Γράφει ο Πέτρος Μπράιλας, συγγραφέας
Έχοντας διαβάσει στο παρελθόν την «Ζάχαρη Άχνη» της Μαίρης Γκαζιάνη, που μου άρεσε πολύ, μαθαίνοντας για την κυκλοφορία του βιβλίου «Η Αποστολή», έσπευσα να το αγοράσω, γνωρίζοντας a priori πως δεν θα απογοητευτώ.
Αρχίζοντας την ανάγνωση, με κέρδισε ιδιαίτερα το ότι είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, μια τεχνική που σε κάνει να βρίσκεσαι μέσα στο μυαλό του ήρωα, να τον αναλύεις και να τον κατανοείς πλήρως, τόσο σε επίπεδο αποφάσεων, όσο γενικού ψυχογραφήματος.
Και η αλήθεια είναι πως η Σόνια είναι από τους καλύτερους και πιο πολύπλευρους χαρακτήρες για τέτοιου είδους ανάλυση.
Το βιβλίο λοιπόν, πρακτικά ξεκινά ως μια περιπέτεια, ένα μυστήριο με το οποίο έρχεται αντιμέτωπη η νεαρή ηρωίδα που μετά από έναν πρόσφατο χωρισμό της που η ίδια επέλεξε, αποφασίζει να απομονωθεί για λίγο στην μαγεία ενός ηλιόλουστου ελληνικού νησιού, με σκοπό να αφεθεί στις σκέψεις της και να ξαναβρεί… τον εαυτό της.
Αυτήν την ηρεμία έρχεται να διαταράξει ένα περίεργο μήνυμα σε ένα μπουκάλι που βρίσκεται ξαφνικά μπροστά της και της παρουσιάζει μια Αποστολή την οποία καλείται να αποδεχθεί ή να απορρίψει, καθώς μια άγνωστη γυναίκα την παροτρύνει να βρει και να βοηθήσει τον άντρα της. Και αυτό είναι μονάχα ένα από τα πολλά διλήμματα με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπη η ηρωίδα στην διάρκεια της Αποστολής της.
Φυσικά επιλέγει το πρώτο και μαζί της ταξιδεύουμε σε έναν μυστηριώδη αγώνα επίλυσης γρίφων που εμφανίζεται ο ένας μετά τον άλλον, παρουσιασμένοι με την γνωστή αριστοτεχνική πένα της συγγραφέως, άλλοτε με την μορφή καταστάσεων και άλλοτε με την μορφή ανθρώπων που εμφανίζονται διεκδικώντας ένα κομμάτι της και έναν δικό τους ρόλο στην Αποστολή της.
Όμως αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαιτέρως στο συγκεκριμένο βιβλίο, είναι ότι, το περιπετειώδες κομμάτι του, αποτελεί στην ουσία ένα πολύ όμορφο και καλοδουλεμένο πέπλο για να καλύψει το γεγονός πως στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα βαθιά εγκεφαλικό μυθιστόρημα.
Πράγμα που εξελίσσεται σιγά σιγά, ήρεμα και απρόσκοπτα, δίχως ο αναγνώστης να το αντιλαμβάνεται συνειδητά (και εδώ έρχεται η μαεστρία της γραφής), μετατρέποντας το έργο σε ενδοσκοπικό, κάνοντάς σε από ένα σημείο και μετά, να ενδιαφέρεσαι εξίσου τόσο για την ψυχοσύνθεση και την αλληλουχία των σκέψεων της ηρωίδας, όσο για την λύση του μυστηρίου. Και αυτή είναι η επιτυχία του βιβλίου για μένα, η εναλλαγή της περιπέτειας και της εσωτερικής αναζήτησης, που κάνουν την τελική ανατροπή τόσο ιδανική και ομαλή, που οποιοδήποτε άλλο τέλος θα φάνταζε άτοπο!
Διαβάζοντας και την τελευταία σελίδα, ως αναγνώστης έμεινα ικανοποιημένος σε κάθε επίπεδο, αφού η Σόνια μου χάρισε μια όμορφη περιπέτεια και με έβαλε για λίγο στον μυστηριώδη κόσμο της γυναικείας ψυχοσύνθεσης και της εσωτερικής αναζήτησης.
Προσωπικά αναμένω εναγωνίως και την κυκλοφορία του επόμενου, που όπως διαβάζω είναι ήδη έτοιμο!
Πληροφορίες για το βιβλίο στον παρακάτω σύνδεσμο
Related posts
Αναζήτηση
Τελευταία νέα
Η ποίηση είναι η γιορτή της διανόησης
Γράφει η Άντζελα Ζιούτη «Έσπασε σε κομμάτια το χαμόγελο του/και τα έβαλε σε ένα πιάτο να μη χαθούν/ίσως μία μέρα…