Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη
Ο Γιώργος Ν. Πριμεράκης γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1951 στα Κύμινα Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακό στο University of Maryland των ΗΠΑ.
Υπηρέτησε με πάθος την επιστήμη του, επί 35 χρόνια, ως καθηγητής Μαθηματικών στο Ευρωπαϊκό Σχολείο του Λουξεμβούργου, ως Συντονιστής Εκπαίδευσης στη Μελβούρνη και ως Σχολικός Σύμβουλος. Είναι παντρεμένος με τη Χαρούλα και έχουν δύο παιδιά, τον Νίκο και τον Μενέλαο.
Ο κινηματογράφος και η μουσική έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη ζωή του και παραμένουν τα αγαπημένα του καταφύγια. Το μυθιστόρημα Ο Ουρανός του Οδυσσέα είναι η πρώτη του συγγραφική προσπάθεια.
ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Κύριε Πριμεράκη σπουδάσατε μαθηματικός και μέσα από αυτή την ιδιότητα βρεθήκατε σε διαφορετικές ηπείρους. Πείτε μας δυο λόγια για το απόσταγμα των εμπειριών που αποκτήσατε.
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΠΡΙΜΕΡΑΚΗΣ: Κατ’ αρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά, που είχατε την καλοσύνη να ενδιαφερθείτε για το βιβλίο μου «Ο ουρανός του Οδυσσέα».
Απαντώντας στην ερώτησή σας, το πρώτο πράγμα που θα πω είναι ότι νιώθω ευλογημένος από τον Θεό που, κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως εκπαιδευτικός, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά και να φοιτήσω σε ένα Πανεπιστήμιο του εξωτερικού (University of Maryland), να διδάξω Μαθηματικά στο Ευρωπαϊκό Σχολείο του Λουξεμβούργου και να προσφέρω τις υπηρεσίες μου ως Σύμβουλος Εκπαίδευσης στη Μελβούρνη για τη στήριξη και προώθηση της Ελληνικής Γλώσσας και του Πολιτισμού. Οι εμπειρίες που απέκτησα ήταν πάρα πολλές και σε πολλά επίπεδα. Προγράμματα, τρόποι και μέσα διδασκαλίας, χρήση των νέων τεχνολογιών, παιδαγωγική προσέγγιση και εμψύχωση μαθητών και γονέων, εκπόνηση νέων προγραμμάτων και νέων τρόπων διαφήμισης της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πολιτισμού στο εξωτερικό, με παράδειγμα το ταξίδι σε δύο φάσεις 100 Αυστραλών εκπαιδευτικών, στην Ελλάδα, εντελώς δωρεάν, για να γνωρίσουν από κοντά τι προσέφερε στην ανθρωπότητα ο Ελληνικός Πολιτισμός και ποια είναι τα μνημεία που άφησε να τα θαμάζει όλη η ανθρωπότητα. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι οι εμπειρίες που απέκτησα ήταν τόσο χρήσιμες και τόσες πολλές, που θα χρειαζόταν ένα άλλο βιβλίο για να τις παραθέσω όλες.
Μ.Γ.: Τι είναι αυτό που κρατάτε στην καρδιά σας ως καλύτερη στιγμή της καριέρας σας και τι είναι αυτό που θα θέλατε να ξεχάσετε;
Γ.Ν.Π: Η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου ήταν όταν τελείωσε η απόσπασή μου στο Ευρωπαϊκό Σχολείο του Λουξεμβούργου. Όλοι οι μαθητές, μαζί με τους γονείς τους, με ευχαρίστησαν και με αποχαιρέτησαν με πολύ συγκινητικό, πραγματικά αλησμόνητο τρόπο για τη βοήθεια που τους προσέφερα.
Θα ήθελα να ξεχάσω το τελευταίο στάδιο της παραμονής μου στη Μελβούρνη, καθώς ένα απροσδόκητο αλλά όχι μοιραίο, ευτυχώς, έμφραγμα με φόβισε τόσο πολύ, που αποφάσισα να διακόψω την απόσπασή μου στο Προξενείο και να επιστρέψω στην Ελλάδα.
Μ.Γ.: Από την μεγάλη εμπειρία που διαθέτετε σε Ελλάδα και εξωτερικό, ποια είναι η γνώμη σας όσον αφορά τη σχολική παιδεία σήμερα, ανταποκρίνεται στις ανάγκες των παιδιών και των εφήβων;
Γ.Ν.Π.: Έχουμε μείνει πολύ πίσω, δυστυχώς. Δεν εφαρμόζουμε μεθόδους διδασκαλίας που στο εξωτερικό έχουν ήδη εφαρμοστεί εδώ και δεκαετίες. Η χρήση των υπολογιστών, για παράδειγμα, προσπαθεί αγκομαχώντας να γίνει ένα άλλο βοηθητικό εργαλείο στην εκπαιδευτική διδασκαλία. Παρ’ ότι έχουν γίνει προσπάθειες κατά καιρούς, ακόμα και σήμερα, ένα μεγάλο κομμάτι των εκπαιδευτικών δηλώνει απροετοίμαστο, ανεκπαίδευτο στη χρήση των Η.Υ και των Νέων Τεχνολογιών γενικότερα. Τα επιμορφωτικά σεμινάρια για την πιστοποίηση στη χρήση των Νέων Τεχνολογιών άρχισαν από το 2003-2004 όταν έγιναν, μαζικά και πανελλαδικά. Ακόμα, πολύ σημαντικό για μένα είναι ότι δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα το πολλαπλό βιβλίο. Είναι ανήκουστο, αλλά πραγματικό, στο Λύκειο π.χ., οι μαθητές να διδάσκονται Μαθηματικά από βιβλία που εκδόθηκαν το 2000 επί εποχής Γεράσιμου Αρσένη. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα, μπορεί να υπάρχουν και άλλα, όπως οι εργασίες και οι έρευνες, που θα μπορούσαν να εισαχθούν ως μάθημα. Το μόνο καλό που επικροτώ και ενθουσιάζομαι είναι η διδασκαλία ξένων γλωσσών που έχει εισαχθεί στο Δημοτικό. Εύλογο συμπέρασμα: Όχι, η σχολική παιδεία σήμερα, δεν ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες των μαθητών. Κι αν προσπαθήσει, έστω, να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους, ώσπου να δούμε τα οφέλη, ήδη θα έχουν δημιουργηθεί άλλες, γιατί δεν μπορείτε να πιστέψετε πόσο γρήγορα αλλάζουν οι ανάγκες των μαθητών. Ώσπου να καλυφθούν κάποιες, έχουν ήδη δημιουργηθεί άλλες.
Μ.Γ.: Αν και μαθηματικός αποφασίσατε ν΄ ασχοληθείτε και με τη συγγραφή. Πως συνδέονται αυτές οι δυο ιδιότητες μεταξύ τους;
Γ.Ν.Π.: Δεν βλέπω να υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στις δυο ιδιότητες. Με τη συγγραφή έχουν ασχοληθεί πάρα πολλοί μαθηματικοί, όπως λ.χ. ο Απόστολος Δοξιάδης, χωρίς να θέλω να κάνω καμία σύγκριση! Εξάλλου, η συγγραφή αποφάσισε κατά κάποιο τρόπο να ασχοληθεί μαζί μου. Βαρέθηκε τόσα χρόνια να βρίσκεται χαμένη και ανακατωμένη σε σημειώσεις, τετράδια, ημερολόγια, μπλοκάκια, γράμματα, κάρτες κλπ. κι αποφάσισε να αναδυθεί. Έτσι, ένα ωραίο πρωινό καθώς ταξίδευα με το τρένο για Αθήνα, για να παρακολουθήσω στο Ηρώδειο μια όπερα, έτσι ξαφνικά, έβγαλα το μπλοκάκι μου και για να περάσει η ώρα άρχισα να γράφω, αναρωτώμενος: για ποιο λόγο πάω να δω μια όπερα; τι είναι αυτό που με συναρπάζει; Ε, μετά έγραφα μανιωδώς επί πέντε ώρες κι ούτε κατάλαβα πότε έφτασα στην Αθήνα. Έτσι άρχισε να γράφεται το βιβλίο αυτό.
Μ.Γ.: «Ο ουρανός του Οδυσσέα» είναι το πρώτο βιβλίο σας και φαίνεται πως ο κεντρικός ήρωάς ακολουθεί τη διαδρομή του δικού σας προσωπικού χάρτη. Πρόκειται για αυτοβιογραφικό βιβλίο κι αν ναι γιατί αποφασίσατε να μοιραστείτε τη ζωή σας με τους αναγνώστες;
Γ.Ν.Π.: Αν θέλαμε να δώσουμε έναν χαρακτηρισμό για το είδος του βιβλίου θα το έλεγα μυθιστορηματική βιογραφία. Νομίζω ότι κάθε ένας που ασχολείται με τη συγγραφή αφήνει κι ένα μέρος του εαυτού του και της ζωής του στο βιβλίο του. Εξάλλου, όπως μου έγραψε κι ένας αναγνώστης «Ο ουρανός του Οδυσσέα» έγινε και δικός του ουρανός. Κι αυτό είναι κάτι που με συγκλόνισε γιατί αντιλήφθηκα ότι ενδεχομένως, υπάρχουν άνθρωποι είτε με παρόμοιες εμπειρίες είτε έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις. Οι μόνες αναφορές στην προσωπική μου ζωή είναι αυτές που αφορούν την επαγγελματική μου ζωή και τα ταξίδια, που αναφέραμε στην πρώτη ερώτησή σας. Όλα τα υπόλοιπα είναι μυθοπλασία κι αν κατόρθωσα να κάνω τους αναγνώστες να πιστέψουν ότι όλα αυτά τα έζησα εγώ προσωπικά, αυτό είναι επιτυχία.
Μ.Γ.: Ποιος είναι ο ουρανός του Οδυσσέα που ανακαλύπτει ο αναγνώστης στις σελίδες του;
Γ.Ν.Π.: Ο Οδυσσέας είναι ένας χαρακτήρας που ταξίδεψε πολύ. Με το αεροπλάνο αλλά και με τον νου. Ο ουρανός λοιπόν έχει διπλή έννοια. Κυριολεκτικά, τον θαύμασε και τον ονειρεύτηκε πολλές φορές και κατάφερε να κάνει πολλά υπερατλαντικά ταξίδια. Μεταφορικά, ο ουρανός είναι γι’ αυτόν, όπως και για κάθε άνθρωπο, ο μικρόκοσμός του, τα βιώματά του, οι εμπειρίες και οι άνθρωποί του. Το μικρό του σύμπαν, μέσα στο οποίο ταξιδεύει και χτίζεται η ζωή του.
Μ.Γ.: Συνήθως στα βιβλία υπάρχει κάποιο μήνυμα. Ποιο θα λέγατε ότι είναι το μήνυμα που υπάρχει στο δικό σας βιβλίο;
Γ.Ν.Π.: Υπάρχει ένα τραγούδι των Hurts που κάπου στο ρεφρέν λέει « … Never give up, it’s such a wonderful life … ». Αυτό είναι το κύριο μήνυμα που ήθελα να περάσω σε όλον τον κόσμο αλλά κυρίως στους νέους. Εξάλλου αποτελούσε και τον κύριο κορμό της διδασκαλίας μου: «Ποτέ μην απογοητεύεστε, μην το βάζετε κάτω, θα βρείτε τη λύση. Προσπαθήστε όσο μπορείτε, με όλες σας τις δυνάμεις. Κι αν δεν πετύχετε την πρώτη φορά μην τα παρατάτε, ξαναπροσπαθήστε. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο». Ο Οδυσσέας είναι ένας ήρωας που πάντα είχε όνειρα κι έβαζε στόχους. Π.χ. «Θέλω να πάω στο εξωτερικό για επιμόρφωση και θα το πετύχω πάση θυσία». Κι εύρισκε τον τρόπο του και πήγαινε. Έτσι ταξίδεψε παντού. Με υπομονή και πολλή προσπάθεια μπορεί κάποιος να κατακτήσει τα πάντα.
Μ.Γ.: Τελικά, ο Οδυσσέας καταφέρνει να κρατά τα βλέμματα όσων αγαπά στραμμένα στην πλευρά του ήλιου και με ποιον τρόπο;
Γ.Ν.Π.: Ο ήλιος για μένα συμβολίζει τη φωτεινότητα, τη λάμψη, τη ζεστασιά, τη θαλπωρή, τη ζωή. Στο μυθιστόρημα αυτό, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, δεν υπάρχουν «σκοτεινές σκηνές» ή «σκοτεινές διαδρομές». Όλα και όλοι υπάρχουν και δρουν όχι στο σκοτάδι αλλά στο φως. Ο Οδυσσέας με τη στάση του και φιλοσοφία του, που τη δίδασκε και την ευαγγελιζόταν παντού και πάντοτε, αυτό προσπάθησε να περάσει σε όσους αγαπά. Να σταθούν στη φωτεινή πλευρά έχοντας πάντα ελπίδα και αισιοδοξία.
Μ.Γ.: Με ποια συναισθήματα βιώσατε τη συγγραφική διαδρομή του Οδυσσέα;
Γ.Ν.Π.: Ήταν μια δύσκολη και πρωτόγνωρη διαδικασία. Τα συναισθήματα ήταν εναλλασσόμενα. Το ένα διαδεχόταν το άλλο Πάνω – κάτω σαν μια τραμπάλα ή, στα Μαθηματικά, σαν την καμπύλη του ημιτόνου. Είχα αγωνία για το τι θα γράψω «μετά», ενθουσιασμό όταν τελείωνα ένα κεφάλαιο, πίεση όταν κάτι δεν έβγαινε καλά ή σωστά, θυμό όταν χρειαζόταν κάτι να γραφτεί και να ξαναγραφτεί πολλές φορές. Σίγουρα όμως, ήταν μια πολύ σπουδαία εμπειρία ζωής.
Μ.Γ.: Ποιο κομμάτι του βιβλίου σας συγκίνησε ιδιαίτερα όταν το γράφατε και ποιο σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Γ.Ν.Π.; Πολλές φορές συγκινήθηκα με αυτά που έγραφα, γιατί τα φανταζόμουν σαν σε ταινία κι ήμουν κι εγώ εκεί μέσα, πρωταγωνιστής. Αυτό όμως που με συγκίνησε περισσότερο ήταν στο κεφάλαιο ΑΜΕΡΙΚΑ – ΑΜΕΡΙΚΑ στο κομμάτι που περιέγραφα το πώς αντιμετώπισαν οι γονείς το γεγονός ότι το παιδί τους το απήγαγαν κακοποιοί κι έγινε ένα ακόμα από τα χιλιάδες «missing children» των ΗΠΑ. Το κομμάτι που με δυσκόλεψε πάρα πολύ και το έγραψα πέντε φορές, αλλάζοντάς το κάθε φορά, ήταν ο βιασμός της Νίκης. Ο λόγος ήταν προφανής. Απλά, αν και το φανταζόμουν, δεν ήξερα το μέγεθος του πόνου και της ντροπής που αισθάνεται μια γυναίκα όταν τη βιάζουν και πώς αντιδρά μετά. Ζήτησα βοήθεια κι έτσι συνέχισα.
Μ.Γ.: Τι οφείλει να προσέχει ένας συγγραφέας όταν αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις έστω κι αν πρόκειται για αυτοβιογραφία;
Γ.Ν.Π.: Θα έλεγα ότι κάθε συγγραφέας, καλόν είναι, όταν αναφέρεται σε πραγματικά, πόσω μάλλον σε ιστορικά, γεγονότα να είναι προσεκτικός στην παράθεσή τους. Να είναι ακριβής και να λέει την αλήθεια. Χαρακτηριστικά αναφέρω τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και την εισβολή στην Κύπρο, που τα περιγράφω στο βιβλίο μου έτσι όπως τα έζησα.
Μ.Γ.: Ως αναγνώστης τι είδους βιβλία επιλέγετε να διαβάζετε περισσότερο;
Γ.Ν.Π.: Διαβάζω από μικρός τα πάντα: Από κόμικς και κλασσικά εικονογραφημένα, μέχρι Καζαντζάκη, Χέμινγουεϊ, Ντοστογιέφσκι, Κάφκα, Στάινμπεκ. Αργότερα ανακάλυψα Ουμπέρτο Έκο, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές κλπ. Τώρα διαβάζω μυθιστορήματα σχετικά με την επιστήμη μου (μου άρεσε ο Δοξιάδης με το «Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλμπαχ», το «Θεώρημα του παπαγάλου» του Guetj Denis, «Ο Ταξιδευτής των Μαθηματικών» του Calvin C. Clawson). Διαβάζω και ποίηση όταν έχω ανάγκη από τονωτικές ενέσεις αισιοδοξίας (ο Θεσσαλονικιός ποιητής Βαφόπουλος είναι θαυμάσιος γι’ αυτήν τη δουλειά). Φυσικά, παρακολουθώ, όσο μπορώ και τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Τα βιβλία του Στέλιου Στυλιανού, της Σοφίας Νικολαΐδου και του Γιάννη Σκαραγκά με εντυπωσιάζουν και με επηρεάζουν, όπως και το βιβλίο του συναδέλφου Θανάση Τριανταφύλλου με τίτλο «Αμήχανο Βλέμμα», μια επίσκεψη «μαθηματική» και όχι μόνο στο έργο λογοτεχνών.
Μ.Γ.: Τι θεωρείτε ταλέντο στον συγγραφέα;
Γ.Ν.Π.: Τη συνέπεια της σκέψης του, ώστε να δημιουργείται μια ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτά που θέλει να αποτυπώσει και να αναδείξει στην ιστορία του.
Μ.Γ.: Κλείνοντας κι αφού σας ευχαριστήσω θερμά, θα σας ρωτήσω, ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Γ.Ν.Π.: Έχω ήδη τελειώσει ένα δεύτερο βιβλίο, μυθιστόρημα κι αυτό, το οποίο περιμένω να εκδοθεί, αν όλα πάνε καλά.
Κι εγώ σας ευχαριστώ θερμά που είχατε την καλοσύνη να μου πάρετε αυτή τη συνέντευξη.
*Το μυθιστόρημα «Ο ουρανός του Οδυσσέα» του Γιώργου Ν. Πριμεράκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μπαρμπουνάκης
Μαίρη Γκαζιάνη
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τα τελευταία δέκα χρόνια με τη συγγραφή. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.
Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά κι έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής» από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τον Νοέμβριο του 2019 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα «Ζάχαρη άχνη» από τις εκδόσεις Ωκεανός.
