Ερρίκος Μοάτσος:Από μία απλή αποζημίωση σε συνοδοιπόρο

Της Κατερίνας Πλουμιδάκη

  Ο Ερρίκος Μοάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες και διοίκηση επιχειρήσεων στην Ελβετία και στη συνέχεια, από το 1988, εργάστηκε σε διευθυντικές θέσεις για πολυεθνικές ασφαλιστικές εταιρίες (RSA, Aviva, AXA) στην Ελλάδα.

Μέχρι τον περασμένο Μάϊο ήταν Διευθύνων Σύμβουλος της AXA στην Ελλάδα ενώ σήμερα είναι πρόεδρος της Επιτροπής Ασφαλίσεων Περιουσίας της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος.

Η οικογένεια Μοάτσου κατάγεται από τα Χανιά της Κρήτης, προερχόμενη από τη Βενετία. Είναι παντρεμένος με τη Θάλεια Μακρή και έχουν δυο γιούς, τον Νικόλα και τον Μιχάλη.

-Ποια είναι η χρησιμότητα μιας ασφάλειας;

Η ασφαλιστική εργασία είναι διαχρονικά άξονας της οικονομίας που στηρίζει την πρόοδο, την ανάπτυξη και την καινοτομία. Αναλαμβάνει τα ρίσκα που παράγουμε – ως ιδιώτες ή ως επιχειρήσεις – και κατ’ επέκταση μάς επιτρέπει να δοκιμάσομε καινούργια πράγματα, να ρισκάρουμε για να πάμε μπροστά.

Αισθάνεσαι πολύ ωραία – πολύ περήφανος – όταν παραδίδεις μια επιταγή αποζημίωσης σε κάποιον που αναγκάστηκε να πάει στο νοσοκομείο ή του οποίου το σπίτι ή η επιχείρηση καταστράφηκε από πυρκαγιά, σεισμό, πλημμύρα κλπ. Αυτό είναι που με κράτησε τόσα χρόνια στην ασφαλιστική αγορά.

-Χρειάζεται περισσότερη ενσυναίσθηση, να έρθει ο ασφαλιστής πιο κοντά στον πολίτη και τις ανάγκες του;

Είναι αλήθεια ότι – δυστυχώς – οι ασφαλιστές δεν χαίρουν της απόλυτης εμπιστοσύνης του κοινού και αυτό ενώ η δουλειά μας στηρίζεται στη λεγόμενη ύψιστη καλή πίστη (utmost good faith), ωστόσο υπάρχει ακόμη έλλειμα εμπιστοσύνης.

Για παράδειγμα, ο κόσμος δεν ξέρει ότι κινδυνεύει (από ένα σεισμό, από μια πλημμύρα) και δεν του το λέμε πάντοτε με απλό και κατανοητό τρόπο.

Οραματίζομαι μια ασφαλιστική αγορά που:

– Είναι πιο συχνά και με πιο απλό και κατανοητό τρόπο, κοντά στους πολίτες – με αξιοποίηση της τεχνολογίας αλλά κυρίως με εν-συναίσθηση (empathy).

– Μια αγορά που ενημερώνει και εκπαιδεύει για θέματα υγείας και προστασίας από την κλιματική κρίση.

– Που επενδύει στην πρόληψη, που είναι τόσο σημαντική και τόσο πιο οικονομική συνολικά για την κοινωνία από την αποκατάσταση των ζημιών που συμβαίνουν χωρίς πρόληψη. Αυτό που λέμε «from Payer to Partner» δηλαδή από το να προσφέρουμε απλά μια πολύ σωστή αποζημίωση, να είμαστε συνοδοιπόροι των πελατών μας σε κάθε στιγμή της ζωής τους.

– Μια αγορά που ενσωματώνει στην κουλτούρα της και την στρατηγική της, τις αρχές βιώσιμης ανάπτυξης ESG – Environmental, Social and Governance.

Έτσι θα μεγαλώσουμε την αγορά μας που σήμερα με τζίρο 4 δις €, αντιπροσωπεύει λίγο κάτω από 2,5% του ΑΕΠ ενώ στην Ευρώπη το ποσοστό είναι 7,5% κατά μέσο όρο.

-Ο μέσος πολίτης δεν είναι ενημερωμένος για τους κινδύνους που διατρέχει.

 Πράγματι, ο μέσος πολίτης συχνά δε γνωρίζει ότι κινδυνεύει, δεν έχει δηλαδή συνείδηση του κινδύνου. Ιδίως, όταν πρόκειται για σπάνια γεγονότα όπως μια μεγάλη φυσική καταστροφή, για την οποία δεν έχει προηγούμενη προσωπική εμπειρία, έχει την τάση να πιστεύει ότι «δε θα συμβεί σε εμένα» με αποτέλεσμα τη μικρή πιθανότητα να τη μεταφράζει σε μηδενική. Εδώ ο ρόλος μας να ενημερώσουμε είναι σημαντικός, βασικά είναι υποχρέωσή μας!

–Ένα πρόβλημα των ασφαλιστικών είναι η μη ενημέρωση τού τι δεν καλύπτεται;

Τα συμβόλαιά μας – δηλ. το προϊόν μας, η υπηρεσία μας – δεν είναι και τα πιο απλά. Παρά τις πράγματι πολύ καλές προσπάθειες που έχουν κάνει οι ασφαλιστικές εταιρίες για να τα απλοποιήσουν, πιστεύω ότι χρειάζονται γενναίες κινήσεις για να εξαλείψουμε τα λεγόμενα ψιλά γράμματα / small print. Είναι βέβαιο ότι θα μας εμπιστευτούν περισσότερο αν το πράξουμε.

 Μπορείς να πείσεις κάποιον ν’ ασφαλιστεί «πουλώντας του τις εξαιρέσεις του συμβολαίου» αντί τις καλύψεις;

Αν ναι, έχεις πετύχει την απόλυτη, διαφανή ενημέρωση!

-Θα έπρεπε η ενημέρωση να είναι πιο άμεση;

Ναι, θα έπρεπε. Συχνά ξεχνάμε τον ασφαλισμένο μας μετά την σύναψη του συμβολαίου. Του στέλνουμε μια φορά το χρόνο την ειδοποίηση της ανανέωσης και δεν έχουμε καμία άλλη επαφή μαζί του. Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά μετατρέποντας το «σύστημα χρέωσης» σε «σύστημα επικοινωνίας και ενημέρωσης.»

Και βεβαίως όταν συμβεί ζημιά -τη στιγμή της αλήθειας που λέμε- έχουμε την ευκαιρία να αποδείξουμε την αξία της ασφάλισης ανταποκρινόμενοι άμεσα, ενημερώνοντας για την πορεία της αποζημίωσης, κλπ. Η τεχνολογία το επιτρέπει πλέον.

-Πώς μπορούμε να ενσωματώσουμε τη βιώσιμη ανάπτυξη, να οδηγήσουμε ως ασφαλιστές τη μάχη για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής;

Πιστεύω ότι η ασφαλιστική αγορά μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην καταπολέμηση των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης και μέσα από αυτήν, στην επίτευξη πολλών άλλων στόχων βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ όπως η καταπολέμηση της φτώχειας, της κοινωνικής ανισότητας, της οικονομικής μετανάστευσης, κλπ. Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς και οι πέντε μεγαλύτεροι κίνδυνοι του πλανήτη μας, σύμφωνα με την έκθεση Global Risks του World Economic Forum, σχετίζονται με το κλίμα.

Οι ασφαλιστές μπορούν να συμβουλέψουν τους πελάτες τους πως να περιορίσουν και να αποτρέψουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και πως να προσαρμοστούν στην κλιματική αλλαγή. Να χρησιμοποιήσουν τα πολλά δεδομένα που συλλέγουν και την αναλογιστική (actuarial) τεχνογνωσία τους για να δημιουργήσουν μοντέλα πρόβλεψης και πληροφόρησης.

Μπορούν και πρέπει να μην ασφαλίζουν πλέον τις πολύ ρυπογόνες επιχειρήσεις (όπως η εξόρυξη ορυκτού άνθρακα) που εκπέμπουν σημαντικές ποσότητες CO2 στην ατμόσφαιρα, αλλά και να στηρίξουν επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στην κυκλική οικονομία, σε nature-based solutions κλπ.

Επίσης, ως μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές που διαχειρίζονται παγκοσμίως επενδυτικά χαρτοφυλάκια τρις ευρώ, πρέπει να χρηματοδοτήσουν πράσινες επενδύσεις και να αποεπενδύσουν από τις ρυπογόνες δραστηριότητες. Η πρόσφατα συσταθείσα (από ορισμένες μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες) ένωση Net-Zero Insurance Alliance (NZIA) που είχε παρουσία και στο COP26, υπό την πρωτοβουλία United Nations Environment Programme Finance Initiative (UNEP FI), είναι μια σημαντική εξέλιξη που πιστεύω ότι θα παρασύρει σιγά-σιγά όλες τις εταιρίες να ακολουθήσουν το παράδειγμα των μεγάλων διεθνών ασφαλιστικών ομίλων.

Η πανδημία από την άλλη πλευρά είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Πλήττει όλους, σε όλο τον κόσμο, ταυτόχρονα. Συνεπώς δεν μπορεί να λειτουργήσει η βασική αρχή της ασφάλισης που λέει ότι: «πολλοί πληρώνουν λίγα (τα ασφάλιστρα) για να εισπράξουν λίγοι, αυτοί που θα υποστούν μια ζημιά, την αποζημίωση».

-Οι εταιρείες θα έπρεπε να συνεργαστούν με το κράτος;

Αναμφίβολα οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων του κόσμου και της Ελλάδας είναι αναγκαίες. Οι μεγάλες προκλήσεις χρειάζονται τη συστράτευση όλων των δυνάμεων και την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων. Κράτος και ιδιωτικός τομέας έχουν άλλωστε διακριτούς ωστόσο συμπληρωματικούς ρόλους να διαδραματίσουν και η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.