Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη
Η Φωτεινή Γαλάνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λαμία. Είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το θέατρο και το ραδιόφωνο. Κυνηγάει τη δημιουργία σε καθημερινή βάση. Κάθε έντονο συναίσθημα είναι για κείνη μια έμπνευση για γραφή. Η ποιητική συλλογή «Σκέψης σύναψη» είναι η πρώτη συγγραφική της απόπειρα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο.
ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Πότε αρχίσατε να ανακαλύπτετε την ποιητική σας φλέβα;
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΑΛΑΝΗ: Άρχισα περίπου πριν τρία χρόνια να ανακαλύπτω την ανάγκη να εξωτερικεύσω σκέψεις μου και να τις καταγράψω με αυτόν τον ποιητικό τρόπο. Να εγκλωβίσω ουσιαστικά ένα συναίσθημα στην κορύφωσή του, ακριβώς την στιγμή που το νιώθω. Μέχρι τότε έγραφα με διαφορετικό τρόπο, έναν τρόπο που δεν με κάλυπτε εκφραστικά.
Μ.Γ.: Τι είναι για εσάς η ποίηση και πώς την ορίζετε;
Φ.Γ.: Η ποίηση είναι πολύ δύσκολο να οριστεί και η αλήθεια είναι πως δεν θα ήθελα να της δώσω έναν ορισμό, να την «οριοθετήσω». Για εμένα είναι κατάθεση ψυχής, είναι ένας τρόπος να αποτυπώσεις έμμεσα τις σκέψεις σου και ο κάθε ένας αναγνώστης μπορεί να βρει το νόημα συμπληρώνοντας και ταυτίζοντας την κάθε φράση με δικές του εμπειρίες και βιώματα.
Μ.Γ.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή σας με τίτλο «Σκέψης Σύναψη» από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο. Τι είδους ποίηση αφορά;
Φ.Γ.: Νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο ακροβατεί ανάμεσα σε ημερολογιακή ποίηση, πεζοποιήματα, αποφθέγματα και μια πιο σύγχρονη μορφή ποίησης.
Μ.Γ.: Τι θέλατε να προσδιορίσετε με τον συγκεκριμένο τίτλο;
Φ.Γ.: Με τον συγκεκριμένο τίτλο ήθελα να προσδιορίσω ακριβώς αυτό που νιώθω γι’ αυτό το βιβλίο, γι’ αυτή την ποιητική συλλογή. Ότι είναι συνοπτικά και συμπυκνωμένα σκέψεις μηνών. Μια Σύναψη των Σκέψεων μου.
Μ.Γ.: Ποια συναισθήματα επικρατούν στις σελίδες του;
Φ.Γ.: Τα συναισθήματα που επικρατούν στις σελίδες του βιβλίου αυτού, είναι όλα όσα έχει νιώσει ή θα νιώσει κάθε άνθρωπος που έχει ερωτευτεί ανθρώπους και ιδέες, που απογοητεύεται αλλά στο τέλος δεν παύει να ελπίζει.
Μ.Γ.: Κάποια ποιήματα συνοδεύονται από φωτογραφίες. Πώς συνδέονται μεταξύ τους;
Φ.Γ.: Τα ποιήματα μπλέκονται με τις φωτογραφίες σκόπιμα, καθώς μεταφέρουν στιγμιότυπα ζωής. Αρκετά ποιήματα τα έγραψα την ίδια στιγμή που έβγαλα την εκάστοτε φωτογραφία και για αυτό ήθελα να συνυπάρχουν στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που μετέπειτα έκανα την σύνδεσή τους, γιατί ένιωθα ότι η φωτογραφία συμπληρώνει το κείμενο.
Μ.Γ.: «Με τα πόδια καλά βιδωμένα στο έδαφος μπορείς να ρισκάρεις» γράφετε. Αν το ρίσκο απαιτεί την ασφάλεια της σταθερότητας, θεωρείται ρίσκο;
Φ.Γ.: Θεωρώ ότι κανένα ρίσκο με την ασφάλεια της σταθερότητας δεν μπορεί να είναι ένα ρίσκο που θα φέρει μεγάλες αλλαγές και εξέλιξη. Είναι ένα ρίσκο μέσα σε ένα πλαίσιο που από μόνο του αδρανοποιείται.
Μ.Γ.: «Ακόμα και στην ευτυχία ο άνθρωπος βρίσκει δυστυχία» είναι μια άλλη σκέψη σας. Τι θέλετε να τονίσετε;
Φ.Γ.: Όταν έγραψα τη συγκεκριμένη φράση σκεφτόμουν την τάση του ανθρώπου να είναι αχόρταγος και ανικανοποίητος. Τίποτα και ποτέ δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι τέλειο και καμία μέρα μας δεν θα είναι μια πλήρως ευτυχισμένη μέρα. Ωστόσο αναλωνόμαστε, χάνουμε το πλήθος όμορφων στιγμών και εστιάζουμε σε αυτές τις ελάχιστες που μας φέρνουν δυστυχία.
Μ.Γ.: Από πού μπορεί να αντλήσει κάποιος δύναμη «κάθε φορά που πέφτει» ώστε να «γελάει και να χαίρεται»;
Φ.Γ.: Από προσωπική μου πείρα, κάθε φορά που «έπεφτα», έπειτα μου ερχόντουσαν πολλά όμορφα πράγματα, ή έβλεπα τα γεγονότα από άλλη οπτική γωνία. Ουσιαστικά με οδηγούσε αυτή η «πτώση» σε μια εξέλιξη, σε μια αλλαγή που δεν το ήξερα αλλά ήταν αναγκαία. Οτιδήποτε που δεν σχετίζεται με την υγεία και είναι φαινομενικά αρνητικό τις περισσότερες φορές σε οδηγεί κάπου που δεν θα πήγαινες υπό άλλες συνθήκες.
Μ.Γ.: «Οι σκέψεις είναι κύματα». Πότε εμφανίζονται «σαν φουρτούνα και θαλασσοταραχή» και πότε «σαν ήρεμο κυματάκι»;
Φ.Γ.: Οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν σαν τα κύματα. Κάποιες έρχονται και φέρνουν αναταραχές και κάποιες άλλες δεν μας επηρεάζουν σχεδόν καθόλου. Τις σκέψεις μας με δυσκολία τις ελέγχουμε, όπως και τη θάλασσα. Κάποιες φορές για παράδειγμα, περνάνε καράβια από το πουθενά και η θάλασσα από ήρεμη αρχίζει και φουρτουνιάζει. Τα καράβια, για κάθε άνθρωπο, έχουν διαφορετική σημασία και συμβολισμό. Συνεπώς, το πότε και το πως εμφανίζονται τα κύματα αυτά των σκέψεών μας επηρεάζεται από πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες.
Μ.Γ.: «Λίγες στιγμές ευτυχίας». Από τι εξαρτάται η ευτυχία;
Φ.Γ.: Η ευτυχία πάντα έρχεται σε δόσεις ευτυχισμένων στιγμών. Το θέμα είναι πώς εμείς τη δεχόμαστε και τη διαχειριζόμαστε. Συνεπώς, για εμένα η ευτυχία εξαρτάται από τη σχέση μας με τον εαυτό μας, έπειτα από τη σχέση μας με τους ανθρώπους που έχουμε στον περίγυρό μας και στη συνέχεια από τον τρόπο που βιώνουμε και αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα. Ευτυχία είναι μια όμορφη συζήτηση, μια αγκαλιά, ένας όμορφος λόγος, η αυτοεκτίμηση, το αίσθημα της αγάπης. Η ευτυχία κρύβεται πίσω από τα μεγάλα και τα μικρά, το θέμα είναι πώς εμείς έχουμε εκπαιδεύσει τον εαυτό μας για να την εντοπίζει και να την βιώνει.
Μ.Γ.: «Οι πληγές κλείνουν όταν βρεθούν άνθρωποι να τις κάνουν να μην έχουν νόημα». Σημάδια αφήνουν;
Φ.Γ.: Οι πληγές μας έχουν πολύ μεγάλη αξία, διότι είναι αυτές που μας διαμορφώνουν πιο απότομα και έντονα. Κάποιες πληγές επουλώνονται απευθείας, κάποιες θέλουν τον χρόνο τους και κάποιες άλλες αφήνουν για πάντα το στίγμα τους. Όμως ακόμα και οι τελευταίες χάνουν το νόημα τους όταν βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι. Αν έχεις κάτι που σε κάνει να χαμογελάς με την καρδιά σου, γιατί να σκεφτείς μια μικρή γρατζουνιά στην ψυχή σου; Εκτός αν μιλάμε για πολύ βαθιά πληγή.
Μ.Γ.: «Δεν πρέπει να δένουμε αλλά ούτε και να σπρώχνουμε τον χρόνο» αναφέρετε. Πώς δένεται ο χρόνος και ποιες στιγμές τον σπρώχνουμε;
Φ.Γ.: Δένουμε τον χρόνο όταν προσπαθούμε αδίκως να τον εγκλωβίσουμε. Κάθε φορά που προσπαθούμε να τον σταματήσουμε και να τον αφήσουμε σε χρονοχώρους αόριστους που εμάς μας ευχαριστούν. Κάθε φορά που κοιτάζουμε το ρολόι χαμογελώντας και εκλιπαρούμε να μη τριγυρίσουν άλλο οι δείκτες των ρολογιών αλλά να μείνουν στάσιμοι. Αντιθέτως, τον σπρώχνουμε όταν θέλουμε να φύγουν οι ώρες, να εξαφανιστούν άσκοπα για να έρθουν άλλες πιο ωραίες. Κατά την γνώμη μου αυτό είναι λάθος, καθώς αντί να εγκλωβίσουμε τις ώρες μας, εγκλωβίζουμε εντέλει τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μ.Γ.: «Κόψε την κλωστή από την οποία κρέμεσαι». Τι είδους μπορεί να είναι αυτή η κλωστή;
Φ.Γ.: Η κλωστή συμβολίζει τα «πρέπει» και τα «μη» της καθημερινότητας. Είναι όλες αυτές οι αόρατες αλυσίδες που μας κρατούν δέσμιους. Όλους μας δένουν κάποιες κλωστές, οι οποίες είτε είναι δημιουργήματα άλλων, είτε του ίδιου μας του εαυτού. Το θέμα είναι πόσο ανθεκτικές επιτρέπουμε να γίνουν και με πόση ευκολία μπορούμε να τις κόψουμε.
Μ.Γ.: Πότε «η καρδιά μπαίνει σε καταστολή» όπως γράφετε στο τελευταίο ποίημα;
Φ.Γ.: Η καρδιά μπαίνει σε καταστολή όταν εμποδίζεται, όταν περιορίζεται και δεν μπορεί να ακολουθήσει τις επιθυμίες της.
Μ.Γ.: Είναι η ποίηση μοναχική τέχνη; Είστε φίλη με τη μοναξιά;
Φ.Γ.: Η ποίηση είναι σίγουρα για εμένα μοναχική τέχνη. Συνήθως με επισκέπτεται όταν νιώθω ότι θέλω τον χώρο και τον χρόνο μου. Είμαι φίλη με τη μοναξιά αλλά δεν τα πάμε καλά στη συγκατοίκηση. Προτιμώ να τη συναντάω λίγες φορές και αυτό όταν εγώ το επιλέγω. Η μοναξιά και η επικοινωνία με άλλους ανθρώπους είναι εξίσου σημαντικές, καθώς με την πρώτη ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και με την δεύτερη τον κόσμο γύρω σου μέσα από την οπτική γωνία των άλλων.
Μ.Γ.: Κυνηγάτε τη δημιουργία σε καθημερινή βάση, διαβάζω στο βιογραφικό σας. Τι σημαίνει η δημιουργία για εσάς;
Φ.Γ.: Δημιουργία για εμένα είναι το αντίθετο της αδράνειας. Η παραγωγικότητα, η επαφή με κάτι που σου ξυπνάει το αίσθημα της αυτοβελτίωσης. Να παίρνεις στα χέρια σου ένα υλικό και να του δίνεις άλλη μορφή. Να ξυπνάει το μυαλό σου ιδέες και να τις κάνεις πράξη.
Μ.Γ.: Κάθε έντονο συναίσθημα είναι για σας μια έμπνευση για γραφή, αναφέρεται επίσης στο βιογραφικό σας. Γράφετε πιο εύκολα στη χαρά ή στον πόνο;
Φ.Γ.: Νομίζω δεν γράφω πιο εύκολα αναλόγως την συνθήκη της χαράς ή της λύπης. Καταβάθος, η έμπνευση με βρίσκει από μόνη της, ακολουθεί τα δυνατά συναισθήματα σε οποιοδήποτε συναισθηματικό πλαίσιο. Η μια σκέψη αλληλοσυμπληρώνεται με μια άλλη και δημιουργείται ένα ποίημα, ένα κείμενο.
Μ.Γ.: Ο έρωτας με ποιον τρόπο σας επηρεάζει ποιητικά;
Φ.Γ.: Ο έρωτας πάντα ήταν και θα είναι μια από τις βασικότερες πηγές έμπνευσης για την ποίηση. Εννοείται πως αρκετά ποιήματα μου τα έγραψα όταν ένιωθα τα έντονα συναισθήματα που δημιουργεί ο έρωτας.
Μ.Γ.: Πιστεύετε ότι ο κόσμος στην Ελλάδα διαβάζει ποίηση κι αν όχι, πού οφείλεται;
Φ.Γ.: Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν επιλέγουν εύκολα την ποίηση. Λυπάμαι πολύ για αυτό. Κατά τη γνώμη μου, η ποίηση μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, να βάλει τον καθένα από εμάς σε σκέψεις και να μας κάνει καλύτερους, πιο εκφραστικούς, πιο δοτικούς, πιο ανοιχτούς στο συναίσθημα. Πολλοί θεωρούν ότι η ποίηση είναι κάτι απόμακρο, αλλά αντιθέτως η ποίηση μπορεί να έρθει πιο κοντά στον καθένα μας, να δούμε κομμάτια μας μέσα σε αυτήν. Σίγουρα αυτή η αποστασιοποίηση οφείλεται και στην γενικότερη απομάκρυνση από το βιβλίο, η οποία έχει κορυφωθεί εξαιτίας της ευκολίας που μας παρέχει το internet για «γρήγορη» ψυχαγωγία.
Μ.Γ.: Σας ευχαριστώ πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης κι εύχομαι καλοτάξιδο το βιβλίο σας.
Φ.Γ.: Εγώ ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία μέσω των ερωτήσεων σας να μιλήσω για το βιβλίο μου.
*Η ποιητική συλλογή «Σκέψης Σύναψη» της Φωτεινής Γαλάνη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο.
Μαίρη Γκαζιάνη
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε στον τραπεζικό χώρο. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τα τελευταία δέκα χρόνια με τη συγγραφή. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.
Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά κι έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής» από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τον Νοέμβριο του 2019 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα «Ζάχαρη άχνη» από τις εκδόσεις Ωκεανός. Τον Ιούνιο 2021 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ από τις εκδόσεις Ωκεανός.
