Της Κατερίνας Πλουμιδάκη
Ο Δημήτρης Πελέκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και 8 χρονών ήρθε Αθήνα. Έχει Ποντιακές Μικρασιατικές ρίζες αλλά και ρίζες από Σαντορίνη. Έχει μια αδερφή κατά δύο χρόνια μεγαλύτερη. Στο ξεκίνημά του έχει εργαστεί ως μπάρμαν, σε γυρίσματα ως βοηθητικός ηθοποιός και σε διαφημίσεις.
Ο Δημήτρης άντεξε την κρίση του φωτορεπορτάζ στην Ελλάδα κάνοντας πράγματα που δε φανταζόταν πριν ότι θα χρειαζόταν να κάνει. Έγινε γραφίστας και παράλληλα έκανε δημόσιες σχέσεις του εαυτού του. Μας λέει όμως ότι εμπόδια βλέπεις μόνο όταν δε θες να προχωρήσεις.
-Πες μας για τη δουλειά σου
Έρχομαι κάθε μέρα σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο. Ο κόσμος αυτός προέρχεται από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Εμείς μπορεί να μη βγάζουμε πολλά λεφτά από αυτή τη δουλειά, αλλά αν οι εμπειρίες είναι πλούτος, τότε είμαστε σίγουρα πολύ πλούσιοι.Μ’ αρέσει να κάνω διαφορετικά είδη ρεπορτάζ, κινούμαι σε διαφόρων ειδών εκδηλώσεις. Το πρωί μπορεί να είμαι σε μία επίδειξη μόδας στα Βόρεια Προάστια, το απόγευμα να είμαι στην παρουσίαση ενός βιβλίου με ανθρώπους από τον πνευματικό κόσμο της Αθήνας, μετά να βρεθώ σε μια θεατρική πρεμιέρα με πολλούς γνωστούς Έλληνες ηθοποιούς και το βράδυ να καταλήξει με ένα πάρτι σε ένα υπόγειο club της Αθήνας με τα party animals της πόλης. Το τελευταίο βέβαια έχει πια εκλείψει.
-Δε σε κουράζει αυτό;
Ίσα-ίσα το diversity αυτό για μένα είναι που δίνει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη δουλειά μου.Όταν αγαπάς τη δουλειά σου έχεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι συνέχεια σε διακοπές.
-Έχουν αλλάξει οι συνθήκες της δουλειάς;
Η δουλειά μας δεν είναι όπως παλιότερα, δυστυχώς έχει χαλάσει, γιατί όλοι τραβάνε φωτογραφίες με τα κινητά τους και τις ανεβάζουν αμέσως στα social media. Ο κόσμος δε δείχνει πια το ίδιο ενδιαφέρον στο να αγοράζει εφημερίδες και περιοδικά γιατί ένα μεγάλο μέρος των εκδηλώσεων το έχει ήδη δει στο Ιντερνέτ.Από την άλλη όμως όταν δε μαθαίνουμε από μια δυσκολία, η επόμενη θα είναι μεγαλύτερη. Η κατανόηση των γεγονότων βιώνεται, δε μεταφέρεται εύκολα .Παρόλα αυτά είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι η δουλειά του φωτορεπόρτερ δε θα εκλείψει ποτέ γιατί όλο αυτό που γίνεται είναι μία μόδα η οποία θα περάσει.Η προσαρμογή στις καταστάσεις είναι το μετρό της προσωπικής μας ωριμότητας. Πάντα θα μετράει η καλή φωτογραφία με τη ματιά του επαγγελματία.Δυστυχώς από τότε που η φωτογραφία έγινε ψηφιακή, ο κόσμος ζητάει τις φωτογραφίες του σε email θεωρώντας αυτονόητο ότι είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις και μάλιστα δωρεάν! Και έρχομαι και αναρωτιέμαι, εάν ο φούρναρης μπορούσε να στείλει το ψωμί ηλεκτρονικά, θα το ζήταγαν να τους το στείλεις στο email τους δωρεάν;
-Σου δίνεται όμως η ευκαιρία να γνωρίσεις πολύ κόσμο.
Εμείς μέσω της δουλειάς μας ουσιαστικά συνεχώς διαφημίζουμε επιχειρήσεις και ανθρώπους. Από την άλλη χάρις στο επάγγελμα αυτό έχω γνωρίσει τόσο πολύ κόσμο και έχω μπει σε μέρη που δε θα έμπαινα αλλιώς. Όπως λένε, βγες έξω, κυκλοφόρησε ανάμεσα στους ανθρώπους και θα επιστρέψεις με θησαυρό.
-Ποιος σε ώθησε να ασχοληθείς με τη φωτογραφία;
Τυχαία. Είμαι απόφοιτος της σχολής κινηματογράφου Σταυράκου, της γνωστής και μοναδικής ουσιαστικά σχολής κινηματογράφου στην Ελλάδα. Σε αυτή τη μεγάλη του γένους σχολή όπως την αποκαλούν στο χώρο, φοίτησαν και δίδαξαν όλοι οι γνωστοί Έλληνες δημιουργοί (Θ. Αγγελόπουλος, Γ. Λάνθιμος, Κάρολος Κουν).Εντούτοις με κέρδισε τελικά το καλλιτεχνικό/κοσμικό φωτορεπορτάζ στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 τότε που στην Αθήνα όλα ήταν ένα πάρτι. Πρέπει να ομολογήσω ότι στο ξεκίνημά μου με συνεπήρε η λάμψη του χώρου.
-Τι θα έλεγες σε κάποιο παιδί που θα ήθελε αργότερα να ασχοληθεί με το επάγγελμά σου;
Ότι παίρνει μεγάλο ρίσκο! Αλλά αν το αγαπάει πραγματικά να το τολμήσει. Το χειρότερο πράγμα στον κόσμο δεν είναι η αποτυχία αλλά το να μη δρας.
-Στόχοι/φιλοδοξίες
Περισσότερα κλικ, περισσότερα ταξίδια, περισσότερες εμπειρίες. Γεμάτη ζωή.
-Ποια είναι τα εμπόδια και οι δυσκολίες που αντιμετώπισες ως τώρα;
Όλα τα προβλήματα των ανθρώπων είναι προβλήματα σχέσεων. Μόνο κάποιες συνεργασίες με ακατάλληλους ανθρώπους μου δημιούργησαν προβλήματα που με έκαναν εν τέλει να διακόψω τη συνεργασία.
-Οι γύρω σου, στην πορεία προς την επιτυχία σου, σε αμφισβήτησαν, σε ζήλεψαν σε σαμποτάρισαν;
Ναι, δυστυχώς υπήρχαν οι καλοθελητές για όλα αυτά. Ως γνωστόν φημιζόμαστε για το φθόνο μεταξύ μας.
-Ποιον παραλληλισμό θα έκανες με την τέχνη και τη ζωή;
Η τέχνη είναι ζωή και η ζωή τέχνη.
-Πού και πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από σήμερα;
Είναι ακριβώς αυτό το απρόοπτο που μου αρέσει τόσο στη δουλειά μου, που δεν έχεις ιδέα που θα βρίσκεσαι σε μερικά χρόνια.
-Τι είναι αυτό που σου φέρνει τη μεγαλύτερη ευτυχία στη δουλειά σου;
Το να δίνω ευχαρίστηση στους ανθρώπους που φωτογραφίζω.
-Έχεις ποτέ σκεφτεί να τα παρατήσεις όλα;
Ναι μου έχει περάσει από το μυαλό αλλά άμα μπλέξεις με τη φωτογραφία δεν ξεμπλέκεις ποτέ!
-Το δυνατό σου σημείο
Δε θέλω να κρίνω τον εαυτό μου, αφήνω τους άλλους να με κρίνουν.
-Έχεις αδυναμίες;
Έχω αλλά όχι τόσες που να μου χαλάνε την καθημερινότητα.
-Αν γύριζες το χρόνο πίσω τι θα άλλαζες;
Λίγα, δεν μπορώ να πω ότι έχω μετανιώσει για πολλά πράγματα στη ζωή μου. Ίσως ζούσα για ένα διάστημα σε κάποια χώρα του εξωτερικού.
-Ποια είναι η πιο εποικοδομητική συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον στο ξεκίνημά του;
Να ρουφάει τις πληροφορίες από τους μεγαλύτερους του που έχουν την πείρα του λάθους.
-Τι πιστεύεις ότι ήταν αυτό που σε έκανε να ξεχωρίσεις στον τομέα σου;
Ο επαγγελματισμός, η μεθοδικότητα, η εργατικότητα και η οργανωτικότητά μου, κάτι που δε συνηθίζεται και πολύ στην Ελλάδα.
-Ποια ήταν η μεγαλύτερη αξία που σου έδωσαν οι γονείς σου;
Με την αγάπη τους μου δίδαξαν να μην βλάπτω τους γύρω μου.
-Όταν λυγίζεις ποια είναι η πρώτη σου σκέψη;
Μη σταματάς, όποιος σταματάει χάνει.
-Ποια είναι η πιο μεγάλη σου ανασφάλεια;
Με ανησυχεί πού βαδίζει ο πλανήτης και χαίρομαι που έχει ξεκινήσει μια σοβαρή συνειδητή προσπάθεια διάσωσής του.
-Τι σέβεται λιγότερο η κοινωνία μας;
Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει στο εξωτερικό, αλλά στην Ελλάδα δυστυχώς δε σέβεται ο ένας τον άλλον.
-Ποια είναι τα χαρίσματα που απώλεσε η κοινωνία μας με την πάροδο των χρόνων;
Η υπομονή έχει χαθεί, όλα τα θέλουμε γρήγορα και εύκολα χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Παράλληλα έχει γίνει προβληματική η ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή.
-Πώς αντιδράς στην αχαριστία;
Απομακρύνομαι.
-Ξαναγυρνάς;
Σπανίως.
-Ποια είναι η φράση που περιγράφει τον εαυτό σου σήμερα;
Μεγαλώνοντας μαθαίνω να ζω καλύτερα και με περισσότερη ουσία.
-Τι συμβουλές για τη ζωή θα έδινες στον νεότερό σου εαυτό;
Πρόσεξε καλύτερα τις παρέες σου, μη χάνεις το χρόνο σου με ανθρώπους που μόνο πίσω σε κρατάνε.
-Κοιτώντας πίσω τι δεν πρόλαβες να απολαύσεις αρκετά;
Τι να πρωτο σκεφτώ. Κάμποσα. Θα ήθελα μια-δυο ζωές ακόμα. Απορώ πως κάποιοι άνθρωποι, ειδικά στο Δυτικό κόσμο, βαριούνται. Εμένα δε μου φτάνουν οι μέρες για να κάνω όλα αυτά που θέλω.
-Πιστεύεις στο άτομο ή στην ομάδα και γιατί;
Στην ομάδα, και σίγουρα η ομάδα λειτουργεί αποτελεσματικότερα από μια μονάδα. Χρειάζεται θάρρος για να μη θέλεις να είσαι τέλειος.
-Τι βαριέσαι;
Τους δήθεν ανθρώπους.
-Τι σε εξοργίζει;
Το ψέμα, το να με αμφισβητούν και πάνω από όλα το να μην έχει ένας άντρας λόγο.
-Τρεις ευχές
Εκτός από τα δεδομένα που είναι η υγεία και η αγάπη, το να δίνεις αξία σε ό,τι κάνεις την κάθε στιγμή.
-Αυτοκριτική
Τι είναι αυτό;! Πολλά… ανάλογα με το χρόνο που έχετε στη διάθεσή σας!
-Δραστηριότητες
Ταινίες, μουσική, εκπομπές για οικολογία, τεχνολογία, ιστορία.
Δοκιμάζω συνεχώς νέες γεύσεις. Ευτυχώς με το επάγγελμά μου τα συνδυάζω αυτά πολύ συχνά, business and pleasure. Η καλύτερη οργάνωση του χρόνου μου είναι να προσθέτω αξία σε κάθε λεπτό.
-Μπορείς να φανταστείς πώς θα ήταν η ζωή σου σήμερα αν δεν είχες κάνει τη συγκεκριμένη επιλογή;
Λιγότερο ενδιαφέρουσα…
-Έχεις δουλέψει και στο εξωτερικό;
Ναι, έχω παραβρεθεί και δουλέψει σε διάφορες εκδηλώσεις στο εξωτερικό (Κάννες, Λονδίνο, ΝΥ, ΛΑ, Μαϊάμι, Αίγυπτο).Οι ξένοι celebrities με τους οποίους έχω δουλέψει, δε διαφέρουν πολύ από τους δικούς μας, απλά έξω τα πράγματα είναι πολύ πιο επαγγελματικά. Το τελευταίο διάστημα εστιάζω το ενδιαφέρον και το χρόνο μου περισσότερο στη φωτογράφιση των event φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Η εμπειρία μου στο επάγγελμα με έχει κάνει να καταλάβω ότι αυτές οι εκδηλώσεις είναι αναμφίβολα οι πιο ουσιαστικές.
-Σαν φωτογράφος τι γνώμη έχεις για τη νέα γενιά;
Η νέα γενιά είναι σαφώς πιο βελτιωμένη εμφανισιακά, απλά η εσωτερική ομορφιά για μένα είναι εξίσου σημαντική και σε αυτό θα ήθελα περισσότερη προσπάθεια. Η παιδεία και η καλλιέργεια είναι πάρα πολύ βασικά σε κάθε άνθρωπο. Βέβαια η πιο αποδοτική επένδυση είναι αυτή που γίνεται στους ανθρώπους.
