Αν και με τον Χρήστο Μπουρνάκα γνωριστήκαμε πρόσφατα, μπορώ να πω ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο με ευαισθησίες τις οποίες καταθέτει στους καμβάδες του κι αποτυπώνει τα συναισθήματά του με τις ιδιαίτερες τεχνικές που έχει εμπνευστεί και συνεχίζει να εμπνέεται. «Στα έργα μου μεταφέρω την Ψυχή μου», δηλώνει ο ίδιος και το διαπιστώνουμε αντικρίζοντας τα έργα του.
ΕΡ. Χρήστο γεννήθηκες στην Αμερική από πατέρα Έλληνα, μητέρα Ιταλίδα και μεγάλωσες στη New York, την Αθήνα, Bronx, Queens, Bari, Palermo. Πως θυμάσαι αυτές τις συχνές μετακινήσεις στα ευαίσθητα παιδικά κι εφηβικά χρόνια;
ΑΠ. Πολύ σκληρά χρόνια. Μέχρι την ηλικία των επτά ετών, γνώρισα σχεδόν τα πάντα για τη ζωή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τον θυμάμαι να ζωγραφίζει. Μόνο το πινέλο έλειπε την στιγμή που γεννήθηκα. Φυσικά, είχα πολύ άγχος κάθε φορά που ζωγράφιζα. Την φοβόμουν πολύ τη ζωγραφική. Η άρνησή μου να ζωγραφίζω για τις απαιτήσεις του σχολείου ήταν απερίγραπτη. Η μητέρα μου όμως σε συνεργασία με τη Δασκάλα μου, βρήκαν το κουμπί μου. Μία βροχερή μέρα και ενώ το μάθημα είχε τελειώσει η Δασκάλα μου με κράτησε τιμωρία για πάνω από πέντε περίπου ώρες, μέχρι που νύχτωσε, να της ζωγραφίσω μία πορτοκαλιά … και ενώ ταυτόχρονα έβλεπα την μητέρα μου, έξω από το σχολείο, με την ομπρέλα να με περιμένει. Η Δασκάλα μου δεν μου μιλούσε καθόλου. Απλά καθόταν στην έδρα και με κοιτούσε. Τελικά «αποφάσισα» ότι τελείωσα τη ζωγραφική της πορτοκαλιάς, παρέδωσα τη ζωγραφιά μου στην Δασκάλα μου και έτρεξα κατ’ ευθείαν στη μητέρα μου, χώθηκα στην αγκαλιά της και άρχισα να κλαίω με λυγμούς.
Την επόμενη όμως μέρα ήρθε η επιβράβευση. Η Δασκάλα μου είχε καρφιτσώσει τη ζωγραφιά μου στον μαυροπίνακα και είπε στα άλλα παιδιά:
«Παιδιά κοιτάξτε πόσο όμορφη πορτοκαλιά ζωγράφισε ο Χρήστος!!!». Επακολούθησε χειροκρότημα. Τότε ήταν που σήκωσα το χέρι μου και είπα: «Κυρία, Κυρία να σας ζωγραφίσω και άλλα πορτοκάλια;;;»
Στο τέλος της χρονιάς, μου έκανε η διεύθυνση του σχολείου την «πρώτη» μου, Ατομική Έκθεση!!!.. Γεμίσανε όλη την αίθουσα με τις ζωγραφιές μου.
Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε… ζήτησα από τη μητέρα μου και τη Δασκάλα μου… να πάρω μαζί μου και τις ζωγραφιές μου. Μου είπαν « Όχι Χρήστο. Οι ζωγραφιές σου πρέπει να μείνουν στο σχολείο». Αυτή τη φορά όμως δεν έκλαψα. Απλά έφυγα πολύ απογοητευμένος. Ήμουν έξι ετών και μόλις είχα αποφοιτήσει από τη Πρώτη Δημοτικού.
ΕΡ. Σήμερα κινείσαι μεταξύ Ελλάδας και Νέας Υόρκης. Τι σε πηγαίνει στην Αμερική και τι σε φέρνει στην Ελλάδα;
ΑΠ. Την αγαπάω τη Νέα Υόρκη. Οι προδότες όμως γνωρίζουν και κρύβονται καλά… και αυτό είναι που με ξαναφέρνει πάλι στην Ελλάδα.
Αυτή τη φορά όμως που θα ξαναφύγω για τη Νέα Υόρκη, δεν θα επιστρέψω ποτέ ξανά στην Ελλάδα !!!.. οποιοδήποτε και αν είναι το τίμημα.
ΕΡ. Πότε αποφάσισες ότι θέλεις ν΄ ασχοληθείς με τη ζωγραφική; Υπήρξε κάτι που σε επηρέασε;
ΑΠ. Ποτέ δεν αποφάσισα να ασχοληθώ με τη ζωγραφική και πολύ περισσότερο, σε επαγγελματική βάση.. Ούτε υπήρχε κάτι, για να με επηρεάσει. «Μόνο του ήρθε … και μου χτύπησε τη πόρτα. Εγώ απλά την άνοιξα και τη καλωσόρισα … όπως ακριβώς κάνω και σε κάποιον που με επισκέπτεται στο σπίτι μου».
ΕΡ. Θεωρείσαι ο Εισηγητής του «ΣΕΝΣΟΥΑΛΙΣΜΟΥ» στις καλές τέχνες. Ο σενσουαλισμός είναι μια φιλοσοφική έννοια, πως μεταφέρεται στη ζωγραφική σου;
ΑΠ. Δεν θεωρούμαι ο Εισηγητής του ” ΣΕΝΣΟΥΑΛΙΣΜΟΥ ” στις Καλές Τέχνες. Είμαι ο Εισηγητής του ” ΣΕΝΣΟΥΑΛΙΣΜΟΥ ” στις Καλές Τέχνες !!!..
Βεβαίως και είναι μία σπουδαία φιλοσοφική έννοια ο Σενσουαλισμός (Η κυριαρχία των αισθήσεων). Επιτρέψτε μου εδώ, να αναφερθώ σε δύο μόνο, απλά παραδείγματα. πριν προχωρήσω στη «μεταφορά» του Σενσουαλισμού στις Εικαστικές Τέχνες.
Ας πούμε ότι εσύ και εγώ στεκόμαστε απέναντι από ένα έργο ( απέναντι από ένα πίνακα ζωγραφικής ) … και τυγχάνει σε εσένα να σου αρέσει, αλλά σε εμένα να μην αρέσει. Παίζει ρόλο η εικόνα που απεικονίζεται στον πίνακα;;; ΟΧΙ. Παίζει ρόλο η υπογραφή του ζωγράφου;;; ΟΧΙ. Παίζει ρόλο η επένδυση που θα κάνεις, αν γίνεις η ιδιοκτήτρια του εν λόγω έργου;;; ΟΧΙ. Παίζει ρόλο η λέξη Τέχνη;;; ΟΧΙ. Παίζει ρόλο η τεχνοτροπία του πίνακα;;; ΟΧΙ. Παίζει ρόλο η σχολή στην οποία ανήκει το έργο;;; ΟΧΙ. Παίζει ρόλο η χρονολογία που δημιουργήθηκε το έργο;;; ΟΧΙ. κ.λ.π. κ.λ.π. Αυτό που παίζει ρόλο, είναι ότι σε εσένα αρέσει και σε εμένα δεν αρέσει !!!.. Αυτό που κυριολεκτικά μετράει και είναι το μόνο που μετράει… είναι ότι η αίσθηση, που έχεις εσύ για το έργο, είναι διαφορετική από τη δική μου !!!..
Και ένα δεύτερο παράδειγμα: Βρισκόμαστε εσύ κι εγώ στον ίδιο χώρο και ξαφνικά μου λες: «Κάνει κρύο εδώ. Κρυώνω»… και σου απαντάω: «Εγώ ζεσταίνομαι». Παίζει ρόλο η εποχή;;; ΟΧΙ. Παίζει ρόλο το κλιματιστικό;;; ΟΧΙ. κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π. Αυτό που μετράει και εδώ, είναι πάλι οι Αισθήσεις μας, χωρίς να έχει σημασία αν είναι διαφορετικές!!!.. Εννοείται ότι μετρούν και άλλα «πράγματα» όπως η διευρυμένη ή μη διευρυμένη αντίληψή μας, οι συνήθειές μας, η παιδεία μας, η υγεία μας κ.λ.π. Αλλά και πάλι τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο τον έχουν οι Αισθήσεις μας !!!.. όπως και να έχει …
Για να μεταφερθεί κάτι από εκεί εδώ και από εδώ εκεί, υπάρχουν τα κανάλια, οι δρόμοι, οι αερογέφυρες κ.λ.π. Τα κανάλια και οι δρόμοι για την «μεταφορά» του Σενσουαλισμού στις Εικαστικές Τέχνες, είναι οι διάφορες σχολές που επικρατούν στη ζωγραφική και ο τρόπος της ένωσης τους ή ο τρόπος με τον οποίον επιλεκτικά προχωράς σε συνδυασμό τους, όπως ο Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός (Abstract Expessionism), ο Παραστατικός Εξπρεσιονισμός, η Art for Art’s sake (η Τέχνη για τη Τέχνη), η Color Field Painting (Ζωγραφική του χρωματικού πεδίου), η Hard Edge Painting (Ζωγραφική της σκληρής γωνίας), ο Ιμπρεσιονισμός, ο Σουρεαλισμός, το Fluxus (ροή ή αλλαγή) η Minimal Art (ελαχιστοποιημένη τέχνη), ο Μοντερνισμός, η Avant-garde, η Informel Art (αδιαμόρφωτη τέχνη), ο Νεοεξπρεσιονισμός, η Νεογεωμετρία, και η Sic Art με απότοκο τη Fast Art.
Είναι απολύτως βέβαιο και σαφές, ότι ο ΣΕΝΣΟΥΑΛΙΣΜΟΣ έχει ένα κλασσικό «status», πράγμα που σημαίνει, ότι δίνει το δικαίωμα – ή και παρέχει την υποχρέωση – στον καθένα να τον αντιμετωπίζει επιστημονικά και ακαδημαϊκά, ερευνώντας σε βάθος τις λεπτομέρειές του και αποκαλύπτοντας τα μυστικά του και τη γοητεία του …
Επίσης, ο ΣΕΝΣΟΥΑΛΙΣΜΟΣ διαθέτει και ένα αναμφισβήτητο «status»… Είναι ζωγραφική που παρέχει ευχαρίστηση – ανεξάρτητα από τη περιπλοκότητά της – στους Ανθρώπους, δίνοντας στον καθένα το δικαίωμα να την ερμηνεύει με τον τρόπο που αυτός επιθυμεί – και να είναι μέσα !!!..
Τέλος πιστεύω, ότι ο ΣΕΝΣΟΥΑΛΙΣΜΟΣ θα αποκτήσει – αν δεν έχει αποκτήσει ακόμα – ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ διεθνικό «status», επειδή είναι η κατ’ εξοχήν world ζωγραφική και σαν Σχολή ή φιλοσοφία, μπορεί να κολλάει σε οποιαδήποτε ιδιωματική ζωγραφική.
ΕΡ. Έχεις επινοήσει τις τεχνικές «SMOKE», «ICE», «SPAGHETTI» και «DIGITAL OIL». Τι είδους τεχνικές αφορούν;
ΑΠ. Η Τεχνική μου «SMOKE» μοιάζει με τον καπνό, που πηγάζει μέσα από κάτι φλεγόμενο (αέρας, οξυγόνο, φωτιά, πνεύμα, πάθος).
Η Τεχνική μου «ICE» μοιάζει με τα παγάκια, που βάζουμε στα ποτά μας, για να είναι περισσότερο δροσερά (ύδωρ).
Η Τεχνική μου «SPAGHETTI» μοιάζει με μακαρόνια ( ύλη ).
Και τέλος η Τεχνική μου «DIGITAL OIL» μοιάζει με pixels (η ηλεκτρονική/Ψηφιακή εποχή μας).
* Θεωρώ σημαντικό να αναφέρω σε αυτό το σημείο, ότι όλα μου τα έργα – περίπου 8.000 μέχρι τώρα – είναι όλα «Oil on canvas» (λάδι σε μουσαμά).
Φυσικά και κρατάω αρχείο για κάθε έργο μου, με τον τίτλο του το καθένα, τις διαστάσεις του και το όνομα του ιδιοκτήτη του.
ΕΡ. Τι επιδιώκεις να μεταφέρεις στα έργα σου;
ΑΠ. Στα έργα μου μεταφέρω την Ψυχή μου. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
* Ποτέ δεν μου άρεσε το ρήμα «επιδιώκω».
ΕΡ. Έχεις πάρει και εξακολουθείς να παίρνεις εξαιρετικές κριτικές για το σύνολο του εικαστικού έργου σου. Αρνητικές κριτικές έχεις πάρει ποτέ και κατά πόσο σε επηρεάζουν;
ΑΠ. Αισθάνομαι πολύ όμορφα με τις καλές κριτικές για τη ζωγραφική μου. Το θεωρώ ευτύχημα που όλες είναι καλές έως άριστες.
‘Ισως όμως πάρω μαζεμένες τις αρνητικές κριτικές… όταν υποβάλλω στον εαυτό μου, την παραίτησή μου ως ζωγράφος.
Ήδη το σκέπτομαι σοβαρά αυτό… και λυπάμαι πολύ για αυτό… και θα λυπηθώ ακόμα πιο πολύ… όταν… και εάν… συμβεί κάτι τέτοιο.
ΕΡ. Ποια θεωρείς πιο σημαντική την άποψη των κριτικών ή του φιλότεχνου κοινού;
ΑΠ. Όλες τις απόψεις τις θεωρώ εξ ίσου σημαντικές, από όπου και από όποιον αυτές προέρχονται.
ΕΡ. Έργα σου έχουν εκτεθεί σε μεγάλες γκαλερί της Νέας Υόρκης, της Ελλάδας κ.α. Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να βρεθεί στις μεγάλες γκαλερί του κόσμου;
ΑΠ. Πιστεύω πως η αξία της προσπάθειάς μας, να βοηθήσουμε τον οποιονδήποτε συνάνθρωπό μας, σύμφωνα με αυτό, που ο καθένας μας έχει μάθει να κάνει στη ζωή του, είναι και εκείνη, που τραβάει και την καρέκλα στο τραπέζι της ζωής, για να καθίσουμε. Νομίζω, πως κάποιο ποσοστό της τάξεως του 90% – 95% παραμένουν όρθιοι.
ΕΡ. Σήμερα με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, πιστεύεις ότι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις τέχνες και ειδικότερα για τη ζωγραφική;
ΑΠ. Ουδέν σχόλιο.
ΕΡ. Με τι χρώματα θα ζωγράφιζες την Ελλάδα των τελευταίων ετών;
ΑΠ. Την Ελλάδα του σήμερα θα την ζωγράφιζα με οποιοδήποτε χρώμα … εκτός από μαύρο και κόκκινο !!!..
ΕΡ. Ο έρωτας και το πάθος αποτελούν για σένα πηγή έμπνευσης;
ΑΠ. Πηγή Έμπνευσης για εμένα είναι οι δρόμοι. Και πολύ πολύ πολύ περισσότερο οι δρόμοι της Νέας Υόρκης.
ΕΡ. Ποιο χρώμα βάζεις στον έρωτα, στο πάθος, στο λάθος;
ΑΠ. Ο έρωτας, το πάθος και το λάθος, είναι επικίνδυνα πράγματα. Δεν σε αφήνουν να πας μπροστά. Ούτε και περιθώριο σου αφήνουν, για να ελπίζεις σε μία καλύτερη ζωή!!!.. Και στα τρία θα έβαζα το ίδιο χρώμα !!!.. Κόκκινο !!!..
ΕΡ. Υπάρχει κάποιος πίνακας που δεν θα τον αποχωριζόσουν ποτέ ή πιστεύεις ότι όλα έχουν την τιμή τους;
ΑΠ. Δύσκολη αυτή η ερώτηση. Θα προσπαθήσω όμως και θα απαντήσω. Το ένστικτό μου, μου λέει ότι αυτή η απάντησή μου, θα γράψει ιστορία. Έχω γράψει για τον εαυτό μου και για την κάθε υπερδύναμη το εξής: «Αναπόφευκτα, οι καρποί της κάθε υπερδύναμης, είναι η αλαζονεία και η υπεροψία».
Πως το κατάλαβες ότι τα δύσκολα με δελεάζουν;;;.. Ίσως εξ’ αιτίας αυτής της ερώτησής σου, να μην υποβάλλω ποτέ στον εαυτό μου, την παραίτησή μου ως ζωγράφος!!!..
Να ΄ξερες πόσο μου αρέσουν οι γρήγορες, απότομες και γρήγορες στροφές!!!.. Πιστεύω πως η ζωγραφική είναι γένους θηλυκού. Για μένα η ζωγραφική είναι γυναίκα. Μου αρέσουν ιδιαίτερα οι γυναίκες. Δεν θέλω να τις στεναχωρώ. Θέλω να τις βλέπω και να τις αισθάνομαι ευτυχισμένες. Η γυναίκα… δεν κάνει τόσα λεφτά αυτή και τόσα λεφτά η άλλη!!!.. Η ζωγραφική είναι άτιμη!!!.. Είναι όμως και μητέρα. Πολύ στοργική μητέρα… και της αρέσει πάρα πολύ να βλέπει τα παιδιά της – που είναι τα έργα τέχνης – να προοδεύουν και να ζούνε αιώνια στα καλύτερα σαλόνια, στα καλύτερα σπίτια, γκαλερί και μουσεία… προκειμένου να τα βλέπει να στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο στο φτωχικό ατελιέ ενός πεινασμένου ζωγράφου.
ΕΡ. Εκτός από ζωγράφος είσαι και συγγραφέας. Πως συνδέονται αυτά τα δυο;
ΑΠ. Εκτός από ζωγράφος είμαι και Ποιητής. Όχι συγγραφέας. Στις τολμηρές ερωτήσεις όμως… απαιτούνται και τολμηρές απαντήσεις.
Πιστεύω πως όλες οι Τέχνες (και οι έξι)… και ιδίως η ζωγραφική με την Ποίηση, συνδέονται εκεί που συνδέονται και οι περισσότεροι Άνθρωποι για να διαιωνιστούν.
Στη Γέννεση !!!..
ΕΡ. Με τι είδους θέματα καταπιάνεσαι στα βιβλία σου;
ΑΠ. Αναφορικά με τα βιβλία μου (που όλα είναι Ποιητικές συλλογές μου) καταπιάνομαι με όλα τα θέματα. Προτιμώ όμως την ερωτική Ποίηση. Έχω πολλά χρόνια να γράψω. Πάνω από δύο δεκαετίες. Δεν με αφήνει η ζωγραφική. Βλέπεις… με θέλει αποκλειστικά δικό της. Μερικές φορές όμως… γίνομαι και κεραμιδόγατος…
ΕΡ. Τι είναι για σένα η ζωγραφική και τι η συγγραφή;
ΑΠ. Η ζωγραφική διαφέρει από την Ποίηση. Δεν παρατήρησες ότι όποτε γράφω Ποίηση… χρησιμοποιώ το κεφαλαίο Π;;;..
Για εμένα η ζωγραφική είναι γάμος… με παπά και με κουμπάρο!!!.. Η ποίηση όμως για εμένα είναι έρωτας πλατωνικός !!!..
ΕΡ. Αν για κάποιο λόγο αναγκαζόσουν να σταματήσεις τη ζωγραφική πως θα το αντιμετώπιζες;
ΑΠ. Αν αναγκαζόμουν να σταματήσω τη ζωγραφική, τότε αυτό θα το αντιμετώπιζα με μεγάλο φόβο. Δεν γίνεται να σταματήσω τη ζωγραφική για τεχνικούς λόγους. Στις γκαλερί αυτές που έχω εκθέσει στη Νέα Υόρκη… δεν μπαίνεις έτσι απλά μέσα… αν δεν σε βάλουν να υπογράψεις… κάποια «πραγματάκια»… Ξέρω… Θα μου πεις να στο κάνω πιο απλό!!!.. Εντάξει. Άκου. «Για τους μεγαλοσυλλέκτες ένας πεθαμένος ζωγράφος, αξίζει σε δολάρια, περισσότερα, από ένα ζωγράφο ζωντανό… που δεν ζωγραφίζει».
Ορίστε!!!.. Το απάντησα και αυτό!!!.. Και ο νοών νοείτω ………
ΕΡ. Υπάρχει κάποιο έργο στο μυαλό σου που ακόμα δεν του έχεις δώσει μορφή;
ΑΠ. Ναι. Υπάρχει ένα έργο στο μυαλό μου που ακόμα δεν του έχω δώσει μορφή, επειδή ακόμα δεν μπορώ. Πρόκειται για την υστεροφημία μου.
ΕΡ. Τι θα ήθελες να πεις ως επίλογο της κουβέντας μας;
ΑΠ. Δεν προηγείται ούτε έπεται ο επίλογος του προλόγου. Η επιλογή όμως του επιλόγου, αντί του προλόγου, είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό των εκλεκτών και εκλεκτικών. Γόνιμο έδαφος ο επίλογος!!!.. και αρκετές είναι εκείνες οι φορές, που μοιάζει με αποχαιρετισμό ή κύκνειο άσμα.
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χάρισμα, από το χάρισμα που μας έχει δοθεί, να δημιουργούμε χάρισμα».
Ευχαριστώ.
Related posts
Αναζήτηση
Τελευταία νέα
Ο Πούτιν γιορτάζει την προσάρτηση της Κριμαίας: Η «Νέα Ρωσία» και η σιδηροδρομική γραμμή μέσα από ουκρανικά εδάφη
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν από το βήμα μιας εορταστικής συναυλίας στην Κόκκινη Πλατεία συνεχάρη τους Ρώσους για τη 10η επέτειο της…