Εύη Φρυγανά: Προσπαθώ να κάνω τα βιβλία όσο πιο ρεαλιστικά μπορώ

Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη 

Η Εύη Φρυγανά γεννήθηκε στη Χαλκίδα και σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Η αγάπη της για τη συγγραφή την οδήγησε τον Αύγουστο του 2013 να ιδρύσει το λογοτεχνικό μπλογκ Moonlight Tales και το ενδιαφέρον της για ό,τι σχετίζεται με τις έρευνες ανθρωποκτονιών να παρακολουθήσει πολυάριθμα σεμινάρια εγκληματολογίας.

Ξεκίνησε να γράφει από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και το 2016 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Αναζήτηση Εκδίκησης. Από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη κυκλοφορεί το αστυνομικό μυθιστόρημα Ο Κήπος με τους Υάκινθους. 

ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Σπουδάζετε Διοίκηση Επιχειρήσεων ενώ παράλληλα ασχολείστε με τη συγγραφή. Πώς συνδέονται αυτές οι διαφορετικές ιδιότητες μεταξύ τους;

ΕΥΗ ΦΡΥΓΑΝΑ: Δεν νομίζω ότι συνδέονται ιδιαίτερα, αλλά -υποθέτω- όλοι έχουμε παραπάνω από ένα ενδιαφέροντα. Και δεν σχετίζονται πάντα. 

Μ.Γ.: Ποιο ήταν το έναυσμα ώστε ν’ ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Ε.Φ.: Δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι, πάνε χρόνια από τότε, αλλά δεν φαντάζομαι ότι υπήρξε κάποια συγκεκριμένη αιτία. Απλώς προέκυψε.

Είναι κρίμα που δεν έχω μια πιο ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθώ για το πώς ξεκίνησαν όλα. Υπόσχομαι ότι τα βιβλία μου δεν είναι τόσο βαρετά όσο οι απαντήσεις μου. 

Μ.Γ.: Διατηρείτε το δικό σας λογοτεχνικό μπλοκ Moonlight Tales. Ποιος ήταν ο στόχος της δημιουργίας του;

Ε.Φ.: Αρχικά, το μακρινό μακρινό 2013 όταν ξεκινήσαμε, σκεφτόμασταν ότι θα ήταν απλώς μια ωραία ιδέα, κάτι ενδιαφέρον για συγγραφείς, αναγνώστες και, κυρίως, για εμάς. Με τα χρόνια εξελίχθηκε περισσότερο από όσο είχαμε φανταστεί. Πλέον στο Moonlight Tales έχουμε εκατοντάδες ελληνικές ιστορίες διαφόρων ειδών, δεκάδες συγγραφείς, άρθρα για τα τεχνικά θέματα της λογοτεχνίας και για έμπνευση, συνεντεύξεις, κληρώσεις και παρουσιάσεις βιβλίων. Οπότε μπορεί να μην υπήρχε ιδιαίτερος στόχος, αλλά σίγουρα είμαστε χαρούμενοι που το προσπαθήσαμε. 

Μ.Γ.: Έχετε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις έρευνες ανθρωποκτονιών κι έχετε παρακολουθήσει σεμινάρια εγκληματολογίας. Πως προκλήθηκε αυτό το ενδιαφέρον;

Ε.Φ.: Αν πρέπει να το προσδιορίσω, θα πω ότι μάλλον ξεκίνησε όταν έγινα μάρτυρας μιας αιματηρής δολοφονίας. Όχι, αστειεύομαι. Δεν ξέρω πώς ακριβώς προκλήθηκε (άλλη μία καταπληκτική απάντηση). Πέρασα μεγάλο μέρος των παιδικών μου χρόνων στα Δικαστήρια Χαλκίδας, γιατί ο πατέρας μου μπαινόβγαινε στη φυλακή, και κατά πάσα πιθανότητα κόλλησα το μικρόβιο έτσι.

Πλάκα κάνω πάλι (είμαι γνωστός σατανάς, άλλωστε). Η θεία μου δούλευε στο Πρωτοδικείο και περίμενα στο γραφείο της να με πάει στο σπίτι. Μάλλον έτσι ξεκίνησε. 

Μ.Γ.: Είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο γράφετε αστυνομικά βιβλία;

Ε.Φ.: Περιέργως η ενασχόληση με τα αστυνομικά είναι αρκετά πρόσφατη. Μέχρι το «Ο Κήπος με τους Υάκινθους» δεν είχα ξαναγράψει για έρευνα δολοφονίας. Σε ό,τι γράφω υπάρχει κάποιο έγκλημα (βλ. «Δείπνο Δολοφόνων», αλλά δεν θα κάνω spoilers), όμως η αστυνομία δεν ανακατεύεται ποτέ ιδιαίτερα. «Ο Κήπος με τους Υάκινθους» και η συνέχειά του, «Ο Τοίχος με τις Γαρδένιες», που θα κυκλοφορήσει -ευελπιστώ- το 2022, είναι μία ευχάριστη, αν και κάπως πολύπλοκη αλλαγή. 

Μ.Γ.: Έχετε επιρροές από κλασσικούς ή σύγχρονους αστυνομικούς συγγραφείς;

Ε.Φ.: Είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς κάτι τέτοιο για τον εαυτό του ή να είναι αντικειμενικός. Διαβάστε τα βιβλία και πείτε μου εσείς. 

Μ.Γ.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σας «Δείπνο δολοφόνων». Με τι έρχεται σε επαφή ο αναγνώστης στις σελίδες του βιβλίου;

Ε.Φ.: Όταν περιπλανιέμαι μόνη μου στο σπίτι τα βράδια, το περιγράφω ως την τομή ανάμεσα στα κλασικά whodunnit τύπου «And Then There Were None» και στις πιο σύγχρονες παρόδιες τους, όπως το «Murder By Death» στο διάγραμμα Venn που είναι η Παγκόσμια Αφήγηση Ιστοριών. Αλλά αυτό θα ήταν υπερβολικά επιτηδευμένο, για να το αναφέρω σε συνέντευξη.

Κοιτάξτε, έξι παλιοί συμφοιτητές μαζεύονται σε ένα πανδοχείο για το σαββατοκύριακο. Όλοι έχουν από κάτι να κρύψουν και ο τίτλος είναι «Δείπνο Δολοφόνων». Ό,τι πω περισσότερο από αυτά θα είναι spoiler. 

Μ.Γ.: Πόσο κοντά στην πραγματικότητα βρίσκονται οι ιστορίες που αφηγείστε;

Ε.Φ.: Προσπαθώ να κάνω τα βιβλία όσο πιο ρεαλιστικά μπορώ ή είναι δυνατό (ειδικά τα αστυνομικά), όμως δεν είμαι ντετέκτιβ/δικηγόρος/εγκληματολόγος κλπ., οπότε υπάρχουν δυσκολίες και αστοχίες -πιθανόν. Αυτή είναι η πραγματικότητα για τους περισσότερους συγγραφείς του είδους.

Μ.Γ.: Αντλείτε στοιχεία από πραγματικές αστυνομικές υποθέσεις;

Ε.Φ.: Μπορεί να μάθω για μία υπόθεση και ένα κομμάτι της να μου φανεί ενδιαφέρον ή ιδιαίτερο, οπότε ίσως το συμπεριλάβω, αλλά ως εκεί. Είναι σημαντικό για εμένα και, φαντάζομαι, για τους αναγνώστες να υπάρχει μία αρκετά διακριτή γραμμή ανάμεσα σε ένα πραγματικό ειδεχθές έγκλημα και σε μία φανταστική ιστορία, που θα διαβάσουν στην παραλία για τη διασκέδασή τους. Ανάλογα με το αν έχεις στα χέρια σου true crime βιβλίο ή μυθιστόρημα, μπορείς να ξυπνήσεις την ενσυναίσθησή σου ή το αστυνομικό σου δαιμόνιο αντίστοιχα. Ή μόνο εγώ το κάνω αυτό; 

Μ.Γ.: Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη «συνταγή» για να γράψει κάποιος ένα αστυνομικό βιβλίο;

Ε.Φ.: Δεν ξέρω ποια είναι η εκτέλεση -υποθέτω διαφέρει από κουζίνα σε κουζίνα και από μάγειρα σε μάγειρα-, αλλά τα συστατικά είναι ίδια: ιδέα, έρευνα, δουλειά και διορθώσεις, όπως και για κάθε βιβλίο. Όσον αφορά την έρευνα θα έλεγα ότι η δοσολογία είναι κάπως διαφορετική. 

Μ.Γ.: Ποια είναι τα σημεία που πρέπει να προσέχει;

Ε.Φ.: Να μην καεί το φαγητό; Η απάντηση εξαρτάται από τις αδυναμίες του συγγραφέα, την ίδια την ιστορία και το κοινό της. Για εμένα, ως αναγνώστη, η αληθοφάνεια και η σωστή έρευνα είναι από τα σημαντικότερα στοιχεία ενός αστυνομικού, πολλοί όμως δεν νοιάζονται ιδιαίτερα. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Άντε να αποφασίσεις πού πρέπει να δώσεις βάση. 

Μ.Γ.: Οι αστυνομικές ιστορίες που γράφετε υπάρχουν ολοκληρωμένες στο μυαλό σας ή σας καθοδηγούν οι ήρωές σας;

Ε.Φ.: Δεν έχει υπάρξει ποτέ ιστορία ολοκληρωμένη στο μυαλό μου και κατά τη συγγραφή προκύπτουν νέες καταστάσεις, σκηνές, υποπλοκές κ.ο.κ.. Δεν νομίζω ότι έχω τη συγκέντρωση να προσχεδιάσω πλήρως ένα βιβλίο και την πειθαρχία να μην ενδώσω σε καινούριες ιδέες. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους χαρακτήρες. 

Μ.Γ.: Στα αστυνομικά βιβλία υπάρχει κάποιο βαθύτερο μήνυμα;

Ε.Φ.: Σε όλα τα βιβλία υπάρχει κάποιο βαθύτερο μήνυμα. Το θέμα είναι αν έχει εμβαθύνει σε αυτό ο συγγραφέας και αν έχει όρεξη να το διερευνήσει ο αναγνώστης. Το ίδιο ισχύει για όλες τις τέχνες, θα έλεγα. Από τη στιγμή που περνάς καλά όμως… 

Μ.Γ.: Με ποια συναισθήματα βιώσατε τη συγγραφική συμπόρευση με τους ήρωές σας και ποια καταστάλαξαν μέσα σας γράφοντας τη λέξη τέλος;

Ε.Φ.: Το βιβλίο πήρε αρκετά χρόνια για να γραφτεί, οπότε είναι λίγο δύσκολο να μιλήσω για τα συναισθήματά μου στην αρχή, σίγουρα όμως οι συμπάθειές μου προς τους χαρακτήρες εναλλάσσονταν συχνά κατά τη διάρκεια της συγγραφής. 

Μ.Γ.: Τι θα λέγατε στους αναγνώστες που δεν επιλέγουν την αστυνομική λογοτεχνία ώστε να τους προσελκύσετε να διαβάσουν το βιβλίο σας;

Ε.Φ.: “Το «Δείπνο Δολοφόνων» είναι μυθιστόρημα μυστηρίου, οπότε μάλλον δεν θα έχετε πρόβλημα”. Πραγματικά εκπληκτική διαφήμιση. Στο «Ο Κήπος με τους Υάκινθους» η έρευνα έχει διεξαχθεί κάπως διαφορετικά, άρα ίσως να είναι από τις καλύτερες επιλογές για κάποιον που δεν είναι φαν του είδους. 

Μ.Γ.: Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και σας εύχομαι καλοτάξιδο το βιβλίο σας.

Ε.Φ.: Εγώ σας ευχαριστώ για τις ερωτήσεις και τον χρόνο σας.

*Το μυθιστόρημα «Δείπνο δολοφόνων» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη

 Μαίρη Γκαζιάνη

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα.  Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τα τελευταία δέκα χρόνια με τη συγγραφή. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.

Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.

Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά κι έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.

Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής»  από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015.  Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τον Νοέμβριο του  2019 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα «Ζάχαρη άχνη» από τις εκδόσεις Ωκεανός. Τον Ιούνιο 2021 κυκλοφόρησε  το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ από τις εκδόσεις Ωκεανός.