Ο Γιώργος Α. Φυτιλής γεννήθηκε στα χαμηλώματα των Πιερίων και μέσα σε μια στάνη. Ήταν άνοιξη του 1946. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα πέρασε στο Πολύκαστρο του Κιλκίς, όπου τέλειωσε και το Γυμνάσιο.
Σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και παρακολούθησε –με υποτροφία του συμβουλίου της Ευρώπης– σεμινάρια Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου.
Είναι πατέρας δυο παιδιών και τιμήθηκε με βραβείο της ΧΕΝ για το μυθιστόρημα «Κι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο» των εκδόσεων Αιγαίο της Θεσσαλονίκης.
Είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Μ.Γ.: Τι είναι αυτό που σας κατευθύνει προς τη συγγραφή, πώς μια ιδέα έρχεται και σφηνώνεται στο μυαλό σας και τι μπορεί να αποτελεί έμπνευση;
Γ.Φ.: Μου θυμίσατε την λαϊκή παροιμία που λένε στο χωριό μου. «Πρέπει να το ΄χει η κούτρα σου να κατεβάσεις ψείρες…» Η έμπνευση είναι η έκρηξη της προσωπικής δημιουργικότητας. Η κρυφή ευφυΐα του μυαλού μας σε συνεργασία με την φαντασία των συναισθημάτων. Όταν ο λογοτέχνης βλέπει, για παράδειγμα, ένα παιδάκι να κρυώνει, εμπνέεται την ιστορία με τα σπίρτα. Να ξυπνήσει ή να γιγαντώσει τα αισθήματα αγάπης, στοργής κι αλληλεγγύης των ανθρώπων. Η έμπνευση του λογοτέχνη αγγίζει τα συναισθήματα, όπως η έμπνευση του γλύπτη αγγίζει την πλαστικότητα.
Μ.Γ.: «Ο μικρός αυτοκράτορας» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου σας. Ποιος είναι ο μικρός αυτοκράτορας του τίτλου;
Γ.Φ.: Ο μικρός αυτοκράτορας είναι ο άνθρωπος που εκμεταλλεύεται την άγνοια, τον φόβο και την ελπίδα των ανθρώπων. Χωρίς τη χρήση βίας. Όταν κάποιος αγνοεί τα δικαιώματά του, εμφανίζεται ο μικρός αυτοκράτορας και τον καθοδηγεί, με το ανάλογο αντάλλαγμα. Όταν κάποιος φοβάται να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, εμφανίζεται ο μικρός αυτοκράτορας και τον υποστηρίζει. Με το ανάλογο αντάλλαγμα. Όταν κάποιος ελπίζει ν’ ανέβει στις βαθμίδες της κοινωνίας, οικονομικά η κοινωνικά, εμφανίζεται ο μικρός αυτοκράτορας και τον στηρίζει. Με το ανάλογο αντάλλαγμα. Δικός μου άνθρωπος πρότεινε να τον ονομάσω μικρό δικτάτορα. Εξήγησα, πως ο δικτάτορας επιβάλλεται με την βία, τον εκφοβισμό και την απειλή. Ακόμα και με τον θάνατο. Ο μικρός αυτοκράτορας επιβάλλεται με το ψεύτικο χαμόγελο και την εκούσια υποταγή στις εντολές του.
Μ.Γ.: Ποια αποκαλείτε χώρα των «χιλίων σοφών» και ποιοι είναι αυτοί;
Γ.Φ.: Η χώρα των «χιλίων σοφών» είναι λογοτεχνικό εύρημα, για να δείξω πως η λογοτεχνική ιστορία του βιβλίου δεν είναι «ρεπορτάζ» που αφορά έναν συγκεκριμένο λαό και μια συγκεκριμένη χώρα. Το τρίπτυχο της λαϊκής δυστυχίας, διαπλοκή, διαφθορά και δημαγωγία, βασανίζει πολλούς λαούς σε πολλές χώρες. Αισιοδοξώ, πως οι πολίτες της χώρας των «χιλίων σοφών», όποια κι αν νομίζετε πως είναι, θα καθυποτάξουν τους μικρούς αυτοκράτορες του τόπου τους.
Μ.Γ.: Μπορείτε να μας συστήσετε τον κεντρικό ήρωάς σας Αγαθοκλή, αποστολέα μιας επιστολής;
Γ.Φ.: Κάποιες φορές το όνομα είναι η συσκευασία της προσωπικότητας. Ο Αγαθοκλής ενσαρκώνει τον «καλό και αγαθό» της ελληνικής φιλοσοφίας. Αντιστέκεται και πολεμάει τη διαφθορά. Τιμά τους φίλους και δεν τους προδίδει. Βοηθάει όπου μπορεί να βοηθήσει. Τελευταίο όπλο του ήταν ο αρνητισμός. Η φυγή απ’ την πραγματικότητα που τον πλήγωσε. Όμως, γρήγορα τον ξυπνάει ο έρωτας και το φέρνει πίσω στη ζωή. Σον αγώνα και στο πάλεμα.
Γ.Φ.: Ναι, υπάρχει συμβολισμός. Όταν έγραφα την λέξη Ειρήνη δεν εννοούσα το αντίθετο του πολέμου, αλλά την αρετή που ξεκινάει απ’ το κέντρο των συναισθημάτων και οδηγεί τον άνθρωπο στην δημιουργία. Όταν ο Αγαθοκλής άρχισε να γράφει την επιστολή, έφευγε σιγά, σιγά απ’ τον αρνητισμό κι επέστρεφε στη ζωή. Δημιουργούσε.
Μ.Γ.: Σε αντιδιαστολή με τους μικρούς αυτοκράτορες σε ποιους άλλους ανθρώπους αναφέρεται στην επιστολή του;
Γ.Φ.: Στους ανθρώπους που αγωνίζονται με ευγένεια και δύναμη, ώστε το αύριο να γίνει καλύτερο απ’ το σήμερα.
Μ.Γ.: Τι ήταν αυτό που δεν άντεχε ο ήρωάς σας στη βολεμένη ζωή του και επέλεξε να ζήσει ως άστεγος;
Γ.Φ.: Όταν οι επιθέσεις εναντίον του έγιναν «φονικές» δεν άντεξε. Ξεπιάστηκε απ’ τα συναισθήματα, έχασε την ψυχή του και κατρακύλησε στο «τίποτα». Άδειος εσωτερικά, άλλαξε ακόμα και το όνομά του. Δεν ήθελε να είναι ο εαυτός του! Όταν ξεκίνησε την επιστολή του προς την Ειρήνη έγραφε συχνά την φράση, «δεν έχει καμιά σημασία…» Όσο έμπαινε στη ζωή και ξυπνούσαν τα συναισθήματα, έπαψε να την γράφει. Όλα είχαν, πλέον, σημασία. Μέσα απ’ τα δικά του βιώματα, κατάλαβε πως ο αρνητισμός ποτέ δεν είναι δημιουργικός. Αν θέλεις ν’ αλλάξεις την κοινωνία που σε πλήγωσε, αγωνίζεσαι να την διορθώσεις, δεν την αρνείσαι.
Μ.Γ.: Ως άστεγοι, ο Αγαθοκλής και ο Παναγιώτης, μετονομάζονται σε Δάμων και Φιντίας. Γιατί τους βάλατε να επιλέξουν δυο ονόματα που έμειναν στην ιστορία για την μέχρι θανάτου πιστή φιλία τους;
Γ.Φ.: Ο Παναγιώτης, που πρότεινε τα ονόματα της ιερής εκείνης φιλίας, αποδείχτηκε ένας μικρός αυτοκράτορας παρά αιθεροβάμων. Έδειξε τον πραγματικό εαυτό του όταν απόκτησε εξουσία. Αθλητική εξουσία κι έστησε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Οικονομική εξουσία και βασάνιζε τη σύντροφό του που, τάχατες, την είχε ερωτευτεί. Πολιτική εξουσία και συμμετείχε στην καταστροφή του φίλου του. Έμμεσα κι άθελά του συμμετείχε και στον θάνατο της «αγαπημένης» πρώην συντρόφου του.
Γ.Φ.: Θ’ απαντήσω με μια λαϊκή παροιμία, απόσταγμα της ελληνικής λαϊκής σοφίας. Όταν βαρυστομαχιάζω εγώ, κάποιος αλλού πεινάει. Μια ευαίσθητη συνείδηση ποτέ δεν θα βαρυστομαχιάσει, για να πεινάσει κάποιος άλλος, οπουδήποτε κι αν είναι. Θα κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει. Θα εκδηλώσει συναισθήματα. Ο σοφός Πλάτων έγραψε. Όποιος θέλει να είναι πραγματικά πλούσιος, ας μην κάνει μεγαλύτερη την περιουσία του, αλλά μικρότερη την πλεονεξία του.
Μ.Γ.: Τι συμβαίνει στη ψυχή του Φιντία όταν από απλός καθηγητής μετατρέπεται σε νεόπλουτο;
Γ.Φ.: Η εξουσία δείχνει τον άντρα, έγραψε ο αρχαίος Πιττακός, ένας απ’ τους εφτά σοφούς.
Όταν ο Παναγιώτης-Φιντίας απόκτησε πλούτο, δίπλα στον πλούσιο πατέρα της συντρόφου του, έδειξε ποιος ήταν. Ένας μικρός αυτοκράτορας.
Μ.Γ.: Ποια είναι τα κακώς κείμενα που καυτηριάζεται μέσα από το βιβλίο σας και ποιες ματαιωμένες αξίες επιθυμούσατε να αναδείξετε;
Γ.Φ.: Καυτηριάζω το τρίπτυχο των τριών καταραμένων δέλτα, διαπλοκή, διαφθορά, δημαγωγία και επιθυμώ να αναδείξω το υπέροχο τέταρτο Δέλτα. Την Δημοκρατία.
Μ.Γ.: «Οι μεγαλύτερες εφευρέσεις κι ανακαλύψεις έγιναν όταν πιέστηκαν οι άνθρωποι από πόλεμο ή έσχατες ανάγκες» αναφέρετε. Τι είναι εκείνον που ενεργοποιείται και οδηγεί στην εφεύρεση;
Γ.Φ.: Πρώτη είπε αυτή τη μεγάλη κουβέντα η Ιστορία. Πιστεύω, πως στη ζωή μας οδηγούμαστε από ένα πρωταρχικό συναίσθημα κι ένα βασικό ένστικτο. Το συναίσθημα της δημιουργίας και το ένστικτο της επιβίωσης. Όταν έρχεται η έσχατη ανάγκη, όλες οι δυνάμεις, ψυχικές, πνευματικές και σωματικές, που συντείνουν στην δημιουργία και την επιβίωση, ενώνονται και συλλειτουργούν για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Όταν αυτός ο σκοπός γίνεται σκοπός ολόκληρης της κοινότητας, φτάνουμε στο ευκταίο κι όχι απλά, στο εφικτό.
Γ.Φ.: Ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε, πως η αγάπη μεταμορφώνει σε χαρά ακόμα και την θυσία. Κι ο Ζαν Ζακ Ρουσώ έγραψε, πως η αγάπη μετριέται μ’ αυτό που θυσιάζουμε γι αυτήν. Όταν ο Αγαθοκλής συνάντησε την φοιτήτρια, πλέον, Νινιώ κι άκουσε πως τον αγαπάει σαν αδελφό της, κατέρρευσε. Πίεσε τον παιδικό του έρωτα στην τελευταία άκρη της καρδιάς του και μετρούσε την αγάπη του με τις θυσίες που έκανε για να γίνει ευτυχισμένη η Νινιώ του. Η αγάπη του και οι θυσίες πήγαιναν χέρι, χέρι. Μεγαλύτερη αγάπη μεγαλύτερες θυσίες.
Μ.Γ.: «Έβαλα τη φιλία μου για τον Φιντία κάτω από την αγάπη μου για τη Νινιώ» παραδέχεται ο ήρωάς σας. Υπάρχει διαβάθμιση στην αγάπη;
Γ.Φ.: Η τέλεια αγάπη είναι στην κορυφή της ανηφόρας. Όσο ανεβαίνεις το σώμα κουράζεται, αλλά η ψυχή αγαπάει περισσότερο. Ελπίζει ν’ αγαπηθεί περισσότερο. Ο ήρωας του βιβλίου έβλεπε ένα κενό στην κορυφή της ανηφόρας κι όταν έκλεινε την αγκαλιά του αγκάλιαζε μόνο τον εαυτό του. Όταν ο Φιντίας είπε, πως είναι ερωτευμένος με την Νινιώ, έβαλε την πληγωμένη αγάπη του κάτω απ’ την φιλία. Για το καλό της αγαπημένης του.
Μ.Γ.: Σε ποιες περιπτώσεις «η νομιμότητα χρειάζεται παράνομα στηρίγματα για να σταθεί όρθια» όπως αναφέρει ο Φιντίας στον φίλο του;
Γ.Φ.: Είναι μια σοφιστεία του μικρού αυτοκράτορα για να πείσει, πως έχει καλούς σκοπούς και υπηρετεί το δίκιο! Η νομιμότητα στηρίζεται μόνο στους θεσμούς που εγγυάται η δημοκρατία.
Μ.Γ.: Διαπλοκή, διαφθορά, δημαγωγία ήταν τα τρία καταραμένα δέλτα από τα οποία ήθελε να φύγει ο ήρωάς σας. Εκείνα τον άφηναν να ξεφύγει;
Γ.Φ.: Οι μικροί αυτοκράτορες θέλουν πάντοτε ανθρώπους για «αφαίμαξη». Όχι μόνο για την επιβίωση, όπως κάνουν οι κλέφτες του ποινικού δικαίου, αλλά για πλουτισμό και ευμάρεια. Για την ηδονή! Ακόμα και η αγάπη, ο έρωτας, είναι «προϊόν» της διαπλοκής και της διαφθοράς. Ψεύτικα συναισθήματα, πλήρωση ενστίκτων κι όχι συναισθημάτων. Το περιβάλλον της διαφθοράς τους εμπνέει και τους αναζωογονεί! Είναι το οξυγόνο, η ζωή και η ευτυχία τους. Γι αυτό θέλουν ένα δικό τους «χωράφι» να σπέρνουν και να θερίζουν, όποτε κι όπως αυτοί το θέλουν.
Γ.Φ.: Το μήνυμα του βιβλίου είναι απλό. Με την άρνηση δεν διορθώνεις τίποτα και κανέναν. Για να διορθώσεις μια κοινωνία ξεκινάς απ’ τον εαυτό σου κι αυτό χρειάζεται δημιουργικό αγώνα. Ο ήρωας του βιβλίου απέδειξε, πως η επιτυχία είναι παιδί των λαθών.
Μ.Γ.: Στο βιβλίο σας ο ήρωάς σας έρχεται αντιμέτωπος με τις επιλογές του, δηλαδή με τον εαυτό του. Το ίδιο προσδοκάτε και για τον αναγνώστη;
Γ.Φ.: Ένα καλό λογοτεχνικό έργο μοιάζει με ένα καλό γυμναστήριο. Μπαίνει στο βιβλίο ο αναγνώστης και γυμνάζει τα δικά του συναισθήματα. Την ψυχή του. Βλέπει τα λάθη των ηρώων, μετράει το εύρος των συναισθημάτων και μαθαίνει.
Μ.Γ.: Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και σας εύχομαι καλοτάξιδο το βιβλίο σας.
Γ.Φ.: Χαρά μου που μιλήσαμε από καρδιάς.
*Το μυθιστόρημα «Ο μικρός αυτοκράτορας» του Γιώργου Α. Φυτίλη κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε στον τραπεζικό χώρο. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τα τελευταία δέκα χρόνια με τη συγγραφή. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.
Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά κι έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής» από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τον Νοέμβριο του 2019 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα «Ζάχαρη άχνη» από τις εκδόσεις Ωκεανός. Τον Ιούνιο 2021 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ από τις εκδόσεις Ωκεανός.