AMORE TRIO: Μια ευχάριστη ερωτική κωμωδία

Γράφει η Μαίρη Γκαζιάνη

Μια απρόσμενη κληρονομιά φέρνει σε συγκατοίκηση δυο νέους ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους. Εκείνος είναι καθηγητής Θεολογίας, γιος ιερέα, αρραβωνιασμένος με μια κόρη ιερέα. Εκείνη είναι μια λαϊκή τραγουδίστρια. Καθένας τους ανήκει σε διαφορετικό κόσμο με αποτέλεσμα να υπάρχουν συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ τους διεκδικώντας καθένας το σπίτι για τον εαυτό του. Οι απανωτές τροποποιήσεις της διαθήκης που έρχονται στο φως, δικαιώνουν πότε τον έναν και πότε τον άλλον με αποτέλεσμα αντί να απομακρύνονται να έρχονται συνεχώς πιο κοντά, με τη ζηλιάρα μνηστή του καθηγητή να εμφανίζεται για να προσδώσει κωμικά στοιχεία στη σκηνή.

Αν και το έργο θυμίζει, αρχικά, γνωστή τηλεοπτική σειρά, στη συνέχεια διαπιστώνεις ότι απέχει πολύ από εκείνη.  Ο Κώστας Παπαπέτρου γράφει το δικό του σενάριο σχετικά με την απρόσμενη επαφή δυο ανθρώπων, ενός άντρα και μιας γυναίκας, και το πως ο αιώνια απροσδόκητος έρωτας λειτουργεί με δικούς του κανόνες, με σκοπό να τους οδηγήσει στα δικά του μονοπάτια εξισώνοντάς τους μέσα από τα συναισθήματα που προκαλεί και στις δυο πλευρές.

Πρόκειται για μια ανάλαφρη κωμωδία με πολύ χιούμορ που σκοπό έχει να αντλήσει αβίαστο γέλιο από τους θεατές προσφέροντάς τους ευχάριστες θεατρικές στιγμές επί 90 λεπτά, μ΄ ένα μικρό διάλλειμα.

Ο Γιώργης Κοντοπόδης είναι ένας καταξιωμένος ηθοποιός που έχει αποδείξει το υποκριτικό του ταλέντο σε κάθε θεατρικό είδος. Η επιλογή του να έχει δίπλα του στην παράσταση δυο από τις μαθήτριές του στη δραματική σχολή, αποδείχτηκε επιτυχημένη. Οι δυο νέες κοπέλες, η Κατερίνα Μπουρνέλη, που είναι και τραγουδίστρια, και η Δανάη Τούρλα ανταποκρίνονται επάξια στους ρόλους που τους ανέθεσε ο Πυγμαλίωνάς τους καθηγητής.

Το σκηνικό είναι λιτό, δίχως να υπολείπεται των αναγκών μιας ανάλαφρης κωμωδίας και ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Λιακόπουλος φρόντισε τις ανάγκες του έργου εστιάζοντας στον απαιτούμενο ρυθμό, με αποτέλεσμα το έργο να εξελίσσεται αρμονικά.

Η συμμετοχή του Γιώργη Κοντοπόδη θεωρείται από μόνη της το μεγάλο ατού σε οποιαδήποτε παράσταση δεδομένου ότι έχει, την άρτια από κάθε άποψη, υποκριτική ικανότητα να μεταβάλλεται ανάλογα με τις απαιτήσεις του ρόλου του και, μάλιστα, την ίδια μέρα να συνεχίζει από τη μια παράσταση στην αμέσως (διαφορετική) επόμενη εναρμονιζόμενος στις ανάγκες του εκάστοτε ήρωα που υποδύεται.

Παρόλο που οι δυο γυναίκες ηθοποιοί και μαθήτριες του Γιώργη Κοντοπόδη είναι επαρκής στους ρόλους τους, θεωρώ ότι, για τις ίδιες, είναι σπουδαίο μάθημα να παίζουν δίπλα στον καταξιωμένο δάσκαλό τους.

Λάτρεψα τον μορφασμό στο πρόσωπο του Γιώργη Κοντοπόδη, στην τελευταία σκηνή, όταν ρωτάει «Μα καλά, τα παιδιά δεν τα φέρνει ο πελαργός;».

Συνιστώ να δείτε την παράσταση για να περάσετε μιάμιση ευχάριστη ώρα, δίχως προβληματισμούς και να συνεχίσετε τη βραδιά σας μ΄ ένα χαμόγελο στα χείλη σας, αναλογιζόμενοι τα τερτίπια του έρωτα που έρχεται απρόσκλητος και επιβάλλεται.

Η ταυτότητα της παράστασης