Αρχές του χρόνου μετακόμισε οριστικά από τη Ρόδο στην Αθήνα. Απέδειξε σε σύντομο χρονικό διάστημα ότι όταν κάποιος θέλει, όταν πιστεύει στον εαυτό του μπορεί να κάνει το αδύνατο δυνατό, το δύσκολο εφικτό, το απόμακρο κοντινό. Ήταν η νεράιδα της Ρόδου, μα μετέφερε τις νεραϊδίσιες δραστηριότητές της στην Αθήνα, γιατί οι νεράιδες δεν «σκλαβώνονται» σε χώρους, δεν υποκύπτουν σε χρόνους. Είναι αέναα ελεύθερες. Η Αθήνα την αγκάλιασε και τη μετονόμασε σε «Αναστασία της Αθήνας» ενώ στη Ρόδο, ίσως, την αναζητούν ως «ξωτικό…». Τα σταθερά βήματά της την έφεραν όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στο πρώτο εκδοτικό της σπίτι, την Εμπειρία Εκδοτική (Όμιλος Νίκη Εκδοτική) απ΄ όπου είχε ξεκινήσει τη συγγραφική της διαδρομή και πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της «φλόγες στον παράδεισο».
ΕΡ. Αναστασία εδώ και λίγους μήνες κατοικείς μόνιμα στην Αθήνα μετά από 26 χρόνια στη Ρόδο. Σε αποκαλούσαν νεράιδα της Ρόδου, τώρα σε αποκαλούν και νεράιδα της Αθήνας. Όλοι αναφέρουμε πόσο τυχεροί είμαστε που βρίσκεσαι κοντά μας, εσύ αισθάνεσαι τυχερή;
ΑΠ. Νιώθω ευλογημένη! Η νέα μεγάλη πόλη έγινε πόλη μου πολύ γρήγορα και είναι πολλοί και οι άνθρωποι που μπήκαν ή μπήκα στην ζωή τους σίγουρα ΟΧΙ τυχαία! Ήταν να γίνει… έγινε, και χαίρομαι πολύ για αυτό!
ΕΡ. Χωρίς χρονοτριβή ξεκίνησες αμέσως ραδιόφωνο και μετά από λίγο τηλεόραση. Η εκπομπή ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ που παλαιότερα γυριζόταν στη Ρόδο τώρα γυρίζεται στην Αθήνα με νέους συντελεστές γύρω σου. Ποια είναι τα συναισθήματά σου με αυτή την αλλαγή;
ΑΠ. Είναι μεγαλύτερη πρόκληση να «κάνεις» τηλεόραση στην Αθήνα! Μεγαλύτερες οι απαιτήσεις αν θες αλλά και μεγαλύτερη η θεματολογία και οι καλεσμένοι! Το ότι η εκπομπή βγαίνει σε όλη την Ελλάδα από την πλατφόρμα του OTE tv μας… εκθέτει ακόμα περισσότερο για αυτό και πρόσεξα πολύ στην επιλογή των συνεργατών μου. Νιώθω ότι αυτή η ομάδα που σχηματίστηκε έχει πολύ καλή χημεία και αύρα άρα τα… καλύτερα έρχονται!
ΕΡ. Παράλληλα ξεκίνησε για σένα μια επαγγελματική και συγγραφική συνεργασία με τον Όμιλο Νίκη Εκδοτική. Η Εμπειρία εκδοτική από την οποία άρχισε η συγγραφική σου πορεία ανήκει στον Όμιλο. Αισθάνεσαι ότι επέστρεψες στο «σπίτι» σου;
ΑΠ. Μα ναι!!! Είναι σαν να γύρισα το κλειδί και… μπήκα σπίτι μετά από ένα μεγάλο και όμορφο ταξίδι! Η ΝΙΚΗ εκδοτική έγινε για μένα οικογένεια και λόγος να χαμογελώ πάλι αισιόδοξα κάτι που το χρειαζόμουν πολύ! Η εκδότρια μου Μαρία Καρβέλα είναι ο άνθρωπος που ξέρω ότι μπορώ να εμπιστευθώ και όλοι οι συνεργάτες αλλά και ομότεχνοι μου έγιναν οι νέοι πολύτιμοι φίλοι. Εσύ ξέρεις άλλωστε καλά πως δεν μπορώ να λειτουργήσω αν δεν νιώθω «οικογένεια».
ΕΡ. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σου «Φλόγες στον Παράδεισο». Πότε οι φλόγες «κατακτούν» τον Παράδεισο;
ΑΠ. Οι φλόγες κατακτούν τον Παράδεισο μόνο σαν αντιπαλέψεις τους δαίμονες μέσα σου!
ΕΡ. «Ποτέ μη μου πεις καλώς όρισες. Ταξιδεύω ακόμη» γράφεις στις πρώτες σελίδες του βιβλίου σου. Ποια είναι η ρότα σου;
ΑΠ. Αυτή…κόντρα στον καιρό με ιστιόφορο και όχι ταχύπλοο.
ΕΡ. Ο Νικόλας ο ήρωας του βιβλίου σου βρίσκεται απομονωμένος στη μακρινή Μαραθούντα της Σύμης με σκοπό την αυτοκτονία. Όσους φίλους ή συγγενείς καλεί με το κινητό του κανείς δεν απαντά. Τι φταίει που δεν υπάρχει ανταπόκριση;
ΑΠ. Ο ίδιος, τα λάθη του, οι επιλογές του, τα ανείπωτα «σε αγαπώ» και «συγγνώμες», η γυαλιστερή ΜΕΓΑΛΗ ιλουστρασιόν ζωή που διάλεξε να ζήσει για να κερδίσει στο τέλος έναν ΜΙΚΡΟ θάνατο!
ΕΡ. Ο Νικόλας είναι απελπισμένος κι επιλέγει μια ακραία λύση. Είναι δύναμη ή αδυναμία;
ΑΠ. Είναι αδυναμία να επιδεικνύεις την δύναμή σου έτσι.
ΕΡ. Τι είναι αυτό με το οποίο δεν μπορεί να συμβιβαστεί στη ζωή και προτιμά να προκαλέσει τον θάνατό του;
ΑΠ. Με τον ίδιο του τον εαυτό!
ΕΡ. Στο βιβλίο γίνεται αναφορά -μέσα από την κατάσταση του Νικόλα- στην οικονομική κρίση της Ελλάδας. Ήταν αυτή η αφορμή που σου ενέπνευσε την υπόθεση του συγκεκριμένου βιβλίου;
ΑΠ. Οι άνθρωποι που συναντώ καθημερινά γύρω μου με σκυμμένο κεφάλι και όνειρα! όλοι κοιτούν λασπωμένα πεζοδρόμια… κανείς δεν κοιτά φωτεινά σύννεφα πια!
ΕΡ. Οι αναπάντητες κλήσεις φανερώνουν εκδίκηση ή ενοχή από την πλευρά των αποδεκτών. Μήπως ο Νικόλας είναι θύμα και θύτης ταυτοχρόνως;
ΑΠ. Οι αναπάντητες κλήσεις της ζωής μας είναι ηχώ της δικής μας άρνησης να δώσουμε κομμάτια του εαυτού μας στους άλλους. Μικροί εγωιστές που δεν τολμάμε να πούμε όσα νιώθουμε, να διεκδικήσουμε όλα όσα λαχταρά η ψυχή στα μεγάλα της ταξίδια!
ΕΡ. «Ήθελε ν΄ αγαπήσει και φοβόταν, ήθελε να αγκαλιάσει και απομονωνόταν» αναφέρεις σε κάποιο άλλο σημείο. Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται την αγάπη κι επιλέγουν την απομόνωση;
ΑΠ. Εθισμένοι στον πόνο και το κλάμα από την στιγμή που βγαίνουμε στην ζωή πώς να αφεθούμε στην αγάπη;
ΕΡ. «Ερωτεύτηκε τον έρωτα κι όχι τον εκάστοτε παρτενέρ» γράφεις για τη Μαριάννα. Τον ερωτεύτηκε ή τον εκμεταλλεύτηκε;
ΑΠ. Ερωτεύθηκε την ανάγκη να ερωτευθεί. Δεν είναι αμαρτία αυτό ούτε το κατακρίνω! Όλοι έχουμε ανάγκη ένα χάδι στο κορμί και στην καρδιά! Όλοι!
ΕΡ. Τα πρόσωπα του βιβλίου σου συνδέονται μεταξύ τους φιλικά ή συγγενικά. Αλλιώς ξεκίνησαν αλλού καταλήγουν. Μήπως φταίνε τα μυστικά και ψέματα; ΑΠ. Φταίει ότι ποτέ δεν ξεστόμισαν αυτό που σκεφτόντουσαν. Το άφηναν να θεριεύει μέσα τους και να γίνεται τέρας τέτοιο που κατασπάραξε και αυτούς μαζί με τους άλλους!
ΕΡ. «Ο Νικόλας τώρα δεν μετρά πια τον δικό του θάνατο με τον θάνατο άλλων και μετριέται μαζί τους με θράσος» γράφεις. Τι είναι αυτό που έχει συνειδητοποιήσει ο Νικόλας;
ΑΠ. Το χειρότερο για αυτόν είναι η γνώση του πόσο αγνώμονας φάνηκε στον πρώτο μεγάλο του έρωτα! Τον ένα και μοναδικό μεγάλο έρωτα! Αυτόν που πρόδωσε από δειλία και φόβο, από ανάγκες όχι εσωτερικές μα υλικές!
ΕΡ. Η Ραλού με τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την απόρριψη της μάνας, την απουσία πατέρα καταφεύγει στις πλαστικές εγχειρήσεις για να διατηρήσει μια νεότητα. Ποια νεότητα αναζητά υποσυνείδητα;
ΑΠ. Ξέρει πως η ψυχή της έχει γεράσει πρόωρα και επενδύει στην εξωτερική ομορφιά για να κρύψει τα τραύματά της! Πόσοι άλλοι γύρω μας κάνουν το ίδιο άλλωστε!
ΕΡ. Τελικά, μήπως η ευτυχία (Άιντα) φτάνει πάντα αργά;
ΑΠ. Πάντα φτάνει αργά… Εμείς πρέπει να εκπαιδευτούμε να έχουμε υπομονή καθώς την περιμένουμε γιατί μόνο αν έχουμε δακρύσει θα εκτιμήσουμε το γέλιο!
ΕΡ. Στις σελίδες 133-134 αναφέρεσαι στις σχέσεις, που επαναπαύονται στην επαφή μέσω διαδικτύου, και καταλήγεις «Έχω τηλέφωνο, έχω όνομα, έχω φωνή, έχουν χρώμα τα μάτια μου, έχω αφορμή που γράφω σαν να γράφω στον εαυτό μου». Τα λόγια σου μοιάζουν με κραυγή απέναντι σ΄ ένα διαδίκτυο που συνεισφέρει στην απομόνωση και στην εσωστρέφεια ή, χειρότερα ακόμα, τις προκαλεί. Πόσο όμως υπεύθυνο είναι το διαδίκτυο όταν χαλαρώνουν οι προσωπικές σχέσεις;
ΑΠ. Είναι ένας σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας που κρίνεται τελικά απαραίτητος με την προσοχή που του αναλογεί! Σε μια εποχή μοναξιάς εκεί κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν λύσεις εφήμερες ίσως μα λύσεις! Το διαδίκτυο σε μεταμορφώνει σε κάτι που θα ήθελες να είσαι ή δείχνει αυτό ακριβώς που είσαι!
ΕΡ. Αφού σου ευχηθώ καλοτάξιδο το νέο βιβλίο σου και καλή επιτυχία σε όλες τις δραστηριότητές σου θα σου ζητήσω να κλείσεις όπως θέλεις αυτή τη συνέντευξη.
ΑΠ. Με μια προτροπή… Χαμογελάτε στους γύρω σας! Φωτίζει η μέρα και η ψυχή σας!
*** Το βιβλίο της Αναστασίας Κορινθίου «Φλόγες στον Παράδεισο» κυκλοφορεί από την Εμπειρία Εκδοτική.
Related posts
Αναζήτηση
Τελευταία νέα
«Γρίφος» ο τρόπος της επίθεσης του Ισραήλ στο Ιράν-Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες με πολεμική ατζέντα
Περιορισμένο πλήγμα αλλά μέσα στο έδαφος του Ιράν. Αυτό έχει αποφασίσει το Ισραήλ ως αντίποινα για την ιρανική επίθεση, σύμφωνα…