Για ποια ευαισθησία μιλάμε;

Από την Φωτεινή Φώτου

Μου αρέσει πολύ που βλέπω αυτές τις μέρες, κάποιους Έλληνες να εκδηλώνουν μια μεγάλη ευαισθησία σε ό,τι  έχει να κάνει με τον γιο της Ρούπα και του Μαζιώτη.

Το παιδάκι, μόλις έξι ετών, παρέμεινε κάποιες μέρες στο Νοσοκομείο «Παίδων» ,μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο πρόσωπο για να του ανατεθεί η ανατροφή του και έγινε ο κακός χαμός.

Έτσι πρέπει!!!  Πρόκειται για ένα παιδί κι αυτό τα λέει όλα!!!  Όμως, όπως γίνεται συνήθως με τους Έλληνες, τα πάντα λειτουργούν επιλεκτικά.

Έτσι και τώρα. Έχουν επιλεκτική ευαισθησία. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί υπάρχουν δεκάδες παιδιά εγκαταλελειμμένα  σε κρατικά μαιευτήρια, που μεγαλώνουν μέσα σε μια κούνια, κάτω από το τεχνητό φως των θαλάμων, που δεν έχουν δει το φως της ημέρας, μέσα στα κλάματα των άλλων παιδιών, με μια μαία να προσπαθεί να φροντίσει αρκετά μωρά. Είναι τα παιδιά που οι μητέρες τους τα εγκατέλειψαν για διάφορους λόγους. Αυτά τα παιδιά θα μείνουν σ’ αυτούς τους θαλάμους αρκετούς μήνες, κάποια θα κοντεύουν να χρονίσουν, μέχρι να βρεθεί κάποιο ίδρυμα για να μεταφερθούν. Είναι τα παιδιά που δεν ξέρουν τι σημαίνει ησυχία, που δε θα γνωρίσουν την αγκαλιά και τη φροντίδα της μάνας.

Τα μεγαλύτερα, που αρχίζουν και καταλαβαίνουν, βλέπουν τη μαία που περνά για να φροντίσει κάποια διπλανά και κλαίνε, γιατί θέλουν μια αγκαλιά. Αισθάνονται την έλλειψη της μάνας. Θα είναι στα αζήτητα, μέχρι να ενδιαφερθεί μια οικογένεια γι αυτά.

Πράγμα δύσκολο, όχι μόνο λόγω της γραφειοκρατίας, αλλά και λόγω της οικονομικής κρίσης. Οι περικοπές που έγιναν στα νοσοκομεία, τα τελευταία χρόνια, δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο την κατάσταση αυτών των παιδιών.

Οι ανάγκες σε γάλα, πάνες και ρούχα είναι μεγάλες.

Τα μεγαλύτερα παιδιά χρειάζονται ειδική διατροφή, που τα μαιευτήρια δεν μπορούν να παρέχουν. Η κατάσταση είναι τραγική. Δεν είδα όμως, μέχρι τώρα, κάποιο παραλήρημα ευαισθησίας και γι αυτά τα παιδιά.

Πολύ συγκινητική επίσης ήταν και η στάση του 95χρονου «ήρωα» Μανόλη Γλέζου, που έσπευσε στο Νοσοκομείο «Παίδων» για να συναντήσει το παιδί της Ρούπα.

Δεν ξέρω ως τί πήγε, αλλά θα ήταν εξ ίσου συγκινητική η στάση του, αν έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον και την ίδια ευαισθησία και για τα παιδιά που είναι στα αζήτητα. Εκτός αν  έχουμε επιλεκτική ευαισθησία.

Ευτυχώς με απόφαση της εισαγγελέως ανηλίκων οι διαδικασίες ολοκληρώθηκαν και το παιδί δόθηκε στη γιαγιά του.