«Φυλο-νικία» μια πολύ ενδιαφέρουσα θεατρική παράσταση που αξίζει να δείτε 

Από τη Μαίρη Γκαζιάνη

Την περασμένη Κυριακή παρακολούθησα τη θεατρική παράσταση «Φυλο-νικία» του  Μαριβώ σε μετάφραση – διασκευή – σκηνοθεσία Αλεξάνδρας Βουτζουράκη στο Θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή.  Βγαίνοντας από την αίθουσα η γεύση που μου άφησε ήταν ένας έντονος προβληματισμός στη σκέψη πόσο εξελιγμένοι είμαστε τελικά; Τι είναι αυτό που κατευθύνει τις αποφάσεις και τις κινήσεις μας, η λογική ή το ένστικτο;

Ο Μαριβώ έγραψε το έργο πάρα πολλά χρόνια πριν, ωστόσο, θα μπορούσε να είχε γραφτεί και σήμερα. Το έργο αφορά τη μελέτη της ανθρώπινης φύσης. Πρόκειται για την ιστορία τεσσάρων παιδιών που κάποιοι αποφάσισαν να τ΄ απομονώσουν από τον κόσμο, από τη στιγμή της γέννησής τους, προκειμένου να πειραματιστούν επάνω τους για τα ένστικτα και τις συνέπειές τους.

Στην ηλικία των είκοσι ετών τους επιτρέπουν, για λίγες ώρες,  ν΄ ανακαλύψουν τη μορφή τους, στη συνέχεια να έρθουν σε επαφή τα κορίτσια με τα αγόρια, τα κορίτσια μόνα τους και τα αγόρια μεταξύ τους ώσπου τελικά να βρεθούν όλοι μαζί. Τι συμβαίνει όμως μετά την προσέγγιση του ενός με τον άλλον και όλων μαζί;

Στην αρχή ενθουσιάζονται με τη μορφή τους, ακολουθεί ο ενθουσιασμός της γνωριμίας με άλλο άτομο διαφορετικού φύλου, στη συνέχεια ίδιου φύλου και τελικά βρίσκονται δυο κορίτσια και δυο αγόρια να διεκδικούν το ένα το άλλο.

Τα συναισθήματα που αναπτύσσονται είναι πρωτόγνωρα γι΄ αυτούς, τα ανακαλύπτουν σιγά-σιγά και πέφτουν στην παγίδα των ενστίκτων. Στην αρχή υπάρχει η χαρά της ανακάλυψης, η χαρά της γνωριμίας, η επιθυμία του αγγίγματος, ο πόθος στην ανακάλυψη της διαφορετικότητας αρσενικού-θηλυκού, ο φόβος για την απόρριψη, η ζήλεια που γεννάται στη διεκδίκηση του άλλου.

Μια Φωνή δίχως υπόσταση καθοδηγεί τους τέσσερις νέους στη διεξαγωγή του διεστραμμένου πειράματος, τα διατάσσει, τα απειλεί, τα φέρνει κοντά και τ΄ απομονώνει πάλι προκαλώντας απελπισία στη γνώση ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Η διεκδίκηση του ενός από τον άλλον γίνεται τόσο αναγκαία που ξεπερνά το όριο της κτητικής συμπεριφοράς για να καταλήξει στον φόνο.

«Έχω έναν δικό μου άντρα», «Έχω έναν δικό μου άντρα και τώρα θα έχω και μια δική μου γυναίκα», «Γεννηθήκαμε για ν’ αγγιζόμαστε» αναφέρονται στους διαλόγους.

«Η Φιλονικία του Μαριβώ στα δικά μου μάτια φάνταζε πάντοτε σαν μια ιστορία τρόμου» σημειώνει η σκηνοθέτις. Και πως δεν θα μπορούσε να είναι από τη στιγμή που το ένστικτο γίνεται μοναδικός οδηγός στην εξέλιξη της γνωριμίας των τεσσάρων νέων.

Πρόκειται για μια προσεγμένη διασκευή, με εξαιρετική σκηνοθεσία και ερμηνείες που παραπέμπουν σε έμπειρους ηθοποιούς, παρόλο που πρόκειται για τέσσερις νέους που απ΄ ότι φαίνεται έχουν να προσφέρουν πολλά στο ελληνικό θέατρο και γενικότερα στην υποκριτική τέχνη.

Εναρμονισμένοι με τους δύσκολους ερμηνευτικά ρόλους τους, κατάφεραν, να ξεπεράσουν τις γνώσεις, τις εμπειρίες, τους κανόνες, την κοινωνικότητα και γενικά την προσωπική τους ζωή προκειμένου να βιώσουν τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των νέων που υποδύονται, και να οδηγηθούν με μια πρωτόγονη αντιμετώπιση στην ανακάλυψη της ανθρώπινης φύσης, της σεξουαλικότητας, της ανάγκης της συντροφικότητας.

Οι ηθοποιοί, που ερμηνεύουν τους τέσσερις νέους, μπήκαν σε μια δύσκολη διαδικασία αφαίρεσης γνώσεων, εμπειριών και πεποιθήσεων, προκειμένου να ζουν την κάθε επαφή σαν μια πρωτόγνωρη κατάσταση, σε μια πορεία προς την ανακάλυψη της ζωής, του σώματος και της ανθρώπινης φύσης χωρίς «οδηγίες χρήσης», υπό την απειλή μιας ασώματης και άψυχης Φωνής που διατάζει, απαιτεί, εκβιάζει.

Οι πέντε ηθοποιοί λειτούργησαν σαν τα πέντε δάχτυλα του ενός χεριού σ΄ ένα έργο με πολλές απαιτήσεις κι ωστόσο στάθηκαν επάξια στην ερμηνεία των ρόλων τους. Ισάξια κι ισότιμα αντιμετώπισαν τους χαρακτήρες που υποδύονταν κι απέδωσαν την ουσιαστική δυναμική τους.

Είναι πολύ ευχάριστο και συγκινητικό μαζί να βλέπεις νέους ανθρώπους να επιλέγουν το ποιοτικό θέατρο και να το υποστηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις, με πάθος, πιστότητα και σεβασμό στην υποκριτική τους τέχνη.

Το θεατρικό σκηνικό τόσο απλό και παράλληλα τόσο «πλούσιο» όσο απαιτεί το πείραμα. Στους μεγάλους καθρέπτες που βρίσκονται στους τοίχους και στο πάτωμα οι νέοι ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους πριν ανακαλύψουν ο ένας τον άλλον. Τα μεγάλα παραβάν στους τοίχους παραπέμπουν σ΄ έναν κόσμο πλασματικά όμορφο εφόσον στην ουσία πρόκειται για φυλακή.

Η σκηνοθετική γραμμή καθοδήγησε με επιτυχία τους ηθοποιούς ν΄ ανταπεξέλθουν στους ιδιαίτερα δύσκολους και απαιτητικούς ρόλους τους, η δε κινησιολογία τους επέτρεψε να εκφράζουν μέσω της κίνησης συναισθήματα άλλοτε θετικά κι άλλοτε αρνητικά.

Η εμπνευσμένη μουσική του Γιάννη Μαδούρου συνοδεύει την παράσταση με ήχους που απαιτεί το όλο «πείραμα».

Η Φυλο-νικία είναι μια πολύ δυνατή θεατρική παράσταση που μας φέρνει αντιμέτωπους με φιλοσοφικά ερωτήματα πάνω στην ανθρώπινη φύση.

Οι ηθοποιοί της παράστασης βιώνουν αβίαστα τα πρωτόγνωρα συναισθήματα των ρόλων τους και μας τα μεταφέρουν ατόφια για να θέσουμε το δικό μας ερωτηματικό, η αγνότητα κόντρα στο ένστικτο. Ποιο θα νικήσει;

Πρόκειται για μια θεατρική παράσταση που τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Η ταυτότητα της παράστασης

Πρωταγωνιστούν (με σειρά εμφάνισης) : Βέρα Μακρομαρίδου, Γιάννης Τριαντάκης, Νίνα Τουμαζάτου, Λυκούργος Μπάδρας, Αναστασία Τσιλικιώτη.

Μετάφραση / Διασκευή / Σκηνοθεσία : Αλεξάνδρα Βουτζουράκη

Μουσική : Γιάννης Μαδούρος

Φωτογραφίες – Βίντεο : Χρήστος Παναγόπουλος

Γραφιστικά / Δημιουργικά : Γιώργος Σπήλιος

Σκηνικά / Κοστούμια : Fn’F Team

Επικοινωνία : Νατάσα Παππά

Βοηθός Σκηνοθέτη : Αναστασία Τσιλικιώτη

Οργάνωση Παραγωγής : Γιάννης Τριαντάκης

Παραγωγή : Αθηναϊκή Σκηνή

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά

Θέατρο «Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη»

Αθανασίου Διάκου & Τζιραίων 13 (έξω από το μετρό Ακρόπολης)

Ημέρες και Ώρες Παραστάσεων

Σάββατο : 21.00

Κυριακή : 20.00

Τιμές Εισιτηρίων: Γενική Είσοδος : 12 ευρώ, Φοιτητικό – Ανέργων : 10 ευρώ