Μια εκδοχή για το τι εν τέλει είναι ο ποιητής. Ας δούμε ένα ποίημα της Μένης Καραμπούζη ,μέσα από το βιβλίο της «Εις Επήκοον Αμφιτρίτη».
Ενδυματολόγοι Τραυμάτων. Αναζητάς λέξεις να ενδύσεις τα ποιήματα στα μέτρα σου. Πρόβαρε όλες τις λέξεις που συνωθούνται στα δοκιμαστήρια των εννοιών και τοποθέτησε τες κατά περίπτωση .
Καθέτως ,διαγωνίως ,οριζοντίως ,ορθώς η εσφαλμένως δεν έχει σημασία .
Αρκεί φοδραρισμένες κι εφαρμοστές πάνω στο τραύμα σου να είναι .Και στις σωστές διαστάσεις τα παυσίπονα νοήματα τους ,να εφάπτονται .
Συμβουλέψου καλού -κακού και την μετεωρολογική υπηρεσία .Το Φθινόπωρο ας πούμε μεταβάλει τις διαστάσεις του . Είναι η εποχή που αποκλίνουν οι λέξεις απ’ την καλοκαιρινή τους απόχρωση .
Ωστόσο κάποιες άλλες σκούρου υφάσματος ελάχιστης ζήτησης προσφέρουν αφειδώς την κυριολεξία τους για μεταποιήσεις.Μην μείνει ακάλυπτο μέρος της λύπης σου και προκαλέσει .
Και δεν θα μπορείς πια να καμώνεσαι πως είσαι ποιητής ,αλλά ενδυματολόγος ..ενδυματολόγος τραυμάτων .
