία ενώ τώρα ζωγραφίζει και παράλληλα γράφει. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.

Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής»  από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015.  Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Το 2019 θα κυκλοφορήσει το νέο της μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Ωκεανός.

Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από πεντακόσιες συνεντεύξεις. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.

Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά.