Θλίψη στον πολιτικό κόσμο για το θάνατο της Ζωρζ Σαρή

Θλίψη για το θάνατο της Ζωρζ Σαρή εξέφρασαν κόμματα και πολιτικοί αρχηγοί.

«Μία σημαντική Ελληνίδα συγγραφέας αλλά και ηθοποιός, η Ζώρζ Σαρρή, δεν είναι πια κοντά μας», δήλωσε ο τομεάρχης Πολιτισμού της ΝΔ Θ. Δαβάκης και συμπλήρωσε: «Με σημαντικό έργο στη παιδική λογοτεχνία αλλά και στον ελληνικό κινηματογράφο, θα τη θυμόμαστε ως μία πολυτάλαντη παρουσία στα είδη τής τέχνης, πού με σεβασμό και ξεχωριστή ευαισθησία υπηρέτησε».

Τόνισε ακόμη ότι «οι μικροί αναγνώστες και φίλοι της δε θα τη ξεχάσουν ποτέ, διαβάζοντας τα έργα της, αλλά και όλοι εμείς θα την απολαμβάνουμε στην ασπρόμαυρη μαγεία τού ελληνικού κινηματογράφου μέσα από τη “Φαίδρα” και το “Τελευταίο Ψέμα”».

«Ο θάνατος της Ζωρζ Σαρή μας γεμίζει με βαθειά λύπη. Λύπη γι’ αυτή που συντρόφευσε τα παιδικά χρόνια πολλών με αγαπημένους ήρωες και όμορφες ιστορίες, που τις διάβαζαν ξανά και ξανά. Βαθειά λύπη γι’ αυτή που με τη λογοτεχνική της «Σκούπα» σκούπιζε τη σκόνη των προκαταλήψεων από το μυαλό μας. Βαθειά λύπη γι’ αυτή που μας προκάλεσε συναισθήματα υποδυόμενη εκλεκτούς ρόλους στον ασπρόμαυρο κινηματογράφο», ανέφερε σε μήνυμά του ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας και συνέχισε:

«Βαθειά λύπη γι’ αυτή που φεύγει τώρα, που την έχουμε τόσο ανάγκη, γι’ αυτή που είπε ότι: “Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας. Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε το δρόμο της ζωής κι ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δεν φοβόμασταν όμως. Υπήρχε ένας στόχος, η απελευθέρωση”. Βαθειά λύπη για τη γυναίκα της Αντίστασης, τη συγγραφέα, την ηθοποιό, την εκλεκτή».

«Η Ζωρζ Σαρή, πολυδιαβασμένη, αγαπημένη και βραβευμένη συγγραφέας, ηθοποιός και μεταφράστρια της γαλλικής λογοτεχνίας, υπήρξε συνεπής αριστερή καλλιτεχνική συνείδηση του ελληνικού 20ού αιώνα», αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά της η ΔΗΜΑΡ και συμππληρώνει: «Με τον ζωντανό και γλαφυρό λόγο της συνέβαλε στη δημιουργία μιας αξιόλογης λογοτεχνίας για παιδιά, εισάγοντας στα βιβλία της για τους νέους αναγνώστες πολιτικά, κοινωνικά και ιστορικά θέματα δίχως ηθικοπλαστικό διδακτισμό, με την ενέργεια του ανθρώπου που διαθέτει πάθος αλλά όχι εμπάθεια».